zaterdag 29 december 2012

Een nieuw theekopje

Schuifelend en vol twijfel
schoof het mijn leven binnen
Als een schaduw van een lamp met net iets te weinig wattage
achter een veel te grote plant
Ik heb het niet gehoord
of aan zien komen
Ergens aan de wand van mijn gedachten
plakte het echter al langer vast
aan opgedroogde stukjes vergeeld plakband
kromgebogen punaises en afgebroken spijkers
Misschien had ik mijn ogen
eigenlijk willen sluiten
En met m'n rug tegen de muur en hakken in het zand
simpelweg door willen struikelen
tranen op mijn wangen die de eeuwige strijd niet eens konden weergeven
Zo zag ik mijn paden tegemoet

Maar met mijn benen onder mij gevouwen op een andere bank
voel ik de warme thee in mijn handen en roer

Geen residu

In wankel nog een beetje
in deze nieuwe staat
Van eigenlijk best wel heel gelukkig zijn.

Jip

woensdag 12 december 2012

Het mokt

Het mokt
in mijn hoofd
omdat mijn lijf
niet wil
wat mijn hersenen
hebben bedacht
Ik zit
terwijl mijn hoofd
allang is door gelopen
Ik wrijf
wat afwezig
langs mijn benen
die niet lopen
maar zitten
Het mokt
in mijn hoofd
maar
mijn lijf
geniet toch

Jip

Wakker

In een soms eenzame stroom van gedachten
slaap ik nachtenlang met mijn ogen open
niets lijkt de slaap te deren
toch vlucht zij steeds mijn slaapkamer uit
Als ik opsta zie ik in de huizen om mij heen
tv's en mensen flitsen
en realiseer mij
niet alleen te zijn
Met koude voeten begeef ik mij naar bed
waar mijn gedachten langzaam uit het raam klimmen
Wetenschap dat ik niet de enige ben
die niet kan slapen
Is zeer rustgevend

Jip

dinsdag 4 december 2012

Sinterklaas

Overal geklop
En voeten op het dak
Met hoog rode wangen
Wordt er nachten lang
Zo min mogelijk geslapen
Achter de gordijnen
Schuiven de planten
Naar een tweede plan
En tussen schoenen vind ik brieven
Met ellenlange vragen
tekeningen en verzoeken
Over hoe of wat en wat en waar
Een groot vraagteken hangt deze nachten
Met een uitroepteken naast de maan
Nog even
En alles is voorbij
Dan rukken in de schoolklassen
De kerstbomen op daar waar Sint en piet
Geknutseld en wel hun plek veroverden
na St. Maarten

Nog een nacht zullen ze niet slapen
En morgen naast mijn bed staan
Bleek en gespannen
Met lijsten in hun hoofd
De een weet zeker dat hij zoet was
De ander telt haar zonden

In de kast liggen de cadeaus te wachten
Geduldiger dan de kinderen

Uiteindelijk zijn mijn kinderen immers
altijd lief

Jip

zondag 25 november 2012

Crisis

In eenvoud
zou men met inpakpapier
de prachtigste cadeaus kunnen ontwerpen
Werkelijk
En complex
blijkt de inhoud
overeen te moeten komen
of te overtreffen
wat het papier deed vermoeden

Op zes december keek zij
met natte ogen
naar vele rollen ongebruikt papier
en plakband

Niet alles kon verbloemd worden
Met glanzend goud papier
en strikken

Jip

dinsdag 20 november 2012

De digitale duidelijkheid

Woest gaan mijn handen over de toetsen van het wankele toetsenbord
zovaak al heb ik geprobeerd om met kracht
mijn woorden nadruk te geven
De "e"ligt los en zwerft met regelmaat
ergens onderaan tegen de spatiebalk
Half hangend en soms geplakt
door opgedroogde koekkruimels
en achter gebleven
uitgesproeide resten thee
Ik shift ook momenteel
wat meer met rechts dan links
Dat geeft niet houd ik me voor
evenals de afgebroken pootjes
die nog wel als restant leven
en daardoor een wankel evenwicht proberen te houden
onder mijn forse aanslagen

In mijn hoofd komen de mooiste zinnen op
"papier" "blank canvas"
maar in de hedendaagse werkelijkheid
ontstaat er een onsamenhangend mailtje
onleesbaar voor de ontvanger
en onbevredigend voor de zender

Ik druk, sla, mep nog hier en daar wat uitroeptekens
die overigens ook bestaan
uit meer geluk dan wijsheid
daar er een opgedroogd stuk chips
onder die knop is durven te gaan wonen
en dus het teken klemt

Ik tik mijn naam
vervloek autocorrect
omdat ik vier keer niet lees wat ik tik
tot ik zie dat mijn vingers naast de gewenste toetsen liggen

Ik vloek
Ik scheld
en send

Dan krijg ik smiles terug
digitaal
ben ik dus
ook niet zo duidelijk

Spinnenwebben en theekopjes

Ik roer zonder te kijken
in mijn opgedroogde kop
De thee die mij ooit heet de lippen brandde
is verdampt en er rest slechts
een bruin groen kleverig
residu
Waar ik nu gedachtenloos
mijn lepel in omwentel
Plakkerige draden trek
die als spinnenwebben in de ochtend
smalle patronen achterlaten
Uit mijn mond komt een stroom
niet aflatende woorden
verwijten
twijfels
groot- en breedspraak
met en zonder nadruk uitgesproken
maar met zorg aan een geweven
Als het kopje knapt onder de ronddraaiende druk
van het kleverige lepeltje
en ik opspring uit angst voor de hete vloeistof
zie ik dat niet enkel mijn thee
allang verdwenen is
en plakken mijn woorden
Als spinnenwebben nutteloos
aan een binnenmuur.

Jip

dinsdag 6 november 2012

Zo'n gevecht

In de kamer klinken zijn voetstappen nog hol na
gelijk zijn lach
Die tegen de muren opknalt
om daarna tegen haar wangen uit een te spatten
Zij huilt niet meer om wat hij zegt of doet
zelfs haar schouders zal ze niet meer optrekken
In de stilte die komt na het dichtslaan van de buitendeur
laait de storm altijd weer op
Vol vechtlust denkt zij woorden
die zij nimmer uit zal spreken
Vol passie maakt zij zinnen
die haar mond nooit zullen verlaten
Stampvoetend balt zij haar vuisten
in een verlaatte poging haar gelijk te halen
Maar in lege glazen spugen is onzinnig

Zij aait de kat
die nu weer spinnend aan haar voeten ligt
Alles in rustig
naast haar in bed een zwaar lijf diep in slaap
onbewust van het gevecht wat zich heeft afgespeeld
Warm draait hij zich naar haar om
terwijl zij uit haar haren
de spoken van het vervelden strijkt

Loslaten lijkt zo gemakkelijk
als je het een ander vertelt.

maandag 5 november 2012

Herfst

Ik knijp mijn ogen dicht
tegen het felle ochtendlicht
Een minuut te vroeg vertrokken
Een conclusie te laat getrokken
Ik wentel mij nog even in een wereld heel alleen
Ik loop er niet naar toe, ik ga er dwars doorheen
Een sliertje mist omhult mijn jas
Een voetganger vertraagt zijn pas
En niets lijkt op de herfst te lijken
Zelfs de treurnis die mag wijken
In een bruin met gele wereld en een felle ochtend zon
Omarm ik dan toch maar de dag, die zo regenachtig begon

Jip

donderdag 25 oktober 2012

Hetzelfde?

Er glijdt een vogel langs het raam
Op weg naar andere plaatsen
Misschien komt hij terug
Ik denk niet
Dat ik hem zou herkennen
Als hij weer op het dak zijn veren poetst
Van afstand lijken zij immers allemaal gelijk
Toch weten zij zelf
Wel wie zij zijn.

Jip

Spookhuis

Een opzwepende melodie galmt door de planken van het achtergebleven huis
Niemand thuis om te dansen
Afgezien van onafgewassen kopjes op het gebroken aanrechtblad
In de hoek wandelen torren en spinnen
Onaangedaan door het lawaai
Maar genietend van de leegte en de rust
In de verte wordt geschreeuwd in vele talen
Die elkaar niet te lijken kunnen verstaan
Omdat het volume met de minuut opgeschroefd wordt
Een stille getuige kijkt uit het raam
Vies van de zomerse zandregens
En onachtzaam gebruik
De deuren kraken nog
De kraan zou lekken als de waterleiding nog water door zou geven
Maar afgezien van een radio en wat vaat
Wil niemand in het huis leven
Dat zich met regelmaat in mij verstopt

Jip

maandag 22 oktober 2012

Uitslapen in de herfstvakantie

Ondertussen zwalkt de dag voort
terwijl hij de dekens optrekt tot over het puntje van zijn neus
Zijn ogen bekijken
een wazig witte wereld
door een slecht gewassen slaapkamerraam
Een rinkelende telefoon verstoort
het zacht kloppende ritme van zijn slaperige hart
Naast hem staat een lauwgekoeld kopje ochtend thee
Hij draait zich om
zijn handen zoekend naar het warme lijf
dat wel werken ging
Hunkerend omarmt hij zijn kussen
op zoek naar genegenheid
Na een diepe kreun staat hij op
bekijkt de klok en bedenkt zich
Uitslapen tot zeven uur
Is ook best een kunst

Jip

woensdag 17 oktober 2012

Pandjeshuis

De kleine hoeveelheid die me rest
Heb ik verpand
Het was me waardevoller
Dan wat ik er voor kreeg
Maar ergens wist ik zeker
Dat het veiliger zou liggen
Opgeslagen op een muffe plank
Tussen meer van dat en anders
Dan in mijn bezit

Af en toe kom ik langs
Betaal mijn lig- en veiligheidsgeld
Denk aan de rente die ik betaal
En vraag me af of iemand weet
Dat in dat ogenschijnlijk dure doosje
Voornamelijk de restanten
Van een onbezorgd leven liggen

Jip

donderdag 4 oktober 2012

Seizoenen

Ik dacht dat ik de dagen missen zou
Waarin de zon mijn haar in vele kleuren blond haar plekje vond
Waarin mijn voeten op het asfalt bleven plakken
En het zweet keurige straaltjes langs mijn rug trok
De dagen waarin het licht niet over wilde gaan in duisternis
En de nacht soms onverwacht pas laat betrok
Ik dacht dat ik het het missen zou
Kniezend in een hoek zou zitten
Wachten tot de zomer kwam
Maar in de herfst speelt iedereen in de wolken
En zie ik de dierentuin die in de zomer loom leek te slapen
Zo maar in de lucht spelen
Liggend op mijn bank
Ipv op het gras
Straks komt er winter
En ik mis ik.......

dinsdag 25 september 2012

Beroepsmatig

Beroepsmatig zou hij zeggen
dat het lichte van de ochtend
het schemer van het vroeger invallende duister
zou moeten doen vergeten
dat het gele kleurpalet
derhalve
dominant zou zijn
aan het vergrijsde van de mist
Hij zou spreken over
en uitleg geven aan
Hij zou het oranje roemen
dat het bruin doet vlammen
en de rode accenten in het geheel
maken de vaagheid die over ons valt draagbaar
Beroepsmatig zou hij smullen
van de herfst
Maar de schilder had er een hekel aan
om steeds maar nat te regenen

Jip

vrijdag 21 september 2012

Oeps

Er echoot in mijn oren nog iets na
van onbedoelde woorden
De kern van waarheid is echter onmiskenbaar door de zaal gegoten
Men plukt onzichtbare pluizen
van het glad gestreken damast
En niemand spreekt
de laatst geklonkentonen
hebben alle andere intenties te niet gedaan.

