woensdag 29 mei 2013

Je vergeet me

Je denkt dat je me vergeet
als ik niet langer voor je sta
je mijn stem niet hoeft te horen 
en mijn redenen voor jou compleet
onbelangrijk lijken te zijn

Je denkt dat je me vergeet
als ik niet langer in je potten roer
je mijn mening niet hoeft te begrijpen
en mijn aanwezigheid slechts nog
een vervaagde schim lijkt te zijn

Je denkt dat je me vergeet
als ik niet langer in je bed lig
je mijn billen niet langer
tegen je aan gedrukt voelt
en mijn haren enkel stofzuigervoer zijn

Je denkt dat je me vergeet
maar je vergeet 
dat ik heb gezegd
nooit meer weg te gaan

Dus wen daar maar aan. 

Nieuwe koeien en je veters strikken

In dubio
en op twee wankele benen
staat hij vanmorgen zijn mannetje
Met zijn hakken in het zand
maar met zijn veters los
vol tegen de wind in
Zandkorrels deren hem niet
zijn handen begraven in zijn zakken
en zijn hoofd met nek in zijn kraag
De ogen dichtgeknepen
en zijn mond is slechts nog
een smalle streep
Vandaag is alles anders
beter
Misschien
Anders
Zeker
Zijn voeten worden overspoeld door weemoed
wanneer hij de deur zacht in het slot trekt
Tot ziens mompelt hij
terwijl hij zijn hoofd schudt
Tot nooit
klinkt in de gang
Zo zeker als hij weet
de goede keuze te hebben gemaakt
Het liefste zou hij
zijn hoofd verstoppen onder het dekbed wat hij achter laat
terwijl de deuren als vanouds dichtslaan

Struikelend over zijn losse veters
kiest hij een van de vele wegen die voor hem liggen

Het is tijd voor nieuw zeer
heeft hij haar geschreven

Er staat een oude koe
naast getekend.

Jip

woensdag 1 mei 2013

Lentebuien

Vreemde wolken bezitten het lentegerichte blauw
Grijze randen aan geel en bruin gekleurd
Met vragende ogen probeer ik te begrijpen
Wat zich afspeelt boven mijn hoofd
Vannacht had ik de sterren nog geteld die boven ons zweefden
En nu was er niets anders dan een mengelmoes
van zoveel dat ik niet ken
Dan een klap
Dikke druppels
5 minuten lang lijkt de ruzie boven mij te duren
Daarna huilt het nog een half uur door
Het blauw boven mijn hoofd
Lijkt als blauwe plekken langzaam weg te trekken
Tot een wit geheel van stapelwolken
Waarna de zon mijn hoofd zoent
Tijd voor een rustige middag

Jip