dinsdag 16 april 2013

De zee spoelt


In mijn oren ruist de zee nog na
ik heb haar geroken en gezien
Gevoeld om mijn ongewassen voeten
die langzaam schoonspoelen van dat wat ik een winter lang mee nam
Langzaam strek ik mijn tenen in het natte zand
er blijven sporen achter
van dat wat ik niet wilde zeggen
Hou vast denkt mijn hoofd
Laat gaan zegt mijn hart
zodra de schelpjes beginnen te prikken
in de zolen van mijn voeten
weet ik dat het eelt begint te slijten
en dat het zeer zal doen
als ik de zee weer zal zien
Maar dat de zon het koude water
dan graden heeft laten stijgen
en dat de schelpen minder prikken dan het zout
dat ik over mijn wangen laat glijden
Elk jaar begroet ik het strand
en elk jaar

Lijk ik meer op mezelf.
Jip

dinsdag 9 april 2013

Ik ken jou

Ze zeggen
Dat ze me wel kennen
Dat ze weten
Wie ik ben
Bij binnenkomst
Gaan ogen dan ook
Onwillekeurig mijn kant op
Ik schuil me
Achter blauwe ogen
En een glimlach
Als ik schuchter de drempel neem
Op hakken waar ik in eenzaamheid
Al uren op gelopen heb
Maar die nu lomp en onhandig aan mijn zolen kleven
Uit angst om te vallen
Grijp ik de hand vast
Die uitnodigend mijn kant op steekt
Een naam,
onthouden,
ik ken jou wel
Onzin
Denk ik
Ik weet zelf niet eens
Wie ik ben

Jip

vrijdag 5 april 2013

Zo was ooit

In een kooi
waarvan de tralies zo ver wijken
dat ik er uit zou kunnen lopen
als ik zou willen
Sta ik met mijn eigen handen
om mijn nek gewrongen
en mijn voeten
in zelf gegoten beton
Zo staar ik met gesloten ogen
door de afgeplakte ramen
Niet zo eens zo zeer angstig
voor wat er buiten is
ver buiten mijn gehoor
en gezichtsveld
Maar vastgesmeden aan het geen
mij bindt met mijn kooi
Ontsnap ik aan het licht
Het licht dat alle onvolkomend heden
een voor een uitlicht
Waardoor de walging enkel groter worden zal
en zo mijn kooi zal verkleinen
Ik ben niet bang
zo neem ik mij voor
om te vallen of te struikelen
En neem mijn handen van mijn keel
de eerste lucht
die mijn longen bereikt en ze doet vullen en zwellen
ontsnapt mij echter
met een hoge gil
Ik gun mijzelf meer vrijheid
dan ik ooit kon bevatten
Zo huil ik
jaren van verstikking
door de gootsteen.

Jip

donderdag 4 april 2013

Knopen op de grond


 

 

Ik tel de knoopjes van boven naar beneden
ook de losse draadjes
Die ik allang vast had moeten zetten
maar wat ik nagelaten heb
Als ik met mijn vingers over het gladde plastic ga
wiebelen de knopen vervaarlijk
Ik herinner mij,
hoe ik vanmorgen zorgvuldig en voorzichtig
ze door de gaten heb gewrongen
Mij realiserend dat zij niet nog een dag
op de boord zouden blijven zitten
Glimlachend bedenk ik me
dat dat vanmorgen nooit mijn opzet is geweest
maar dat jij dat gewoon weg nog niet wist
 
Jip