Klaar

Het eindigt

allemaal

wel een keer

Het is over

klaar

genoeg

Alles stopt,

maar zelden

Wanneer jij dat wil

Jip

Verkering

Hij hield mijn hand vast
zoals in de film
met zijn duim
geklemd over mijn vingers
ik laat je nooit meer los
of gaan
Zijn tred vertraagde zich
tot de mijne
zodat wij samen
hand in hand
arm in arm
verder konden gaan
Zijn stem raakte mijn oren
trillend langs mijn armen
en mijn nek
begreep ik hem
en hij mij
Het was daadwerkelijk aan

Jip

Ik hoop dat ik eerder sterf

Ik ben zo veel vergeten
dat wat ik wel weet
een prominentere plek
in mijn leven heeft in genomen
Ik ken het blauw nog
van de bloemen
en de lucht
en ooit de zee
Het wit van de schapen
onder wolken
en ooit de zee
Het grijs
van regenbuien
olifanten
en ooit de zee
Ik ken het dood
van gras
en schapen
bloemen
en olifanten
en ooit
maar niet meer in mijn leven
ooit de zee

Jip

Goedemorgen

Slappe vingers roeren in hete koffie
nagels worden week van het gloeide goedje in het teer porseleinen kopje
Bij gebrek aan zilveren lepels giet ik het
mondjesmaat over mijn tong
Als het bitter langzaam overgaat
en mijn lippen niet langer voelen als verbrand vlees
Probeer ik te spreken
maar mijn onsamenhangende woorden
worden ook na de koffie geen betekenisvolle zinnen
Waarna ik enkel nog tracht te staren in de opkomende zon
verstopt achter wat waterige sluierbewolking
Ik hoop dat de bewolking vandaag
nog wat optrekt
We maken er maar wat van

en ik neem een kopje thee
Goedemorgen

Jip

Kleuren

Ooit toen ik nog jong en onbezonnen was

ik noem het gisteren

Kleurde ik mijn wereld 

met dikke strepen waskrijt 

Om deze vervolgens

te bekijken door een felroze bril

Glimlachend om de malligheid 

van jeugd en onwetendheid

Sta ik vandaag met kleurpotloden

wijfelend aan de rand

wat kleine droedels te schetsen

met tussen mijn tanden

een grote gum geklemd

Vanuit mijn ooghoek lonkt

het whiteboard met zijn wegveegstiften

Maar ik geef niet toe

En voor de toekomst

ik noem het morgen

Zet ik de oostindische inkt

vast klaar

De held

Jip

Wasgoed

Brommend roept de wasmachine van mijn buurvrouw
dat hij bijna zo ver is om al haar was
gewassen en wel
weer aan haar terug te geven
Straks drie korte piepjes
waarna ik haar naar boven zal horen lopen
en straks met een zachte klik
haar droger dicht zal horen gaan
Mijn wasmachine is nog lang zo ver niet
die bromt nog niet
maar rommelt wat
Straks weet ik
dan zal hij
PIEP PIEP PIEP
door mijn huis doen klinken
minutenlang
Totdat hij door krijgt dat ik hem
heel kunstig gewoon negeer
Uiteindelijk zal hij zwijgen
Als ik naar boven loop
om enkel handdoeken in de droger te proppen
en de rest straks aan de lijn te hangen
wapperend in de wind
dan is haar was allang droog
en opgevouwen
in de kast waarschijnlijk zelfs
Terwijl het mijne
in manden in mijn huis staat

Ik denk wel dat de buurvrouw
ook wel eens
een vlek niet uit het ondergoed krijgt gewassen.

Jip

Verhalen

In de betrekkelijke stilte die rond mijn hoofd waait
ontspinnen duizenden verhalen
Gezwegen hebben wij wendingen die niemand aan zag komen
Maar uitgesproken blijken zij plat en voorspelbaar te zijn
Vol zet- en drukfouten
vreemde zinsconstructies
en gemiste interpunctie
Heb ik geprobeerd ze te delen met het geheel
maar niemand die wilde luisteren
Dus droom ik zelf rond
in mijn verhalen
Waar witte konijnen nog van kunnen leren
en grote potvissen in kunnen verdwijnen
Ik glimlach als ik ga slapen
foutloos dromend van dat wat niemand anders weet.

Jip

Trachten

In de glazen deuren van de kast
zie ik, letterlijk, een reflectie van mezelf
vermoeide ogen kijken ineens
me recht in het gezicht
Als ik terug kijk en de haren van mijn wangen strijk
voel ik dat daar onder vandaan
een zee van wrang zoute tranen stroomt
Goed verstopt onder goede bedoelingen
trachten en proberen
Ik zwijg mezelf wat moed toe
veeg de tranen achter mijn oren
om ze daar te laten drogen met wat plukken warrig haar
en recht mijn rug
Trek de kast open
en een jurk aan
Ik glimlach
aan proberen heeft men al jaren
helemaal niks
Doen heeft veel meer effect