Geschokt kijkt hij mij aan
terwijl mijn wangen rood kleuren
en zelfs mijn oren beginnen te trekken

Misplaatst voel ik mij
uit het veld geslagen misschien
maar in ieder geval vreselijk dom

Zo goed bedoeld dacht ik hem
 "Gefeliciteerd"
toe te fluisteren

Compleet ongepast op de begrafenis natuurlijk
maar als minnaar hoor je daar
ook niet te zijn.

woensdag 19 september 2012

Schip

Her begon met kleine steentjes in het water
lichte rimpels in het gladde oppervlak
Naar mate de dagen vorderden
Leken mijn stenen zwaarder te gaan wegen
en werden rimpels golven
Ergens dobbert op het grote vlak
Een boot vol herinneringen
Ik weet niet of ik moet blazen, wachten of hij terug komt of met volle kracht
de grootste stenen moet gooien
Het begin van wat nieuws
Is niet het einde van wat ouds
Ik hoef mijn schepen niet achter me te verbranden
zolang ik me maar bewust ben
van het anker dat soms onverwacht
wordt uitgeworpen

Jip

zondag 16 september 2012

Warme wangen

Het wiebelt in mijn buik
Terwijl ik nerveus van links naar rechts wip
Vol afwachting kijk
Naar hoe de maan gaat
En de zon komt
Hoewel eind september we de zomer gedag kussen
En de herfst onstuimig binnen dreigt te komen
Heb ik warme wangen

Jip

Meer

Een samenraapsel van in elkaar gesponnen verwachtingen
En ver uiteen getrokken hoop
Laat zich langzaam zakken over mijn hoofd
Als een kleurige pruik,
hoewel wat warrig,
zingt het woorden van opluchting en angst in mijn oren
Het is goed dat de lange lokken mijn ogen bedekken
Ondanks alles dat ik krijg waar ik zo naar verlangd heb
Vrees ik nu meer dan ooit
mezelf te verliezen en te verstrikken
Ik werp mijn kleurige pruik af
Om hem naast me neer te leggen
En mij te verstoppen in jouw armen

Jip

vrijdag 7 september 2012

Boze dagen

Het waren boze winter dagen
Dat zij aan zijn arm de wereld trachtte te bezien
En scheel leek te kijken
Misschien dat de roze bril
Zo langzaam aan wat scheef dreigde te zakken
Of dat de vlinders een willekeurige dierentuin
Hadden uitgezocht als tijdelijke verblijfplaats
Misschien had zij ze uitgezet
Het ware boze dagen vol onweer en regen
Hij zei dat hij van haar hield en het werd zomer

Jip

zondag 2 september 2012

De avond

Rusteloos wandelt de avond door mijn kamer
wetende dat hij over enige uren
harteloos verstoten wordt
door een opkomende nacht
en daarna een ochtend en een middag moet wachten
tot hij mijn woonkamer weer tot de zijne kan maken
in de restjes van mijn licht
lijkt alles schimmig en onduidelijk
net zichtbaar maar niet echt
Ik zie hem gaan
handen op de rug
het hoofd gebogen
Ik fluister hem toe dat hij deze maanden
steeds vroeger mijn huis zal mogen betreden
Hij hoort het niet
Je kunt ook niet alles personificeren

Jip

Anders

Jij dacht
dat ik anders was
en terwijl ik
me nog af aan het vragen was
hoe ik anders moest zijn
en anders ook dan wat
Was jij al wat verandert
maar
omdat ik nog steeds dezelfde was
had ik dat
dus niet door.

Jip

vrijdag 31 augustus 2012

Niet met de deuren slaan

Met vieze vingers schreef hij zijn naam
op haar vers gepoetste deuren
Waarna zij met vaart
de ramen uit de sponningen sloeg
De wind bracht afgezien van koude armen
ook rekeningen mee
Die eigenlijk tot de buren behoorden
Maar daar die ook ruzie hadden
Was het puur mazzel dat het dit maal
geen vuil ondergoed was

Jip

donderdag 30 augustus 2012

Jurk

Aan een hanger hangt hij
of zij
waarschijnlijk zij
Te hangen
uit te hangen
zodat de kreukels van haar rokken glijden
Zachtjes wiegend in de wind
die door het open raam getrokken wordt
Speels een spel spelend
met licht en donker
De zon reflecteerd haar warmte in de glimmende pailetten
terwijl de herfst zich verstopt in haar lange mouwen
Zelfs in de winter kan ik haar dragen
Gewoon een jurk
maar dan van mij.

Jip

woensdag 29 augustus 2012

Gedicht van de vreemdgaande man

Hij streek het warme laken glad, zodat de afdrukken van billen en borsten zouden passen met de ingesleten vormen in het matras
In de keuken op het afdruiprek twee kopjes en een theelepel in een verder suikervrij theehuis, een bordje
Natte handdoeken op de grond naast de wasmachine
En een overhaast gemaakte poetsbeurt
Verzorgt door warme wangen en schuldgevoel
Verpakt in bossen benzinepompkleurige rozen
Ogen die de klok bevelen rustig te blijven wandelen
Zodat overhaaste beslissingen niet ingehaald worden door gebrek aan bedenktijd
Als de sleutel in het slot de deur doet openzakken
Ziet hij overal om zich heen
schreeuwende getuigen van dat wat hij wegpoetste uit zijn zicht
Maar niet uit zijn hoofd
Zij dankt hem voor de bloemen met een kus op z'n wang en zet haar tas neer
Ieder zwijgt
Zij draagt vandaag immers
ook een nieuwe aftershave

Jip

Boos

Met haar armen strak voor de borst gekruist
Tracht ze ter vergeefs diep adem te halen
Een gevlogen glimlach speelt nog wat dwaze liedjes rond haar lippen
Maar de melodie is dusdanig uitgekleed dat er slechts lage tonen overblijven
Ze zucht
Niet langer in staat om ronde woorden over haar lippen te spoelen
Enkel hoekige vormen spoelen door haar gedachten onmachtig om ze af te vlakken dan wel om te vormen
Het onweer in haar buik neemt langzaam aan ook haar wangen over
Haar voeten schuiven desondanks onzeker op een maat die zij niet volgen kan
Hij staart van afstand naar haar
En ziet dat hij verloren heeft wat hij met zoveel moeite in zijn netten wilde houden dat hij knopen maakten die zo verstikkend waren
Dat er geen keuze was tussen vluchten
Zij danst niet meer op zijn maat maar aritmisch een tel er naast
Boos vormen zich rimpels om haar ogen
Simpelweg omdat zij ondanks alles. Nog steeds zijn drumslagen kan horen

Jip

zaterdag 25 augustus 2012

Zonnevlekken

Op het raam waar zo lang de zon scheen
Dat ik gewend was geraakt aan de vlekken
Die onwillekeurig een patroon hadden weten te vormen
Spelen nu regendruppels
Een race naar beneden
Een race over grootheidswaanzin
Maar ik durf te glimlachen
Want onder die druppels
Zitten nog steeds mijn zonnevlekken

Jip

donderdag 2 augustus 2012

En zo ging ik

Toen ik mijn hart volgende
ben ik vreselijk verdwaald
Heb ik dagen lang op scherpe kiezels moeten lopen
Vol overgave echter
stortte ik mij
op ongekende wegen
en onbenoemde paden
Om daarna met het schaamrood op te kaken
uit te komen bij een hek
met een slot
bij een berg
en een ravijn
Onneembaar zodat zelfs mijn hart
moest toegeven
verdwaald te zijn
Toen ik mijn hart niet meer volgde
maar mijn verstand
kwam ik op plaatsen
waar ik nog nooit was geweest

Jip

zondag 29 juli 2012

Poepvlekken

Vergeten zijn de vogels
Die zuid gevlogen zijn
Hun veren zijn verwaaid
Net zoals hun kreten
Hun nesten zijn gebruikt
Of afgebroken voor gebruik
En wat wij onthouden
Is slechts de resten die zij nalieten
Omdat niemand herinnert wil worden
Door enkel poepvlekken
Komen zij na de zomer altijd weer terug

Jip

dinsdag 24 juli 2012

Ow nee toch

Zijn vuile was zweet in de hoek van de slaapkamer verder
Straks vind ik bord, brood, mes, beleg ergens in de keuken
Een belangrijk briefje speelt samen met de tekeningen die de kinderen reuze belangrijk vinden
En het wc papier staat ergens in plaats van dat het hangt
Ik weet dat hij weg moet
Allang ook
Ik twijfel of hij het weet
Maar voorlopig is hij hier
Denk ik

Ik kan mopperen wat ik wil
Maar ondertussen slaapt hij elke nacht
Op een te kleine slaapbank
Met zijn neus in mijn haren
Omdat hij mij ook lief vindt

Jip

Brokstukken kiezels en huiselijk ongemak

De stenen onder mijn voeten
lijken spaarzamer te worden.
Maar de impact die ze hebben
op de zachte stukken tussen mijn tenen
lijkt enkel meer te zijn
Met een bezem met harde haren
probeer ik al jaren mijn pad vrij te krijgen
van brokstukken en kiezels
die daar niet horen te liggen
Nu begin ik mij te realiseren
dat ik misschien beter
met een handveger
in de hoekjes had kunnen beginnen
In plaats van met m'n stofdoek
te trachten
mijn ramen schoon te houden.

maandag 23 juli 2012

Ik zwijg

Ik zweeg omdat de woorden die door mijn hoofd rolden
over elkaar heen buitelden in hun enthousiasme
en overvloed
Waarschijnlijk niet de boodschap zouden overbrengen
die zij onder elkaar uitspreken
Achter mijn ogen valt te lezen
dat wat ik werkelijk denk en wil zeggen
Maar over mijn lippen komt slechts loze lucht
Ratio regeert over emotie
Dus zwijg ik nog wat dieper

Jip

donderdag 19 juli 2012

Hemelbed

Hoewel mijn tenen uitsteken
en de springveren onaardig in mijn rug prikken
de gerafelde dekens muf ruiken
En ik door de scheuren in het doek
de barsten boven me kan zien
Hou ik mijn hemelbed
Omdat
als ik mijn ogen stijf dicht doe
en hard in mijn neus knijp
Ik nog steeds kan horen
hoe het bed vroeger kraakte

Jip

woensdag 18 juli 2012

Wat jij niet ziet

Hoopvol blijft zij staan
haar ogen half gesloten
en de handen er voor gevouwen
Wat jij niet ziet
kan jou niet zien
Doodstil
midden op straat
Zonder aanleiding
maar met reden
De adem in gehouden
enkel kleine zuchtjes en pufjes
die verdwijnen in de wind
Haar voeten wijfelend op de grond geplaatst
maar met gekromde tenen vol weerzin
Een tas die aan haar schouder hing
was allang naar beneden gestoten
en hangt nu half verdwaast
tussen elleboog en pols
Hij schommelt nog wat
maar blijft daar maar onzinnig hangen
Wat jij niet ziet
kan jou niet zien
Haar mondhoeken vormen
een vrijwel perfecte kromming naar boven
zodat er een glimlach onder haar handen getekent lijkt te zijn
maar in haar ogen glimmen
al meer dan een half uur
zeeën vol verdriet en onmacht
Maar met haar handen
als kommetjes
voor haar gezicht gevouwen
zou deze stortvloed nooit haar glimlach wegspoelen
De wind speelt
als een welwillende man
met haar zacht gekrulde haar
Terwijl zij stoicijns blijft staan
Midden op straat
de drukke winkelstraat
Is zij er niet
want
wat jij niet ziet
ziet jou niet


