Misschien waren het enkel nog schaduwen
die zacht over de huid lagen
en als een transparante deken
eufemismen worden van dat wat is geweest
Blauwe plekken worden grijs
littekens niet meer dan onefenheden
op een geschonden huid
En waarheden verstoppen zich
achter een goed opgezet
ondoordringbaar net van leugens
die vooral dienen
om de leugenaar af te schermen
van de eigen waarheid
Schaduwen die langzaam
meer en meer lijken op te lossen
Zodat het onderliggende
toch zichtbaar voor ieders oog
Minder mooi wordt dan het in eerste instatie leek
Maar wel eerlijker
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten