maandag 28 februari 2011

De wereld om ons heen

Je geschreven woorden
klinken na in de leegte van mijn hoofd
terwijl ik kijk
naar niets meer dan letters
Wonderlijk, slechts tekens
in een bos vol geluid
Waar de auto's rondrazen
alsof hun stem
iets moet overschreeuwen
wat allang gezegd is
maar niet gehoord mag worden
Mensen met hun blik naar binnen
in telefoons schreeuwen
wat ze eigenlijk niet eens willen zeggen
Waar muziek speelt
zodat men niet opvalt maar enkel
dat wat men wil uitdragen
En waar het internet regeert, beheert en onteert
In die chaos
waarin ik enkel wil denken
in het niets,
maar dat niet kan,
Hoor ik letters die niet eens
op papier geschreven zijn
maar via kabels,lucht,kabels,lucht,kabellucht
op een scherm geprojecteerd zijn
Soms worden mensen verliefd
Soms enkel begrepen.

Jip

Vergane bloemen

Vergeet de vergane bloemen
De vaas waar in zijn stonden
ruikt nog in de kamer
maar de bloemen zijn niet langer
onderdeel van het stilleven
Vanaf de bank, 1,50 ver
zie je nog blaadjes liggen
maar als je aan je tafel zit
2,30 later
ruik je enkel nog de zure lucht
van vergane bloemen
Ooit gekregen
en nooit weg kunnen doen
maar dat wat rot is
kent geen gloriedagen meer

Jip

vrijdag 25 februari 2011

Bazig mannetje

Vol vertrouwen ligt hij daar
tegen me aan
hoofd tegen mijn heupen
opgekruld
de wereld kan hem niet deren
Ik aai hem zachtjes
bang om de rust te verstoren
Maar zodra ik mijn hand optil
is de rust verstoort
dan claimt hij
aandacht
nu
op mijn manier
een kras op mijn hand
want hij is de baas
Met mijn vingers
achter zijn oren
is het geweld
al snel weer vergeten
Poezemans...

Jip

Voorzichtige verwijten

Kleine slokjes
met de hitte op je lippen
bang om je woorden te verbranden
Thee uit een stroom van verwijten
gedronken met suiker en honing
tegen de bittere smaak

Maar hoe goed je ook roert
de blaren blijf je voelen.

Jip

Ik, te laat, realiteit

Ik heb mijzelf in de hand gehouden
een handpalm was voldoende
om mijn ik vast te houden
Misschien had ik mijzelf
wat meer moeten laten gaan

Ik heb mijzelf door mijn vingers laten glippen
een fractie was voldoende
om aan scherven te zien gaan
wat ik zou had gekoesterd
misschien wat te veel

Door de haren van mijn ogen
Bezie ik mijzelf
zoveel brokstukken
van mij afkomstig

Ik denk dat ik groter
was
dan ik ooit had gedacht


Jip

donderdag 24 februari 2011

Nachtje slapen

Voorzichtig met een vinger
polst hij haar gemoedsrust
Langs haar slaap
naar haar wang
en over haar lippen
Zolang ze lacht
gaat hij door
Met de palm van zijn hand
over haar haar
zo zacht alsof zij
een kitten onder zijn handen is
Verschrikt door haar plotselinge adem
remt hij zijn handen
Maar haar ogen lachen nog steeds
haar stem zingt in zijn hoofd
en haar warmte
vlamt zijn gevoel
Zijn vingers en handen
raken bedreven in hun zoektocht
Langzaam maar zeker lijkt hun lied
een samenzang te worden
in plaats van een duet
Waar hij voorzichtig met een vinger
haar zachte huid beroerde
slaat de trom op volle kracht
als zij
Wanneer uiteindelijk de dag valt
Valt hij in slaap

Jip

woensdag 23 februari 2011

Mama

Je bent van mij
compleet van mij
Je wezen is een wezen
dat uit mij voort komt
Ik heb je gedragen
Ik heb je verdragen
Ik hou van je
zoals geen ander van je houden zal
Ik hou je vast
ik laat je los
de angst om mijn hart
als jouw hand steeds verder
uit het mijne glipt
Het liefst wil ik je waarschuwen
voor alle monsters in de kast
Maar zelfs al zou ik willen
dan nog luister je niet
En moet ik toekijken
hoe je wegloopt
en hoop ik
dat je
terug komt
met de littekens die horen
bij de paden die je neemt
Maar dat je altijd weet
bij mij kun je er zijn
Je bent van mij
compleet van mij
Maar ik bezit je niet
Jij bent van jou.

Jip

Lezen

Op oude kaarten staan zijn woorden nog
hoekig en recht
Vol vertrouwen
op de achterkant van een plaatje gezet
ZIjn brieven later
werden steeds schuiner
de gaten tussen de woorden
lieten ongeschreven zinnen
hun zeg je doen
Nu schrijft hij
haar niets meer
en zijn zijn woorden voor een ander
Zij hoopt dat zij beter leest
Hij weet
dat hij beter schrijft.

Jip

maandag 21 februari 2011

mooier

Als de lichten aan gaan
Bekijk ik jou
Met mijn ogen
Zie ik jou
Zoals je zijn wilt
De perfecte kopie
Van de man die je zou zijn
Als de lichten uit gaan
Bekijk ik jou
Met mijn hart
En zie ik je zoals
Je bent
Zoveel mooier
Dan de man
Die je denkt te zijn

Jip

Relatief

Alles is relatief
zodra je realiteit je raakt
zie je de wereld
door andere ogen
alles wat je hebt
ben je kwijt zodra je knippert
alles wat je kwijt bent
wil je kost wat kost vasthouden
De wereld wordt matglas
zolang de onzekerheid
de maat aangeeft
Alles is relatief
behalve de liefde

Jip

Stttt

Zij zit, hij niet
ze zijn er wel
maar ergens in de ruimte
is een woord gevallen
dat beide niet meer kan vangen
zelfs als ze zouden willen
Dus loopt hij rond
doelloos
stoel, tafel
keuken, kamer
En zij zit
zonder te kijken
staart zij hem na
En in de ruimte zweeft
een verwijt
woordeloos
nodeloos
ook dat
Een gebrek
onopgemerkt misschien
maar zwaarder bij de minuut
De deur valt dicht
met een klap
Maar het verwijt, het woord
het is er nog steeds.

Jip

donderdag 17 februari 2011

Oude foto's

Op oude foto's waren zij nog altijd
Immer hand in hand
gelukkig
gearmd
De bloemen op tafel stonden altijd
fier omhoog
altijd vol in kleur
Iedereen genoot
van Sint en kerst
verjaardagen waren altijd
een schilderij van plezier

Op oude foto's leek de wereld
ze zijn zoals de wereld
van de "ouder mensen"
Toen was alles beter
want in het toen vergeten we de dingen
die in het nu
ons op het netvlies branden..

Jip

woensdag 16 februari 2011

Verstopt

In de nacht
als het stil is
niemand me ziet
niemand me hoort
Dan sluip ik
langs mijn gedachten
door mijn woorden
weg de wereld uit
Niemand die mij mist
tot het licht aan gaat

Jip

vrijdag 11 februari 2011

Idealen

De vergeten idealen van de menigte
hebben zich vermenigvuldigd
tot een ongeschreven boek
Met verdwaalde letters
die hun plek opeisen
daar waar geen plek meer is
Het geheel
als optelsom van alles
wat we hoopten, dachten, wilden
toen we jong nog waren
zonder twijfel
omdat de wereld ons niet in kon halen
niemand dat kon
Totdat de tijd op onze schouders leek te drukken
wij vertraagden in onze pas
richting toekomst
Nu kijken wij om
bang voor alles wat we achter gelaten hebben
als de toekomst drukt
hangen onze idealen
als een molensteen aan onze voeten
Onmogelijk om nog vooruit te komen, kijken
zitten wij vast in verplichtingen en eisen
De idealen van de menigte
ze liggen op straat
te wachten op die opportunist
die het aandurft
om te falen.

Jip

donderdag 10 februari 2011

Onderweg door het zand

Ik til mijn voeten van het zandpad
de sporen die ik nalaat
voelen niet langer als de mijne
mijn voeten zwaar
als in gehard beton
toch loop ik enkel
langs de kustlijn
onderweg naar nergens meer
Sloffend heb ik
eeuwen gelopen
zo lijkt het
nu ben ik enkel nog
een eenzame wandelaar
tussen de honden en de meeuwen
die een spel spelen
van pak me dan
en zie me dan
Ik ga,
ik ben,
ik wandel,
mijn voeten hoog in de lucht
De wolken wil ik kussen
tot de zon mijn wangen brandt
Maar ik zit vast
aan mijn pad
langs de kustlijn
onderweg naar nergens
Misschien sla ik morgen
gewoon maar eens af.

Jip

woensdag 9 februari 2011

Dement

Zijn ogen staan nog steeds
strak op de grond gericht
geen zon, geen wind, geen regen
Niets deert zijn gezicht
Hij is er niet
hij is er niet
Hij is niet waar wij zijn
soms kom je even binnen
maar die kans is maar klein
Lopend in rondjes
in gedachten of op straat
niet alleen voor ons
is het een verrassing waar hij gaat
Soms ziet hij ineens bekenden
wankel in evenwicht
verdwijnt elke herkenning
even snel weer van zijn gezicht
Soms wil hij naar me lachen
maar schrikt van mijn ogen
Zodat zijn rug zich kromt
en zijn houding weer gebogen
Ik mis hem
en ik mis zijn woorden
Ik mis zijn wijsheid en zijn lach
Ik mis de man die hij geweest is
Maar niet langer elke dag
Hij draalt soms rond in mijn gedachten
met evenveel twijfel als de realiteit
Zijn lichaam is nog sterk aanwezig
Mijn zijn wezen zij wij kwijt.