Jip

De wereld in mijn handen

En al die tijd
dat ik dacht
de wereld in mijn handen te kunnen houden

Zodat ik haar zou kunnen
beschermen
tegen alles wat haar
en mij
pijn zou kunnen doen
Dicht bij me zou kunnen houden
en begrijpen
zodat de woorden die ze fluisterde
direct in mijn oren zouden komen
De tijd dat ik dacht
dat ik zelf grip had
op het geen dat mij
en haar stond te gebeuren
Omdat in de kommetjes van mijn handen
de wereld een prettige plek zou vinden

En al die tijd
dat ik dacht
de wereld in mijn handen te kunnen houden
vergat ik om mijn vingers de sluiten

Jip

donderdag 12 juli 2012

De tafel in de woonkamer

Het is een samenraapsel van mensen
dat zich over mijn tafel heeft verspreid
ergens in de ongelofelijke bende
kan ik zien wie hier woont
de een subtiel
de ander pontificaal midden op het zwarte fineer
Soms schuif ik wat zodat er koffie
of thee
kopjes passen in de gezelligheid
Kruimels hopen zich op naast het boek dat echt gelezen dient te worden
snippers van een goed gelukte knutselpartij verstoppen zich tussen de poten
en auto's vinden een laatste rustplaats tussen een computer en een iets te moeilijk spel
als ik mopper ruimt de rotzooi zich
verbazend snel op
Om daarna even snel zijn weg weer terug te vinden
Wij wonen immer allemaal
op deze kleine tafel

Jip

zondag 8 juli 2012

Onzinnige woorden

Alsof een pen over mijn huid glijdt
en zonder inkt een tekening maakt
op het bijna doorschijnde stuk
wat arm en hand verbindt
Zodat er rode strepen staan
die weg moeten trekken
maar met water en zeep niet verdwijnen
of je ze verafschuwt of niet
Zo kan het voelen als men woorden
langs de oren laat glijden
die je liever niet had willen horen
maar niet direct kunt vergeten
alsof de pen
zonder het te willen
Je arm tekent
en je moet wachten
tot het heelt.

Jip

Jas vol herinneringen

Vergeten herinneringen hangen in m'n jas
verstopt
achter in de kast met slot
waarvan ik de sleutel
ergens heb neergelegd
zodat ik die als verloren kan beschouwen
Toch rammellen de scharnieren van de deur
zelfs als ik niet kijk
en de wind er niet waait
proberen ze open te klappen
alsof ze willen zeggen, ik ben er nog
Ik weet dat er mijn jas hangt
met zakken vol zand en stenen
met stiksels die prikken
in de huid van mijn nek
die ruwe plekken achter laat
daar waar de ceintuur knelt
en een lucht meedraagt die ik nooit meer zal willen ruiken
en daarom nooit meer zal willen dragen
maar niet weg kan gooien
Omdat ik de sleutel ergens neer heb gelegd
waar ik hem niet meer hoefde te vinden.

Jip

vrijdag 6 juli 2012

Stt

Zwijgend heb ik de dag bekeken
na met veel woorden te hebben gegooid
kwam ik tot de conclusie
dat mijn verspilde miscommunicatie
tegen dovenmansoren gericht was


Jip

Het past

Het zijn de paadjes die je trekt
van mijn kruin tot aan de kuiltjes
De weggetjes die je aflegt
van mijn hoofd tot aan mijn buik
Misschien zijn het de twijfels
die je rondstrooit aan de keukentafel
en die ik vervolgens met de kruimels
bij het vuilnis deponeer
't Zouden zelfs de nachten kunnen zijn
waarin jij slaapt
en ik wachtend
de zon op zie komen
De onvolmaaktheid van je berichten
en het gebrek aan communicatie
als ik daar zo naar verlang
Het is de streling die mijn huid voedt
en je stem als je aan me denkt

Het is iets onvolmaakts
dat mijn terkortkomingen vult.

Jip

maandag 2 juli 2012

Twijfelachtig

Onzeker wik ik de dagen in mijn handpalm
bang iets te missen
en evenwel vol vrees een stap te zetten die ik niet had willen doen
Aan mijn wimpers plakken dagen
die van mijn netvlies zijn gespoeld
door onverwachte tranen
Om loze teleurstellingen
Op mijn hakken dans ik
bang om op tenen te trappen
Met woorden die over mijn natgemaakte lippen glijden
nog voordat zij de kronkels van m'n gedachten hebben gepasseerd
Ergens in de eindeloosheid van het bestaan van sommige
Is de snelheid waarmee het van een ander wordt genomen een dwingend contragewicht
Ik slip terwijl ik geen gas durf te geven op een droge weg
Ik wik de dagen in mijn handpalm
om te voelen dat ik ook niet alles kan dragen.

Jip

vrijdag 29 juni 2012

Voetbal

Het is een luid geschreeuw
vol in de voetbalkooi
Ze zijn tegen elkaar
en met elkaar
De vloeken vliegen even hard rond
als de bal
En ergens hoop ik
dat ze plezier hebben in hun spel
De uitbarsting bij een doelpunt is
in mijn ogen dan
wat ongekend groot
Omdat de tegenstanders bestaan
uit jongens minstens anderhalve kop kleiner
en veel minder verbaal behept
Het is er vol tussen de spijlen
niemand die zich durft te bemoeien
met het taalgebruik dan wel
met de regels van het spel

Tot ineens
het spel ligt stil

De groep keert besluit het balspel
te laten voor wat het is
en loopt
stampt
schreeuwt
een richting op
Een duw,
gelach
en stilte
In het midden van de groep
staat een klein jongetje
te kijken
zijn duim in zijn mond
en grote ogen

Een van de grootste jongens kijkt hem aan
en hij kijkt terug
in de stilte van dit gesprek

Ontstaat een sorry

Ze spelen verder
allemaal

Niet eens een puber

Hij loopt rond
op zoek naar onbekende mogelijkheden
doorgangen niet nog niet eerder zijn geprobeerd
en plekken die hij nog niet heeft gezien
afwachtend kijkt hij me aan
Het hoofd scheef en met zijn billen op de grond
Bijna verwijtend loopt hij daarna weg
als hij zou kunnen zou hij zijn handen op zijn rug vouwen
en uit het raam kijken
In plaats daarvan zwaait naar me
Verwonderd over alles pakt hij
dan maar zijn bal
en smijt hem door de kamer
dwingt mij mijn voeten op te tillen
zoals ik hem dwing met de stofzuiger
Wanneer de bal onder de bank verdwijnt
staart hij me aan
als of hij denkt
Als jij die deur niet dicht gedaan had
lag ik gewoon
in bed te slapen.

Jip

woensdag 27 juni 2012

Zeeze geneugten

Hij weet dat hij tegen de golven in zal moeten varen
als hij de duinen overwonnen heeft
en zich door menig obstakel
toch tot zee heeft weten wrijven
Zij zal hem ontvangen
met een zilte vrolijkheid
om hem heen kolken
Hem meenemen en wegduwen
opstuwen tot hij denkt te verdrinken
en daarna opgewekt hem los te laten
Hij zal vechten tegen het verlangen wat zij hem opdraagt
en haar zoeken als zij hem afstoot
Op de toppen van de golven zal hij haar naam noemen
en zij zal lachen en vergeten dat hij in haar zwom
Zij gaan uit elkaar met een glimlach
Hij zwaait nog eens langs de vloedlijn
tot de volgende duik die zij hem toe laat
verlaat hij haar strand.

Jip

De consequentie van een stoplicht

Het voelde bijna
als het oranje stoplicht
dat je aankijkt
alsof het wil zeggen
als jij door had gereden
had je nog makkelijk deze kruising
kunnen oversteken
Maar je weet
dat als je gasgeeft
hij zonder enig gene
naar rood springt
om je uit te lachen
en je de boete
nog als minste van de kwade
tegemoet kunt zien
want boem is/was/wordt ho
onherroepelijk
en dat alles
omdat jij ook weet
dat oranje
stoppen betekent als je
nog remmen kan

Toen voelde het net
als een stoplicht
Maar in plaats van te remmen
ben ik nog altijd blij
dat jij gas durfde te geven.

Jip

Verlangen

Op haar tenen danste zij in zijn gedachten
Ze trapte hem daarbij onbedoeld
in ongewenste plaatsen
Soms vol op zijn tenen
dan weer raakte zij hem
waar hij haar verlangende zocht
maar niet kon hebben
Haar glimlach zong al dagen
door de woorden uit zijn mond
terwijl hij zakelijk en streng
zij werk trachte uit te voeren

Met een eigenzinnig gemak
draaide zij met slanke vingers
zijn gedachten in de knoop
zodanig dat hij enkel nog
smachtende liederen kon bedenken
die bezongen hoe haar lichaam
het zijne zou doen smelten
Hij verachtte haar zoals hij naar haar hunkerde
maar steeds wanneer hij zijn mond opende
om met zijn hart het zelfde te doen
Danste zij weg
om hem daarmee
wederom op het hardst kloppende deel
te trappen.

Jip

maandag 25 juni 2012

M'n voeten

Ik hoopte
Dat ik mijn voeten zou kunnen optillen
Om zo te komen
Daar waar ik wilde zijn
Of ergens
Maar ergens is nooit waar mijn voeten gaan
En ik weet tot nog toe niet
Waar ik wil zijn

Ik laat m'n voeten tot die tijd
maar staan

Damast

Verkreukelde handen zoeken gelijkenis met het gevlekte tafelkleed
Dat als getuige van verleden zich vast heeft gebeten in de ronde tafel
De krassen zijn onzichtbaar
maar de poot kan niet verhinderen
dat het wankele evenwicht zichtbaar wordt
in het residu op ontelbaar veel schoteltjes
Verspreid onder de vingers
liggen bruin vergeelde kaarten
met in gekrulde letters geschreven verwensingen
Achter de bril met vlekken
lezen onverwacht heldere ogen
Woorden die zich liever hadden verstopt onder het damast
Maar nu hun weg vinden
in de kreukels van het tafellaken
Dat hierna waarschijnlijk nooit meer recht gestreken wordt

Jip

Golven op zee

Je gaat aan me voorbij
als golven op de zee
Ongemerkt beuk je
vol op mijn dammen
Je speelt met het zand
dat onder mijn voeten kleverige ruimte claimt
Je duwt me omver
als ik opsta
En trekt me onder
als ik denk dat ik boven kan blijven
Zonder dat ik naar je durf te kijken
neem je mijn zorgen mee
Zodra het eb wordt

Jip

zondag 24 juni 2012

Tijd

De zondagochtend schudt haar haren los
Terwijl wij afwachtend de vage rode cijfers proberen te ontwarren
Slaat de kerkklok blokken verder op
haar opgewekte deun
En terwijl menig voetstap zich die kant op zal bewegen
Zijn er even zoveel, al dan niet meer, voeten die zich optrekken
en kreunend het warme dekbed opzoeken
Buiten spelen de vogels al zolang als het licht is
Ongehinderd door de regen
Ik leer mijn les van klok en vogel
en pak een boek
Op zondagochtend moet men doen
waar het tijd voor is

Jip

woensdag 20 juni 2012

Mijn wolk

Laat mij maar leven op mijn wolk
waar ik zo nu en dan van af val
met een donderslag de grond raak
om vervolgens
weer onderweg te gaan
naar boven
Altijd onderweg
men kan het ontwijken noemen
maar zo heb ik ook een doel.

Jip

Dressoir

Op het houten dressoir staat, vlak onder de spiegel
ooit gekregen, of gekocht, maar zolang niet van zijn plek geweest
dat ook op de muur de spiegel woont
Een foto met jouw hoofd erop
Ergens onder de krullen langs de rand
verdwijnt je borst
in het dressoir
En gok ik dat je voeten steunen op de weggestopte brieven
in het tweede laatje
wat niet open gaat
Misschien door je voeten
misschien door iets te veel brieven
die ik niet meer wil zien
In het houten dressoir ligt, onder in het derde laatje
wat wel open kan maar al heel lang niet meer open gaat
omdat ik weet wat er ligt
Een brief van jou
waarin je schrijft
hoe alles anders is
dan jij dacht
en hoe jij denkt
dat alles anders wordt
Dus sta jij, op het houten dressoir, vlak onder de spiegel
met je voeten in het tweede laatje dat klemt
terwijl je ziel ligt in het derde laatje
wat ik ooit open zal moeten doen
Om te begrijpen dat jij beter los kon laten
dan ik ooit zal kunnen

Jip

Leven leest hij

In de boeken in zijn kast leest hij zijn leven
Immer startende met een hoofdletter
met als einde punt of uitroepteken
zo zelf vraagteken als eindpunt van de slotzin
Soms is het vol met kleurige platen
wellicht een lijn of twee die domweg aangeven
waar hij heen gaat
In talloze boeken zijn het enkel letters die zijn pad kleuren
Terwijl hij verder gaat
en zich als ridder mening vrouw schaakt terwijl hij in zijn ruimteraket
een onderwaterwereld de zijne maakt
En als
ja als
het hem dan niet bevalt
dan kan het boek dicht
en stopt hij simpelweg
met leven....

Jip

maandag 11 juni 2012

De dag

De nacht kruipt langzaam binnen
De zakkende zon laat de schaduwen op de muren dansen
Terwijl wij de lampen aan of uit doen
spelen de vogels rond de lantaarnpalen
een laatste spel vol woest gekrijs
De kinderen zijn buiten nog als stem
Zij hebben zich een bed gevonden
en opgekruld in schone lakens
dromen zij een onverwacht zonnige dag
In menig huis flikkert een tv om te voorkomen dat er nog gesproken wordt
sommige zaken zijn allang niet meer bespreekbaar
Ik groet de vogels, en dek mijn kinderen toe
Nog even en dan mag ik ook
Langzaam met jou het bed in kruipen
en misschien zacht
Een spel spelen
Om ons daarna te wikkelen in meer dan schone lakens
En uit te spreken wat de tv ons niet kon opleggen te zwijgen
Ik hoop dat morgen
de zon ook weer schijnt

Jip

Branding

Zo staan we samen in de branding
Hand in hand
toch voel ik mij alleen
Daar waar ik de golven breek
vang jij de druppels uit mijn haren
Als wij de zee uitlopen
droogt men de druppels van jouw rug
Immers
druppels zijn beter op te vangen
Dan de plassen die ik heb meegedragen

Jip

donderdag 7 juni 2012

Ik mopper

Ik mopper
Ik mopper op mijn kind
Ik mopper op mijn kind omdat ik moe ben
Ik mopper op mijn kind omdat ik moe ben door mijn kind
Ik mopper op mijn kind omdat ik moe ben door mijn kind dat wakker wilde blijven

En dat vervolgens ook deed

Jip

zaterdag 2 juni 2012

Ons kent ons maar mij niet

Men kijkt rond
En herkent ineens
Begroet, beleeft, gepast, verplicht
Hey haaaai hallo wat zie je er goed uit,
"wat een oud lijk" dat denk je dan
Dat zeg je niet
Immers niet beleeft, gepast, verplicht
In de lucht worden drie zoenen geblazen
Daar waar er nog minstens veertig hangen
te wachten op een goed gemikte wang
En ondertussen keuvelt men
gooit woorden rond de tafel
Kijkt
Men kijkt naar mij
Ik kus niet
Ik denk wel
Ik hoor niet
Ik ben wel

Ons kent ons maar mij niet

Jip

vrijdag 1 juni 2012

Chaos

Soms wordt de chaos zo groot
Dat de chaos wordt ipv
Onderdeel is van
Dan kijk ik vooruit
zodat ik niet zie
wat naast me is
of achter me
Zodat ik niet voel
wat op me dreigt te vallen
Ik stap dapper door
Rug recht
buik in
borst vooruit
Maar nu mijn chaos
gedeelde chaos is
Weiger jij
alles te laten liggen
en stort in wat ik zo halsstarrig heb gebouwd
En dwing je mij
de chaos te bedwingen
zodat er chaos kan zijn
Maar de chaos niet meer is

Jip

donderdag 31 mei 2012

Verleden

Met wat onvaste hand probeer ik
met een botte schaar
dat door te knippen
wat zo vast zit aan mij
Het buigt
en knikt
er komen scheuren en breuken
Als ik harder duw
ben ik bang dat wat nu kraakt
ineens zal breken
Ik kijk er naar
zie wat ik doe
of tracht te doen
met middelen niet
noch voldoende zijn
noch gepast
Trillend zet ik door
knijp mijn duim en wijsvinger
minuten lang richting elkaar
de ogen van de schaar
laten rode plekken na
op de zachte huid
van mijn rechterhand
Net als ik denk dat ik niet verder kan
en op wil geven
Breekt
mijn schaar

Ik vrees dat ik nooit helemaal
los zal zijn.

Jip

31 mei 2012

De wind blaast het eerst vroegzomer stof van de natte bomen
ze buigen wat onder de wind
en genieten van de natte klamheid die zich
van boven over hen heeft uitgestort
Aan hun voeten zie ik de zwarte aarde
slurpend het vocht tot zich nemen
waaronder de wortels in afwachtende aanvalshouding
straks hun deel zullen claimen
Om mij heen gaan de ramen dicht
met een boze klap sluit men
dit deel van Nederlandse lente buiten
Mooi weer mag binnen komen
de tranen laat men liever buiten

Jip

dinsdag 29 mei 2012

Things that you should/can/may/will do while being single

Bedenk je dat je, nu je met losse handen
door de te volle winkelstraat kunt lopen
En elke jas, jurk, schoen, tas, slip, shirt
"Had je die nodig, maar natuurlijk"
nog kunt kopen
Zonder dat er thuis een kast tegen je zegt, kocht je zo'n grijs vest vorige week al niet ....
Maar jij weet dat hij anders is
En dat je elke avond, lam, of aangeschoten, bijna veel te veel gedronken, of nuchter
in elke kroeg een andere man kunt
meenemen
Laten staan
of misschien wel staand.........
Zonder dat er iemand thuis zegt
Waar ben je geweest en ik dacht dat...
Denken deed je zelf al niet, dus weten waar je was is uitgesloten
Zelfs dat je tijdens je studie of werk
kunt bedenken dat je stopt, opzegt, inkort, verlengt, of deeltijd doet
Want niemand die er op je vingers kijkt
En vraagt of je de huur, boodschappen, verzekering, benzine, kinderopvang al betaald hebt

Maar bedenk je wel
Dat als je hoofd eruit ziet of je veertig bent,
van alle drank, sigaretten, mannen, nachtenlang dingen die je niet had moeten doen en echt de laatste waren
Maar je 30 hoopt te worden
Als je huis eruit ziet alsof je er niet woont, of permanent of met twintig in plaats van alleen
Als je cv meer gaten heeft dan je bankrekening en je geheugen
Vervolgens niemand eigenlijk meer weet, wat jij vergeten bent

Things that you can do while being single
Maken je niet perse. Een leukere vriendin.....

Jip

zaterdag 26 mei 2012

Deze lente

Het was de lente
waarin de vriendelijke zon
zoals zo vaak
mijn huid bruin en rood kleurde
Terwijl ik de zandkorrels
in de verlate namiddag en vooravond
uit mijn krullen viste
En de warmte van mijn huid spoelde
Zag ik de dag verdwijnen in een zacht donker doucheputje...
Ik bedacht me
dat het einde van deze lente
het begin werd van een zomer waarin alles anders zou worden
En dat niemand dat nog wist

Jip

vrijdag 25 mei 2012

Als ik een ander was

Als ik een ander was
had je mij dan ook lief gehad
Of lief kunnen hebben
Waarschijnlijk had je niet geweten
Dat ik het was
Maar dan anders
En was je me voorbij gelopen
Zonder mij lief te hebben
Maar gelukkig
ben ik mij

Jip

Jouw wereld/mijn wereld

Mijn wereld is anders
dan de jouwe
Het draagt niet dezelfde kleur of klank
De enige overeenkomst is misschien
de oneindigheid van het geheel

Mijn wereld is anders
dan de jouwe
Ik hoef jou niet te overtuigen van mij (on) gelijk
Omdat jouw wereld eveneens anders is
dan de mijne
De oneindigheid in het geheel, komt overeen

Jouw wereld is anders dan het mijne
En wij begrijpen dat onze werelden
niet gelijk zullen lopen
Daar waar jij durft te hopen op oneindigheid die niet zal komen
vrees ik hem

Jij pakt mijn hand om vervolgens samen te verdwijnen in een oneindigheid die komt en ik niet vrees
Zo veel verschillen onze werelden niet

Jip

donderdag 24 mei 2012

Ik heb je naam geweten

Ik denk dat ik je naam wel wist
toen je nog dicht bij mij was
Toen ik nog durfde te schuilen
onder jouw paraplu van woorden
Ik verwacht dat ik hem uitgesproken heb
zelfs met liefde en genegenheid
Misschien wellicht een keer te veel uit mijn onmacht wat te hard
maar ook ik ben enkel mens
De letters heb ik meer dan eens
langs mijn lippen laten glijden
En geproefd met het puntje van mijn tong
om vervolgens de glimlachen om de zacht zoete smaak
Ik denk dat ik je naam wel heb gekend
Toen mijn gedachten nog niet kolkten
en mijn woorden minder giftig waren
De boodschap minder vaak voorzien
van afkeer en afwijzing
Ik nog niet bukte als jij je hand uitstak
En op mijn roze canvas geen tekeningen van jouw onmacht stonden

Misschien zou ik je naam wel kunnen zeggen,
maar het zal nooit meer de zelfde zijn

Jip

vrijdag 18 mei 2012

Tranen

Ik voel dat er tranen langs mijn droge wangen druppen
verschrikt veeg ik langs mijn ogen
en maak mijn haren nat
Het vocht van onverwacht verdriet doet mijn haren krullen
Ik weet dat jij vanavond proeft
dat wat ik niet aan zag komen
en zal glimlachen
Jij kent mij

Ik voel dat er tranen over mijn natte wangen zijn gegaan
en heb daadwerkelijk geen idee
waarom ik huilen moest.