Jip

dinsdag 8 februari 2011

Lenteregen

Ik wilde het zo graag lenteregen noemen
dat ik drijfnat door bleef lopen
met een glimlach op mijn gezicht
Met een air dat niets mij kon deren
dat het heerlijk was
om buiten te zijn
Ik stapte dapper door de plassen
Voet na voet werd kleddernet
maar lenteregen
deert een zonnekind niet
Terwijl de menigte
verscholen onder paraplu na paraplu
mij hoofdschuddend nakeek
en mijn glimlach langzaam
op mijn gezicht bevroor
Riep ik zachtjes
het is lente hoor

Maar enkel
nog niet eens maart.

Jip

maandag 7 februari 2011

Vooroordeel

Het voordeel van de vooroordelen
zodat wij allen
ons voordeel er mee kunnen doen
immers weet ik
hoe jij mij ziet
en ik jou
want ik ben wit en jij bent zwart
of bruin of bruinig
Jouw naam is niet gelijk het mijne
dus weet ik hoe jij bent
Ik begrijp meteen
in oog- of ooropslag
hoe jij beweegt en hoe je denkt
Zo hoef ik elk gesprek
niet langer aan te gaan
Het label aan je afkomst
zegt me alles wat ik weten moet
Het voordeel van mijn vooroordeel
is dat mijn kortzichtigheid
niet langer dan mijn neus hoeft te zijn
en kan ik kijken waar ik loop
Zo voorkom ik dat ik daar naast stap
onderweg naar de duidelijkere wereld.

Jip

Bedrog

Zij noemden mij engel
als ik
met blonde haren
en blauwe ogen
hun gezichten raakte
met een enkele glimlach
aandacht schonk
aan het onzinnige geblaat
dat zij tot mijn oren bliezen
Ik omarmde hun onvolmaaktheden
zoals een moeder het onbegrijpelijk gebrabbel
van haar peuter
tot een verhaal weet te breien
Ik aaide hun ziel
met zoete woorden en klanken
Zij noemden mij engel
zij begrepen niets
van de wereld die bedrog heet.

Jip

Weg

De stenen onder mijn voeten
worden langzaam nat
tranen druppen uit de hemel neer
op mijn kroon van blonde lokken
Zonder enig gevoel voor richting
of ritme
ben ik vertrokken
dansend op de melodie van mijn twijfels
en lopend op het ritme van mijn wil
De zon heb ik zien komen
jaren terug
Nu voel ik enkel nog
de striemende wind
die mijn gezicht tekent met haar harde woorden
Met opgeheven hoofd
heb ik mijn stad verlaten
hoe verder ik kom
hoe meer mijn hoofd mijn knieƫn lijkt te omarmen
Geen weg terug
want wie gaat
gaat voorgoed
Mijn zolen zullen slijten
en nog vind ik niet de weg die ik zoek
daar zal ik me bij neer moeten leggen

Jip

zaterdag 5 februari 2011

Bemin

Bemin
als ik mijn lichaam
naar het jouwe keer
en geef
dat wat jij aan mij vraagt
steels een onbewaakt ogenblik
waarin de wereld lijkt
gevangen te zijn
in stille lust
Bemin
als ik mijn lichaam
aan het jouwe spiegel
en vraag
dat wat jij aan mij geeft
met gebogen rug
kam ik jouw lichaam
tot het mijne
en daarna
Bemin

Jip

Lente

Eindeloos als de dagen lengen
wachtend op een eerste zonnestraal
Verheugd door witte wolken
die het grijs proberen te verjagen
De wind
O de wind
Zij speelt een spel
wat menig een
niet als spel beticht
Voorspelbaar als de nachten
die over gaan
zo komt de lente
met rasse schreven

Jip

donderdag 3 februari 2011

Kleine stapjes

Hoe trots was ik niet
op je eerste stapjes
Hoe je wankel en traag
je weg begon
van tafel naar bank
van bank naar tafel
uiteindelijk viel je
telkens weer om
Maar je werd groter
je stappen vervreemden
zich langzaam maar zeker
steeds verder van mij
eerst nog aan de hand
daarna in de buurt
maar de buurt is nu al
steeds
minder dichtbij
Je voeten groeien
de mijne voorbij straks
de stapt sneller voort
dan mijn hart wil bezien
Nu nog haal ik je in
als je wegloopt
en lacht
of dat je verder op wacht
Ik koop nog je schoenen
en de nummers vergroten zich
verder en verder
af van het kleine kind
dus ik hoop op nog heel veel
heel kleine stapjes
zodat je mama haar plek
op jouw wandelpad vindt

Jip

De kleine dichter

De kleine dichter
met zijn pen in de hand
vol met verhalen
en vol met zand
De wereld aan zijn voeten
en zijn veters nog niet vast
Onbevreesd voor alles
behalve het monster in de kast
Hij speelt met zijn kastelen
ridder, prinses en draak
En schrijft over de mensen
de vrouwen niet zo vaak
De luchten zijn nog blauw
en de zonnen eeuwig geel
De kleine dichter woont nog veilig
In zijn ridderlijk kasteel

Jip