Jip

Open handen

Ik voel dat er tranen over mijn wangen lopen
en terwijl ik ze enigszins verdwaasd wegveeg van mijn natte wangen
slik ik woorden in die ik helemaal niet wilde zeggen
wend ik mijn blik af omdat mijn ogen de zinnen toch uitspreken
Zo graag zou ik wegwandelen
rug recht, schouders naar achteren, buik in, borst vooruit
Maar ik blijf staan
handen open
mijn hoofd gekeerd
klaar voor de volgende slag die zonder twijfel zal komen
Ik voel dat er tranen over mijn wangen glijden
ik veeg ze omslachtig weg naar mijn haren en verstop ze
omdat ze zeggen dat wat ik helemaal niet zeggen wilde
en uitspreken wat in mijn hoofd opgesloten zou moeten blijven
Zo graag zou ik nu met een grote glimlach om mijn lippen spreken
en daarna huppelend mijn pad vervolgen
onderweg naar grote daden om niet vergeten te worden
Maar ik sta hier met mijn handen open
en mijn wang nog rood van de vorige klap die ik incasseerde

Jij zegt alleen dat het nu eenmaal zo is
en daar moet ik het mee doen.

Jip

zondag 13 mei 2012

Nachtelijke beving

Mijn huis trilt nog na
van de niet geheel onvriendelijke aardbeving
die het deze nacht heeft doorstaan
De glazen dansten vrolijk mee op tafel
En daar ik aardig vangen kan
ook dit maal geen geluk
De wasmachine die uit zich zelf tijdens werktijd, al menig maal uit wandelen gaat
heb ik ook vanmorgen, vriendelijk doch dringend verzocht zijn eigen plek weer te zoeken
Uniek noem ik het
zodra mijn bed die trilfunctie weer aanzet
Zonder knop of wens
Het is zo jammer dat de buurman en ik
Deze ervaring weer compleet anders.
Hebben beleefd.

Jip

donderdag 10 mei 2012

Misschien, een keer, wellicht

Misschien heb ik te vaak
mijn handen in mijn zakken laten glijden
Een keer te veel
mijn voeten door de modder laten gaan
Wellicht zelfs wel
mij schuldig gevoeld
voor misstappen die ik niet gemaakt heb
uitspraken die ik niet heb gedaan
en loze beloften die ik niet heb willen doen

Ik heb mijn rug niet recht genoeg gehouden
om alles er af te laten glijden
Vrees zelfs dat ik te veel
met mij heb meegesleept
En dat de zolen van mijn schoenen kilometers geleden allang versleten waren maar dat ik het nagelaten heb om nieuwe te laten lappen

Misschien heb ik te vaak
mijn woorden ingeslikt om nog te kunnen spreken
Een keer te veel
niet mijn eigen pad gevolgd of gekozen
Wellicht zelfs wel
mijn hand uitgestoken
naar hen die hem niet wilde hebben
die hem niet nodig hadden
die hem misschien eerder hadden verdiend

Ik heb mijn rug niet recht genoeg gehouden
om alles er af te laten glijden
Vrees zelfs dat ik te veel
met mij heb meegesleept
En dat de zolen van mijn schoenen zo versleten zijn dat ik al dagen lang slechts op het eelt van mijn voeten loop en blijf lopen

Misschien heb ik te vaak,
een keer te veel
wellicht zelfs

Misschien ook niet
Ik schud mijn veren los
en zeg
Ik ga
de dromer wint het van de denker.

Jip

Ik ben het maar

En voor wie zich vergist
ik ben het maar
Misschien lijk ik op
een ander
Maar dat is enkel schijn
en die bedriegt
Dus zeg ik
knipper met je ogen
En zie
Ik ben het maar
Saai

Jip

zondag 6 mei 2012

Ik kan niet fluiten

Ik fluit een onsamenhangend liedje en zeg niets
over dat ik oefende op de fiets
En ik bijna het kanaal in reed
omdat ik per ongeluk mijn ogen dicht deed
En als ik m'n lippen tuit
Omdat het zo het beste fluit
Dan denkt hij dus
dat ik hem kus
Of zoenen wil
En vervolgens blijft het stil
Ik laat de noten op mijn zang zwijgen
want, kom op, nu zullen we het krijgen
Met zijn lippen zo dicht bij mijn gezicht
Word ik keihard ingelicht
Dat ik niet fluiten kan
Nou, dat is verrekte jammer dan

Want zoenen kan ik wel

Jip

vrijdag 4 mei 2012

Vier mei

Ik kijk
en weet eigenlijk niet zo goed
Waar ik kijken moet
Iedereen schreeuwt
en ik vraag me af
of ik mee moet schreeuwen
of zal zwijgen
Wellicht kan iedereen
Het beste herdenken
op z'n eigen manier
zonder te (ver)oordelen

Jip

donderdag 3 mei 2012

Lange zomer

De zon beukt op het middaguur
De golven terug naar de zee
Kleine kinderen omgeven de
langzaam warm geworden poelen
met kleurig speelgoed en een
overvloed aan geluid
Terwijl luie moeders hun bikinitopje
onopvallend zo proberen te schikken
dat de single vaders, of niet single, op de buurhanddoeken
hun ogen van hun kroost afwenden
De wind neemt met de zandkorrels
de ergste hitte en het verstand mee
En men lijkt te verdwalen in een rode roes van zomer
Normen en waarden vervagen naar mate de klok minder invloed krijgt
Zoekende naar de zo gemiste aandacht gedurende de winter
Doet niet enkel de zon dat waar men spijt van krijgt
Het was een lange zomer zou hij mompelen
Wetende dat er volgend jaar, meer kinderen rond de poelen zouden kruipen
om op te letten
Maar die zomer, was nu nog ver weg

Jip

woensdag 2 mei 2012

Niet mijn spel/foute keuze

Ze vragen mij een spel te spelen
waar ik de regels niet van ken
Waarvan de naam mij onbekend is
toch ben ik blij dat ik hier ben
En hoewel ik boeken heb verslonden
en dagen naar redenen heb gezocht
Ben ik op dit moment vooral blij
dat ik meedoen mocht
Onzeker gooiend en twijfelachtige zetten
Maken binnen de kortste keer
korte metten
Met mijn blijdschap mee te delen
in dit plezier
Waar mijn plek ook zijn zal
Het is zeker niet hier
Ik begrijp niets van wat ik doen moet
en nog minder van wat men doet
Maar als ik zelf niet ga stoppen
Komt dit waarschijnlijk niet meer goed
Zit ik vast in trage beelden
die mijn ogen niet willen verdragen
Maar ik wilde mee doen en dat deed ik
maak een einde aan mijn klagen
Als de dag komt na de nacht
En ik met spijt mijn bed weer ken
Denk ik, dit had ik nooit willen doen,
En zeker niet, met hen

Jip

dinsdag 1 mei 2012

Zo ontzettend tijd

Het is zo stil geweest
dat ik het geluid om mij heen ben gaan schuwen
trappelende voeten onderaan de trap
en trommelende vingers om het gebarsten tafelblad
maken mijn oren wakker

Het is zo donker geweest
dat ik het licht om mij heen ben gaan mijden
kletterende zonnestralen langs de gordijnen
en knipperende lampen in een stille straat
doen mijn ogen waken

Het is zo lang anders geweest
dat ik de toekomst ben gaan ontlopen
Het hier en nu al een warme deken om mij heen
terwijl het verleden om mijn voeten ligt gedraaid
Hoewel geen van beide prettig
dan wel veilig voelde
is kennis van zaken beter
dan de onvoltooide toekomst die een ieder wacht
elk stap die je maakt
heeft gevolgen voor de volgende
Terwijl terug kijken op de stappen die je hebt gedaan
je enkel wijzen op de fouten die je, onherstelbaar,
hebt gemaakt
en dus feiten zijn geworden.

Stilletjes loop ik op mijn tenen
het vale ochtendlicht tegemoet
Terwijl de kleintjes om mij heen
luidzingend rondstampen
in hun open dagen

Niemand die mij ziet
als ik zonder woorden mijn hand uitsteek
en de zomer wil voelen

Niemand die mij hoort
als ik zonder zicht mijn voet neerzet
en ga

Het is zo lang stil geweest
op een enkele snik na
dat het tijd is om te gaan spreken
en het licht in te stappen

Jip

Even niet

In mijn linkeroor schreeuwt men hoe gelukkig te zijn
terwijl rechts mijn hoofd wordt vol gestort met diep verdriet
en ik zit
stil
Terwijl ik luister naar het leven
vol plezier
en verdriet
En men slechts kijkt
of ik misschien
uitgesproken
een van de twee wil zijn
Maar stil maak ik deel uit van
mijn eigen gevecht

Jip

Nieuwe verf

Het is als oude verf
die je kunt afkrabben
wegbranden
en daarna
over verven
In de kleur die je aanstaat
die je mooi vindt
en die je huis maakt tot een thuis
Maar er blijven altijd
in de hoekjes
kleine restjes
van de verf
die je tegenstond
die je haatte
die je thuis maakte tot een huis
Hoe hard je ook kunt krabben
er lijkt altijd ergens
een plekje te moeten blijven
dat zegt;
je denkt het wel
maar...
ik zit altijd onder
de nieuwe laag.

Jip

donderdag 26 april 2012

Paarse bomen

Als de bomen paars zouden zijn
en de wolken groen
Wie zegt mij dan
wat dat met mensen zou doen
Als rechts links zou worden
en krom kaarsrecht
Wat is er dan nog waarheid
wat is er dan wel echt
Als honden konden praten
en vliegen zouden zwemmen
Zou dat ons simpelen
dan langzaam aan beklemmen
Wellicht dat wij dan altijd nog
met broek de straat op gaan
schoenen, en tanden gepoetst
met jas en wanten aan
Routineus ons handelen,
ongeacht paars of blauw
Misschien zelfs dat een enkeling
het zich afvragen zou
Als de bomen paars zijn
in plaats van keurig groen
wat zijn dat dan voor trucjes
Wie zou nu zoiets doen
Wat recht is recht,
en krom is krom
dat is een feit'
en dus daarom
Zijn bomen heus niet paars

Jip

Niets

Eindeloos

staar ik

naar het witte vel

dat voor mij ligt

en waarop ik

zonder aarzeling woorden zou smijten

als ze niet zo diep verstopt waren

in gedachten

die geen woorden waard zijn

en dan

uiteindelijk

de conclusie

en ik zwijg..

Jip

Wraak

En dan proef ik de tranen die je laat,
niet vanuit spijt of betrouw,
maar vanuit verwachting.
Ze glijden langs mijn wangen,
terwijl ik probeer te begrijpen,
welk onrecht jouw is aangedaan.
Dat maakt dat jouw stokslagen diepere wonden achter laten
dan de messteken die jij uitdeelde
Probeer ik in te zien
waarom jouw waarheid beter smaakt
dan mijn hoop naar beter
Als ik kijk naar hoe je
jouw paden bewandeld
schijnbaar moeiteloos takken afbreekt
om ze thuis neer te zetten
als statutsymbool van jouw kracht
Verbaas ik me
dat je tranen nog bitter smaken
want zoveel wraak
zou zoet moeten zijn.

Jip

vrijdag 20 april 2012

De weg

De weg kronkelt al dagen langs mijn voeten
Over mijn tenen buitelt hij
een als een vreemde
links naar voor achter rechts en terug
Ik kijk met vermoeide ogen
naar het onbegrijpbare pad
dat zich spint langs mijn lichaam
Als ik mopperend tegengas probeer geven
En rechtuit tracht te lopen
plakken mijn voeten in het zachte mos
dat zich keer op keer naast het pad weet te nestelen
Vol onbegrip plaats ik mijn voeten
Daar waar het zwart zich woestkolkend
onder mij weet te wringen
En probeer ik te volgen dat wat opdringt als zijnde het juiste pad
Steeds trager ga ik lopen
Willoos zijn ten op zichte van
de weg die je leven lijkt te zijn
Is zoveel moeilijker dan men denkt
Uiteindelijk kiezen we allen
Liever het juiste pad zelf
Bij elke kruising

Jip

Zondagochtend

Ik heb je vastgehouden
en losgelaten.
De afdruk van jouw warmte
laat sporen na
langs mijn zachte buik
Zondagochtend
Op een doordeweekse dag

Jip

donderdag 19 april 2012

De dichter zwijgt

Windstil waaien mijn woorden
uit mijn hoofd
terwijl ik net nog zo veel intentie had
om ze uit te spreken in een mooie zin
staar ik nu naar een nieuwe soort leeg
Woordeloos dicht ik de gaten
die ik met woorden schiep
de dichter zwijgt
om zich te be-zinnen

Jip

Feest

De slingers hangen nog
maar het feest is allang geweest
Misschien dat er nog borrelnoten zwemmen
achter het dressoir
in half genoten bierglazen
die een eigen leven hebben gekregen
welke onverlaat heeft die daar dan ook neergezet
In een vrijwel gestorven palm
die werkelijk ergens anders heeft gestaan
vind ik de resten van een, naar mijn mening,
uitstekend maal
maar die de combinatie borrelnoot en bier
waarschijnlijk niet hebben kunnen verenigen
verdorie toch er is ook een toilet
Met half bevroren ogen
bekijk ik dat wat achter is gebleven van het feest
en realiseer dat
hoe goed het ook was
men beter vaker
en minder fel kan pieken
dan is het dal wellicht
ook wat minder onbegaanbaar
ik heb ook nog een bed
En  zuchtend vis ik
een cadeaubon tussen de bank vandaag
vervaldatum 14 mei 2008

Jip

Zeiden zij

Je moet
zeiden zij
eens wat leuks schrijven
zeiden zij
Iets om te lachen
zeiden zij
wat anders dan dit
zeiden zij

Dus vroeg ik
een grap
of een mop
misschien zelfs wel
helemaal niets

dance monkey dance

Je moet
zeiden zij
het wat lichter zien
zeiden zij
Iets meer met humor
zeiden zij
wat anders dan dit
zeiden zij

Dus vroeg ik
iets over liefde
of de lente
misschien zelfs wel
over jou

Je moet
zeiden zij
je niet zo veel aantrekken
zeiden zij
van wat andere zeggen
zeiden zij

O
heb ik gezegd
denk ik
ze zeggen zo veel
immers

Jip

Mijn waarheid

Mijn handen omklemmen de laatste resten
van dat wat ik waarheid noem
Met witte knokkels en gebogen nagels
houd ik krampachtig vast
dat waarvan ik bang ben
het kwijt te raken
In mijn rede weet ik
dat ik beter los kan laten
opnieuw kan beginnen
en verder moet kijken
Maar de emotie in mij
is niet bereid
om los te laten dat wat ik nog heb
Mijn waarheid
compleet uit de context
en uitverhouding gerukt
door de andere stappen
die ik allang heb genomen
Is Mijn waarheid
die ik in al zijn eigen onwaarheden
allang heb ontkracht
en tegengesproken
Toch wil ik houden
dat wat van mij is
waardeloos en onbruikbaar
Mijn Waarheid
waarin ik nog weet
waarom het ooit zo is geweest.

Jip

donderdag 5 april 2012

Ik heb je gekend.

Ik heb je gekend
toen wij beide nog andere waren
en met onbekende ogen
Elkaar hebben aanschouwd
Misschien zelfs lief gehad
Wie weet
Met handen die niet de mijne zijn
Heb ik je wangen geliefkoosd
En heb jij met lippen die niet de jouwe waren
mijn koude huid verwarmd
Misschien hebben wij slechts dagen
In de zelfde trein gezeten
Ik heb je gekend
Toen ik niet was wie ik nu ben
En jij anders was dan nu
Dat denk ik
Als ik naar je kijk

Jip

Speciaal voor jou

Speciaal
voor jou
Voor niemand anders ogen
Dan de ogen die dit lezen
en begrijpen
waarom
Het alleen voor hen bedoeld is
Misschien niet eens
omdat je je best doet
omdat je goed bent
omdat je zonder twijfel waarschijnlijk
dat ene wel bent dat niemand anders is
Nee niet om die redenen
Gewoon speciaal voor jou
Omdat jij
ja jij
De moeite nam
Om mij te lezen

Daarom speciaal voor jou
Dank je wel

Jip

woensdag 4 april 2012

Geen klontjes meer

Met welluidend ongenoegen
laat hij zijn mening gelden.
Wie nu nog niet weet
dat hem een andere mening is toegedaan
Zal er zeker van lusten
Zelfs zij die vergeten waren
om naar zijn afkeer te luisteren
Zouden gedwongen worden
om de oren neer te leggen
Hij verzekerde haar
Het zou geen slagveld worden
Geen bloedvergieten noch tranen
Hij zou enkel en alleen
de buurvrouw gaan zeggen
Dat de suiker op was

Jip

vrijdag 30 maart 2012

De filosoof

Vol aandacht keek men haar aan
Vragende ogen die bijna smeekten
Een probleem wat huizenhoog boven de grootste mannen uitstak
Hadden zij haar voorgelegd
Nu dacht zij na
Lang
En diep
Wellicht te lang
Maar men verheugde zich
In al die tijd
Op haar antwoord
Nadat zij
Zwijgend in haar hoofd
De meeste opties had afgedaan
En dus de woorden zou gaan spreken
Die men niet verwachtte maar wel hoopte te horen
Zuchtte zij
En sprak
Ik weet het ook niet

Tot zo ver
De filosoof

Jip

donderdag 29 maart 2012

Als ik kiezen mocht

Maar
als ik kiezen mocht
zou ik het anders doen
Misschien
wel beter, toch
is dat onzeker
Ik
zou het anders doen
wetende dat
Ik
met mijn anders
ook veel zou missen
ben ik blij dat
Ik
niet kiezen mocht

Jip

zaterdag 24 maart 2012

Gekochte liefde

Hij steekt zijn vork
In een lauw stukje vlees
Dat eenzaam op zijn bord zwerft
Een laatste aandenken
Aan een diner
Waar hij niet voor gekozen had
Maar wat hem
Minzaam door de strot werd geduwd
In zijn wijnglas weerklinken nog woorden
Die misschien met thee te slikken waren geweest
Omdat men blaast voordat men drinkt
Maar nu blijven zij hangen op een rood residu
Natuurlijk hield zij niet van hem
Niet eens niet meer maar niet
Dat had hij nooit gedacht
Gehoopt
Verwacht
En toch
Wanneer de woorden je
Tijdens het eten
In de oren worden gegoten
Wanneer je je net verslikt
In een slecht gekookte doperwt
Dan lijkt het toch
Net wat zwaarder te vallen

Het vlees was betaald
Even als de vrouw
En beide
Waren koud

Jip

vrijdag 23 maart 2012

Soms voelt dat zo

Iets in mij zegt
Dat mijn gedachten verdrietig zijn
Ik voel het aan mijn ogen die een ode doen aan eb en vloed
Hoewel de zon met mijn blonde lokken speelt
En de warmte aan mijn handen trekt
Ga mee ga mee
Regent het in mijn gedachten
Terwijl ik niets denk
Soms overheerst dat gevoel
Zelfs op mooie dagen
Maar zelfs onzichtbare wolken verdwijnen

Jip

Einde

Het was zo stil in mijn hoofd
Dat ik even niet meer zeker wist
Of ik nog wel bestond
Toen het zo stil bleef in mijn hoofd
Wist ik niet zeker
Of ik zo wel wilde bestaan
Toen het stil werd om mij heen
Wist ik zeker
Dat ik niet meer bestond

Jip

Bijna zoals je zou willen

Onder mij kraait een haan
En hoewel ik geen idee heb waar hij huist
Vult hij enthousiast mijn huiskamer
Waarin een kat zich laaft in de zon
En een schimmenspel op de vloer
de grote boom een enorm toneel geeft
Vogels laten opgewekte schaduwen over mijn bank vliegen
En in de lucht ruik ik
ondanks de industrie, die niet veel verder dan een km de lucht vol blaast met, hopelijk, grijs stof,
de lente
Die zich ook dit jaar
Weer van haar beste kant laat zien in maart
Het lijkt bijna natuur
Als ik mijn ogen sluit
En kijk naar de tuin van mijn onderburen
Die de met peuken bedekte tegels hebben aangeveegd.

Jip

donderdag 22 maart 2012

Spiegelbeeld

Onnozel jij wezen
zoals je me aanstaart
Groot blauwogig
Naïef glimlach je
mij recht in het gezicht
Terwijl je weet
Je weet toch
Hoe alles loopt dan wel zit
Hoe kun je mij dan
Zo stoïcijns aanstaren
alsof de wereld slechts draait
Om jouw simpele glimlach
Mijn hersenen draaien
al dagen
op overtime
En toch kijk je me aan
En weiger je te gaan
Glimlachend wijs je me
Op mijn eigen onnozelheid

Jip

maandag 19 maart 2012

Geluk/ongeluk

Soms vraag ik me af of ik gelukkig ben
En dat ben ik

Soms vraag ik me af of ik ongelukkig ben
En dat ben ik

Maar ik ben ongelukkig door de glassplinters die onzichtbaar
steeds onder mijn huid ontsteken
En die ik zelf moet zoeken
om ze te kunnen verliezen
Ik ben gelukkig door de pleisters
die jij me steeds biedt
Zodat sommige dingen er zijn
zonder dat iemand ze ziet.

Jip

zondag 18 maart 2012

Poker

Zwijgend delen we de kaarten
Slecht geschud
En met weerstand
Leg ik open wat mijn deel is
Er is allang geen ruimte
Reden
Meer voor bluf
Terwijl de deler ons
Inzage geeft in dat wat hij nog kan bieden
Weet ik allang
Royal flush

All in
Game over

Pass
En doorgaan met de resten

In een ieder schuilt een winnaar
Echter ligt er waarheid
In de kaarten
Die de ander speelt

Jip

Hoofdpijn

Bonkend kruipen woorden door mijn hoofd
Ze tikken de randen van mijn kunnen aan
En dwingen die om verder op te rekken
Afwisselend probeer ik ze te verkoelen
Door mijn krullen als geheel boven mijn hoofd te draaien
Om vervolgens ze te verwarmen met een dikke verzachtende deken
Niets lijkt ze te kunnen verleiden tot zwijgen en rusten
Synthetische processen in mijn bloed die als oproerpolitie te werk zou moeten gaan
Zorgen enkel voor meer drukte aan de grenzen van mijn bestaan
Hij aait mijn oren
Filtert de wereld die aan de deur klopt
Maar zelfs hij kan de moeten die ronddolen niet stoppen
Hij neemt hen die hij kent uit mijn handen
En laat mij vechten met mijn woorden in mijn hoofd

Berustend in het feit
Dat de randen van mijn kunnen
Morgen weer ergens anders liggen
Sluit ik vol verzet mijn ogen
Ik moet vooral niets
Dat zegt mijn hoofdpijn
Harder dan ik negeren kan.

zondag 4 maart 2012

Standbeeld

Daar stond hij dan, met zijn hakken strak tegen de muur
ogen richting grond handen gebald tot harde vuisten
Woest keek hij rond
maar er waren geen ogen die zijn boosheid konden vangen
Schreeuwen wilde hij
maar in deze donkere nacht waren de oren richting kussen
en hoewel men schrikken zou
Zou geen ziel zijn hoofd oprichten
om naar hem te luisteren
De straatlantaarns flikkerden zijn gemoedsrust
tot een uitgestraald niveau van niet de stoppen woeden
Stampvoetend maakte hij kreukels in het glad gestreken beton onder zijn
met zorg uit gezochte nieuwe schoenen
Waarom zou hij hier staan
als niemand hem
een ademtocht waardig achtte
waarom ging hij niet
als stille getuige van onbesproken zaken
en afgedane willekeur
van verkeerde plek verkeerd moment
Hij had er immers niet voor gekozen
hier te moeten staan
Als monument voor een ieder
die nergens voor gestorven was.

Jip

donderdag 1 maart 2012

Onvoorspelbaar

Haar koude handen streelden zijn iets te grote ego
waardoor dat zonder twijfel kleiner zou te worden
Geen intentie had zij
slechts woorden en daden
gekoppeld aan een verwachtingspatroon
Wat door zijn eigen kracht
waarschijnlijk
een zelfvervullende voorspelling zou worden

Hij ademde nog zwaar
terwijl zij glimlachend op de bank zat
de voeten onder haar billen gevouwen
Zeer tervreden met haar kunsten
de wereld wat minder voorspelbaar te maken

Jip

maandag 27 februari 2012

Puber

De onmetelijke luiheid
Waarmee hij het leven neemt
Is vrijwel synoniem
Met het tempo waarin zijn kansen verdampen
Hangend langs plekken waar ik nooit zal komen
Of zou willen gaan
Alles scheef en vermoeid aan zijn lijf
De drama die uit zijn ogen lijkt te druipen
Weerklinkt tegen de muren van de gang
Als zijn woorden de deur doen dicht slaan
En als wij hoofdschuddend zijn tempo
Proberen op te schroeven
Zal hij enkel remmen
Niets doet er toe behalve wat men zegt
Hoewel wij in de verste verte
Niet in de buurt van men komen
De onoogelijke luiheid
Waarmee hij de dagen soldaat maakt
Zal hij ook missen
Als hij ouder wordt

Jip

maandag 20 februari 2012

Haast

En de tijd verstrijkt onder mijn vingers
Ik begreep de haast
die de klok scheen te hebben
Zo goed todat ik zelf besloot
om stil te staan
Te kijken
en te zien
Te horen
en te luisteren
Te proeven en te voelen
hoe de aarde onder mijn voeten draaide
en in plaats van mee te hollen
Hang ik achteruit op de tijd
en zie
Hoe men zich zelf voor bij rent
zwaait in het voorbij gaan
en vervolgens struikelt
over goede intenties
dromen en wensen
Die  met het verstrijken van de tijd
groter of juist onbeduidend zijn geworden
Ik probeer niet langer
de klok in te halen
en te leven
in het tempo dat mijn hart slaat.

Jip

donderdag 16 februari 2012

Die momenten

Waar zijn toch die momenten
dat ik mijn gezicht zorgeloos tot de zon kon wenden
en tevreden mijn voeten in het zand begroef
Dat ik mijn zorgen in de natte resten van  de zee schreef
die ze vervolgens mee trok
naar andere landen
Waar men mijn woorden niet kon lezen
en misschien wel dacht
dat het over liefde ging
Zij zouden glimlachen
om mijn slordig geschreven twijfels
en mijn krampachtig gemaakte punten
die voornamelijk bestonden
uit eindeloze keuzemogelijkheden
Waar zijn die momenten gebleven
dat de wereld mooi was
als jij door mijn haren streek
en ik mijn handen onder de trui verwarmde
tot de kou vertrok
en ik rustig slapen kon tegen jouw schouder
Als de morgen mij dan wekken zou
dan zou het lelijke van de nacht
ook alle breuken opslorpen
waarna enkel de flitsende zon
mijn gezicht zou kunnen verwarmen
Waar zijn die momenten
Waarschijnlijk
liggen zij daar
waar ook mijn hart ligt.

Jip

woensdag 15 februari 2012

Een boom

Zacht deint de boom op de wind
Terwijl aan zijn takken getrokken wordt
En op zijn hoofd gespuugd
Lijkt hij onbewogen
Alles aan zich voorbij te laten gaan
Misschien zou ik hem bewonderen
Of moeten vertellen
Dat zo onaangedaan als hij
Mijn wereld bekijkt
Het niet is
Kan zijn
Zal worden
En dat de wind zal trekken tot zijn takken breken
En dat zijn hoofd zo nat zal worden
Dat zijn voeten verdrinken
Maar
Wie zegt dat nu tegen
Een boom

Jip

vrijdag 3 februari 2012

Geen idee

De woorden plakken aan mijn vinger, in mijn hoofd
ze zitten als stopverf tussen mijn oren
en als kauwgum aan mijn kiezen
weigeren te rollen
over het puntje van mijn tong
mijn blad blijft leeg
meer dan wat stotterende zinnen
die hobbelig uit mijn pen vloeien
kan ik niet toveren uit de onmetelijke brij
van in enthousiasme opgeslagen
zinnen en beginnen
waar geen einde aan lijkt te komen
Soms heb je dat
soms niet
dat wisselt

Jip

Ik

En toen
bedacht ik me
dat mij zijn
helemaal zo gek nog niet was
want jij worden
ligt altijd naast me.

Jip

donderdag 2 februari 2012

Net als ik

Terwijl ik mijn koude billen in het dekbed druk
Aai jij mijn lome haren
Mijn buik maakt afdrukken in het, onder ons, strakgetrokken laken
En ik wentel mij is een ongekende weelde
Ik hoor vanaf mijn wolk jouw lage stem
Mijn naam noemen
En mijn ogen kijken in een rustige chaos van emoties
Ik herken, draai me langzaam, jouw wereld in
Zolang het kan groei ik jouw richting op en jij de mijne
Zonder vooraf gestelde voorwaarden
En vol wetenschap
En als wij botsen
Wat wij doen, als het laken te strak staat,
Dan duw ik mijn billen in jouw buik
En mompel ik hoe blij ik ben
Dat jij ook niet perfect bent

Jip

Verleden

Misschien tilde ik mijn voeten
Niet hoog genoeg van de koude grond
En bleef ik daarom plakken
Aan ijzig uitgesproken woorden

Misschien waste ik mijn handen
Niet lang genoeg onder het warme water
En bleef ik daarom voelen
Wat er allang niet meer was


Misschien keek ik te lang achterom
En vergat te genieten van wat voor me lag

Maar zolang er achter mij iets beweegt
Wat ik niet stil kan leggen
Kan ik niet enkel vooruit kijken
Zonder me onveilig te voelen

Jip

dinsdag 31 januari 2012

Om je heen

Om je heen
Zit het vol
Met mensen
Die weten
Wat jij wilt zeggen
Nog beter dan
Jij het zelf zeggen kunt
En of het afgunst is
Of onzekerheid
Zodra je stottert, struikelt, mis stapt
Zijn zij dichtbij
Om je zinnen af te maken
Je te zien liggen
Je te zeggen
Op te passen
Het zit vol met mensen
Die allemaal
Beter weten
Wat jij helemaal
Niet bedoelt te zeggen
Maar desalniettemin
Toch de kans grijpen
Om te zeggen
Jij doet het fout
Kijk niet
Naar mij

Jip

De wereld grijpen

Misschien zou ik de wereld kunnen pakken
Met mijn ogen dicht
Zonder te struikelen over mijn woorden
Maar recht door zee op mijn doel af
Handen vooruit
Rug recht
Misschien zou ik de wereld kunnen grijpen
Met mijn ogen dicht
Maar de kans is vele malen groter
Dat ik gewoon mis

Jip

donderdag 26 januari 2012

Je dacht dat maar

Jij dacht, wellicht wat onterecht
Maar mijn schat, daar heb je vaker moeite mee gehad
Dat toen ik jouw vinger niet meteen wegsloeg
Je ruimte kon claimen
In heel mijn hand
Maar als je zou kijken, wellicht wat veel gevraagd
Maar ach, dat is niet je sterkste punt
Dan had je gezien dat mijn vuisten nog steeds niet verdwenen waren
En jouw vinger nog altijd rode blaren op mijn huid maakt
De ruimte in mijn hand is bezet
Dus ik zeg niets en kijk met een glimlach
Hoe jij dit keer
Je grip verliest


Jip

maandag 23 januari 2012

Soms iets te snel

En dan is het
Zoals het eten van soep
Altijd te warm als je gulzig
Het warme vocht over je lippen laat glijden
En je tong brandt
Aan alles waar je te rusteloos
Niet op blazen wilde
Zo is het
Als je overhaast zegt
Dat je van me houdt
Maar even zo fijn
Zelfs als je daarna
Nog dagen met blaren spreekt

Jip

donderdag 19 januari 2012

Geschiedenis

Vergetelheid om in te verdwijnen
om daarna terug te keren
in talloze boeken
onbegrepen
maar o zo vaak na gedaan
Als grote denker
of wellicht
als dromer
Als persoon gekend noch geliefd
maar als figuur bemind
Waarom is er nooit
een tussenweg
voor wie dan ook
historie maakt helden
even goed
als dat zij
er vele vergeet te herinneren

Jip

Lezen

Op oude kaarten staan zijn woorden nog
hoekig en recht
Vol vertrouwen
op de achterkant van een plaatje gezet
ZIjn brieven later
werden steeds schuiner
de gaten tussen de woorden
lieten ongeschreven zinnen
hun zeg je doen
Nu schrijft hij
haar niets meer
en zijn zijn woorden voor een ander
Zij hoopt dat zij beter leest
Hij weet
dat hij beter schrijft.

Jip

Vergane bloemen

Vergeet de vergane bloemen
De vaas waar in zijn stonden
ruikt nog in de kamer
maar de bloemen zijn niet langer
onderdeel van het stilleven
Vanaf de bank, 1,50 ver
zie je nog blaadjes liggen
maar als je aan je tafel zit
2,30 later
ruik je enkel nog de zure lucht
van vergane bloemen
Ooit gekregen
en nooit weg kunnen doen
maar dat wat rot is
kent geen gloriedagen meer

Jip

Scheiden

Zwijgend zaten zij naast elkaar
ieder in het eigen verhaal
compleet verloren
soms keek zij boos
zijn kant op
soms kijkt hij verdrietig
naar haar
waar het mis ging
wist hij allang niet meer
wanneer het goed was
wilde zij niet meer weten
Toch zaten zij
onlosmakelijk aan elkaar verbonden
hoe hard ze ook trokken
Hoe ver de touwtjes oprekten
Dus zaten ze daar
hij zei dat zij zei dat hij zei dat zij had gezegd
zij was het daar niet mee eens
zij had nooit gezegd dat hij zei dat zij zei dat zij misschien wel
ooit heel veel van elkaar hielden
en dat nu
een beetje vergeten waren

Jip

Hoe lijm je iets

Hoe lijm je iets
wat een je ander
hebt laten stuk maken
waar je naar keek
met je handen op je rug
gebonden
en je voeten tegen de muur
Terwijl het uit je handen werd geslagen
en kapot viel op de vloer
je je tranen aan de binnenkant
van je wangen liet vloeien
en je snikken op sloeg
in de resten van je buik
Hoe lijm je iets
wat niet meer compleet is
en waar misschien
wel niet genoeg van over is
om er een geheel van te maken
Sommige gaten
kun je afdekken
maar nooit meer
compleet maken.

Jip

Goed verstaander

Ju bugreipt mei wel
maar ju wild niet sien
wat ik graach seggun wil
Jij laat je lijden door mein buitenkand

Dus dat ik van je hou
is ondergeschikt
aan hoe ik mijn woorden breng
in contradictie
hou ik meer van mij
dan van jouw perfecte woorden

Ju kend mei wel
maar ju wild mei niet kennun
Ju wild je hooft afwendun
en stikum lagen

Dus dat ik om je geef
is minimaal gewin
en de eenzaamheid zal je verblijden
in conclaaf ga ik
met mij zelf
omdat mijn imperfectie niet afstoot

Ju wild mu wel
maar ju kund mu niet kreichen
en dus hep ju
PECH

Jip

Spijt

Ik heb de dagen door mijn vingers laten glijden
bij de punten van mijn afgesleten schoenen
maakten zij hoopjes die ik weg schopte
om daarna spijt te hebben
van alle dingen
die ik had kunnen doen
terwijl ik de dagen door mijn vingers liet glippen

Jip

Anders dan....

Ik kende hem niet
maar omdat niemand dat deed
kon ik gemakkelijk zeggen
dat ik hem kende
Dus moest ik met hem praten
dat doe je immers
als jij iemand kent
en verder niemand
Wij hebben samen gepraat
heel lang
hij kende daar ook niemand
Aan het einde van de avond
Kende ik hem daadwerkelijk
en ja, dat viel wat tegen.

Jip

woensdag 11 januari 2012

Kennismaken

Mag ik jou kennen
ook al ken je mij niet
Maar als ik naar je kijk
dan denk ik
Ik wil jou kennen
Jij past bij mij
Herken jij dat?

Jip

Iemand

Hij heeft de kleuren van de jaren
op zijn gezicht getekend
Ze zijn te zien tussen de groeven
van zijn lijden
Maar als hij lacht
lichten zijn ogen
Als de noten van zijn lied
van hoog naar laag
van bas tot sopraan
Ik ken hem niet
hij lijkt mij wel te kennen
Misschien
zijn wij gelijk.

Jip

Rugzak

Ik was hier al
wellicht vooral
ik denk vooral
dat dacht ik al
Voordat ik hier vaker was geweest
Mijn wegen slijt ik langzaam uit
totdat er plassen ontstaan in de paden die ik trek
met mijn rugzak aan woorden
Ik zou ze achter mij moeten laten
maar uit angst dat een ander
mijn rugzak mee zou nemen
de woorden zou horen en begrijpen
Ik ging hier weg
wellicht ver weg
ik denk ver weg
dat denk ik echt
Neem ik hem mee
Ik schaam me niet
mijn woorden horen bij mij
ze passen in mijn rugzak
en die past op mijn rug
Ik ken het pad, ik ken de weg
ik groet de bomen en de bloemen
of in herfst de paddestoelen
Ik kom hier vaak
wellicht te vaak
ik denk te vaak
dat denk ik vaak
Mijn rugzak maakt striemen in mijn schouders
de woorden bonken in mijn rug
en drukken op mijn heupen
ik zak wat krom
als ik loop
gaat het wat traag
als ik stop
kijk ik niet om
Ik kom hier terug
wellicht te snel
ik denk wat snel
dat denk ik wel
En als ik ga
dan ga ik echt
dit keer stap ik
mijn fiets op
mijn rugzak hang ik achterop
wie weet
Wie weet.

JIp

Glimlach

Als een kind
glimlachte zij naar mij
ik glimlachte terug
als volwassene
en voelde mij daarmee
zoveel minder oprecht.

Jip

3:34

Als een warme deken omarmt de komende nacht mijn gedachten
in het oplichtende zwart lijken afstanden weg te zakken
en wordt de eindeloosheid beperkt tot het zicht
Ik begrijp mijn eigen waanzin en troost het
met warme melk en anijs, zoete broodjes en verlangen
Terwijl mijn oogleden zwaar worden
en de twijfels van de geleefde dag aan mijn wimpers gaan hangen
Probeer ik in het halfduister mijn zegeningen te tellen
maar verder dan de vingers van mijn linkerhand
lijk ik, zelfs met inzet niet te komen
Daar het duister mij meetrekt
in een stemmig monotoon geronk van ongecontroleerde gedachten
hoopvolle reizen en wandelende contradicties
Als ik mijn ogen open en in het schemer de immer lopende tijd zie
durf ik zowaar te glimlachen
3:34
Ik heb nog tijd,
nog even tijd
totdat mijn gedachten de dag overnemen en ik wijfelend
mijn passen maak in het niets ontziende licht
Dat alles groter maakt dan de nacht
en waarin koffie en thee mijn ogen groter maken
dan mijn geest kan over zien.
Slapende ben ik de koning te rijk
als koningin van dit bed

Jip

zaterdag 7 januari 2012

Sprakeloosheid

In mijn eindeloze sprakeloosheid probeer ik met gepaste twijfel in mijn hoofd zinnen te maken die directe waarheden aan het licht zouden brengen en ik zou al dan niet gepast een wereldbeeld scheppen waar de grootste geesten deze planeet de tranen over zouden laten spelen en trots zou ik mij op de volle borst slaan en spreken over de eenvoud van het mij zijn vergeten was ik mijn sprakeloosheid en dus zit ik enkel doelloos woorden te rijgen

Jip

Wij

Jij
Als eenzijdig
Onderdeel
Van een groter
Wij
Maakte stuk
Wat ik
Ego
Niet in mij kon maken
Wij
Als samenvoeging
Jij en ik
Bestaat
In voltooid verleden tijd

Jip

Titelloos

Naïef
Gebonden aan verwachting
Onuitgesproken hoop
Ebt zij weg

Jip

Mijn grootste angst

In de donkere schaduwen schuilt hij
Voeten van de vloer
Hakken in het zand
Klaar om te gaan indien verwacht
Maar evenwel behoedzaam en gerust
Ik zie hem wel
Niet met mijn ogen
Maar met de haren in mijn nek
Ik voel hem wel
Niet op mijn huid
Maar diep in mijn onderbuik
Ik hoor hem wel
Niet met mijn oren
Maar galmen in mijn hoofd
Soms schuift hij wat
Een andere hoek
Betere plek
Ver weg van straatlantaarns en autolichten
Niet daar waar de kinderen spelen
Verstopt voor de neuzen van de langs rennende honden
Hij gaat nooit ver
Nooit verder dan ik ben
Daar waar ik ga verstopt hij zich
Hij voedt zich met mijn twijfels
Hij drinkt mijn tranen
Als ik vergeet, dan weet hij
In de donkere schaduwen wacht hij
Hij is mijn grootste angst
Soms zwaai ik
Ik ben niet meer zo bang
Hij weet dat
En zwaait terug.

Jip

Roze bril

Het lijkt alsof de werkelijkheid aan mijn vingers blijft plakken
terwijl ik de stroperige substantie aan mijn broek veeg
En vrij hopeloze pogingen doe om mijn roze bril
uit mijn zak te trekken
Vieze vegen besmeuren de glazen
en kleverige massa nestelt zich tevreden in mijn haar
Met mijn ogen toegeknepen
worstel ik me langs de vlekken
En als ik mijn wimpers voor mijn eigen blauw houdt
zie ik ergens in de verte.....
Hoopvol tracht ik in het geheel
de pracht van het filter over mijn wereld te gooien
Het is dat of accepteren
dat het leven ook mooi is
Zonder roze bril
en de werkelijkheid overmijdelijk
het leven overneemt.

Jip

donderdag 5 januari 2012

Walging, woedend

De walging bij het weerzien was weerzinwekkend
Evenals de aanname van halve waarheden
Verwrongen tot wereldbeelden
En feiten
Wreedheid en wrok wisselden elkaar af
In een overbelichte situatie vol pijnlijke stiltes
Wrevelig wipte hij wankel van hak naar tak
Terwijl zij vol woede woorden wereldkundig maakte
Die kant nog wal durfden te raken
Weemoed droop wanhopig van de muren
En een aaneengesloten vertwijfeling van liefde
Maakte vrijwel zwarte haat in bleke koffiekopjes
Emoties die zolang onder een deken hadden mogen sluimeren
Kwamen als matglanzend geel pus naar boven
Woedend waagde zij wederom een poging
Hij weerde woordeloos af en wachtte
Wie weet de wereld te weerleggen
Als woorden allang waardeloos zijn geworden
Er is geen ruimte voor sorry
In een mond die enkel nog kan spuwen
De walging bij het weerzien
Was niets vergeleken bij de afkeer van het afscheid.

Jip

David

Vrij letterlijk neemt hij mijn woorden
Proeft ze in zijn hoofd en bakt er taartjes van
Glimlacht naar de wereld om hem heen
Soms schuchter en verlegen
Maar meestal met een groot plezier
Over de nieuw te ontdekken plekken
Hij wandelt rondjes en verbaast zich
Over boze blikken
En mensen die niet huppelen
Soms moet hij schuilen
Staat naast me en schuift zijn hand stevig in de mijne
Knijpt en lacht voorzichtig
Het liefste zou hij elke ochtend
Op mijn buik verder slapen met zijn voeten
Strak om mijn heupen geklemd
Helaas wordt hij groot en groter
Wandelt rond in een wereld
Die groter wordt dan zijn schaterlach
En zijn handen passen over een aantal jaar
Niet meer in de mijne
Zijn blik zal de wereld minder roze zien
Maar tot die tijd
Bakt hij taartjes van mijn woorden
En eten we ze samen op
Tijdens zijn wandeling langs alle dingen
Die mooi zijn als je vijf bent.

Jip

dinsdag 3 januari 2012

Goedevoornemens

Een groot verlangen naar niets
omhulde de dagen in januari
nadat men voldaan
de goedevoornemens weggerookt had
bleef er weinig meer over
dan een herhaling van de geschiedenis

Jip

Januari 2012

Opgewekte noten klinken door de planken van mijn houten vloer
ze dringen zich op
door mijn billen die de vloer al enige tijd verwarmen
daar ik lager niet kan komen maar wel moet zijn
Hoewel zij mij al even,
het zo heerlijk door twee verwarmde bed hebben doen verlaten
en mijn hoofd proberen wakker te schudden
Verbaas ik me enkel.
Een dwingende samba vermengt zich later
met een vrolijk uitgesproken smartlap over het zeer van een man
Mijn kamer vult zich ongewenst met tonen
die ik zelf nooit zou kiezen maar die ongemerkt
mijn dag een kleur geven
De kopjes die als restant van gisteren de tafel vullen
dansen voorzichtig mee als de bas zich meester maakt
van meerder huizen en we via samba en smartlap
uitkomen in een variant van dance die enigszins ongrijpbaar is
Ik staar wat onwennig uit het raam, mijn raam, ons raam,
terwijl de kerstlampjes nog knipperen in het opkomende ochtendlicht
en mijn huis een geheel van ongepastheid geeft
in mijn slaperige gezicht
Ik rol mijn mouwen en mijn ogen op
geef mijn muziek de kans
de houten vloer te stoppen met trillen en glimlach
Januari 2012.... niets is anders.. niets is hetzelfde....

Jip

Boos geweest

In het ondoordingbare grijs
van de onvolkomen geest
drijven brokstukken van ooit gehoorde woorden
die liefkozend het lijf warm wrijven
Tederheid die allang met harde hand
verdreven is tot achter in
de gesloten kamers van een verbitterde geest
Zodra de flinters zich gaan hechten aan het heden
wordt er terug geslagen
met volle kracht
de deuren dicht
wij boos is
moet immers
wel boos blijven
om zoveel geweld
te kunnen rechtvaardigen

Jip