Jip

Mijn gedachten

Weerspiegel mijn gedachten

in het open staande raam

in de sloot vol eenden

in de deuren van de oude

te lang bewaarde servieskast

Of lees ze in mijn ogen

als ik niet langer

je aan durf te kijken

Ergens zul je ze vinden

en daarna

zul je spijt krijgen

van die moeite die je deed

om mijn gedachten te vangen

Maar lieve schat

ik had het liever

ook niet willen weten

Jip

Tijdsbesef

De dag gleed voorbij

Geruisloos

De uren tikten de minuten aan

en samen dansten zijn staccato voort

Tiktaktiktak

Op kousenvoeten trachtte ik

mee te deinen op het ritme

zonder het stilzwijgende voort gaan te verbreken 

Op elke tel stapten mijn voeten 

net te laat op het hoogpolige tapijt

totdat ik achter begon te lopen

en dat probeerde in te halen 

door stampend te rennen

Terwijl ik wist dat ik zou struikelen

en dat ook onomkeerbaar deed

gleed langs mijn moegestreden voeten

Morgen voorbij

Geruisloos

En besloot ik enkel mee te gaan

met dat wat kwam

In plaats van vruchteloos proberen

in stilte van de tijd te winnen 

Jij

Snot

Hij zegt

jij moet een moeder zijn

Als ik vragend zwijg

zie ik zijn ogen langs mijn schouder zakken

Ik voel ze lager glijden

en mijn witte wangen blossen

Nog altijd zwijgen wij

een gepaste status quo

Want ik ben moeder

en de dreumes aan zijn hand

geeft ook hem een naam

Seconden die als uren in mijn gedachten plakken

onbewust strijken mijn handen langs mijn heupen

Terwijl we beide weten dat het moment van verder gaan snel nadert

Als de dreumes trekt stapt hij naar voren

Buigt zijn hoofd en fluistert het me toe

Er zit een vlek, op je schouder

En in m'n nek, m'n rug tot ergens bij m'n billen, via m'n hals blijkt ook na sporen onder zoek

Op jouw broek, zit snot....roep ik nog

Jip

Afstand

Opgesloten achter woorden waar ik het bestaan niet van ken

ingekapseld in zinnen zonder einde

Terwijl ik m'n ramen was met emmers modder

spoelt de regen ze steeds weer schoon

En het zuur brandt in m'n wonden

Getergd roep ik maar alles gaat voorbij

Ik kijk wel maar ik zie niet langer

totdat de vogels zuidwaarts gaan 

en de zeewind aantrekt

Ben ik verstopt in kluwen emotie

gevlochten tot mijn leven

Uitdrukkingsloos bekijk ik mijn bleke spiegelbeeld 

tot ik weet wat ik wil zeggen

en mij losbreek uit mijn eigen ijspaleis

Je ziet me wel maar je voelt me niet

en dat is wederzijds

Jip

Liefde

In grijs en in kleur

lees ik wat je me niet zegt

In stereogeluid

hoor ik wat je denkt

In mijn stilte maak ik zinnen

Van dat wat wij ontwijken

Als de nacht valt

en de sterren

knipperend boven mijn hoofd

hun eigen SOS uitzenden

Sla ik jouw armen om me heen

zelfs als je slaapt

begrijp je

wat ik vergeet te zeggen

Jip

Genoeg

Ik ga

en als ik terug kom

Ben jij gegaan

dan ben je weg

Maar omdat ik

niet langer in onzekerheid wil leven

Twijfel ik

Of ik ooit

nog terug zal komen

Jip

Te veel

Ingepakt tussen natte doeken 

zure luchtjes

en vermaak

voor vele wakkere uren

Slaap ik al nachtenlang 

alleen

In dit bed 

Soms voel ik

onverwacht

een been dat groter is dan het mijne

Wat zich terugtrekt 

als ik aanraak

Meestal echter

klemmen kleine armpjes

zich als een aapje aan mijn 

nog halfslapende lichaam

Morgen zal ik zeggen

This bed is too big for the both of us

Of eigenlijk

Ik mis je

Jip

Opgroeien

Ik ben niet langer
boos
teleurgesteld
of
verbaasd
Ik heb me er bij neergelegd
dat opgroeien
niet gaat
zonder een gevecht
zo af en toe
en ik kan beter juichen
als je wint
Dan meevechten
als je allang verloren hebt.

Jip

Leven

Je zwijgt hele zinnen in mijn oor

en als ik niet kijk staar je er verhalen bij

Je omarmt me met je twijfel

en samen kijken we naar buiten

Er is niets 

mopperen we samen

Het gaat goed

op papier

Voor de buitenwereld hangen er

kleurige gordijnen voor de ramen

Maar het is grauw en grijs

Ook hier

Tegen de muren plak ik mijn zorgen

Soms met lijm, soms spijkerhard

In de spiegel tel ik lijnen

Die ik gister nog niet zag

Er is niets 

mopperen we samen

Het gaat goed

op papier

Voor de buitenwereld hangen er

kleurige gordijnen voor de ramen

Maar het is grauw en grijs

Ook hier

Er valt een traan hard op de plavuizen

onze zomen worden nat

Tot het water aan mijn lippen 

mij tot spreken dwingt

Er is niets 

mopperen we samen

Het gaat goed

op papier

Voor de buitenwereld hangen er

kleurige gordijnen voor de ramen

Maar het is grauw en grijs

Ook hier

De wereld draait nog

en de klok

Loopt al jarenlang wat voor

Ik sluit mijn ogen vannacht beter

Morgen gaat immers ook door

Er is niets 

mopperen we samen

Het gaat goed

op papier

Voor de buitenwereld hangen er

kleurige gordijnen voor de ramen

Maar het is grauw en grijs

Ook hier

Gelukkig heb ik in een laatje

Ergens onderin een kast

Twintig potjes mooie verf

En een hele grote kwast.

Ik

Ik ben moe

ik heb het koud

Ik mopper 

dat ik eerder had moeten slapen

en langer

Ik heb vlekken in m'n nek

Op mijn schouders

over m'n rug

Er loopt zelfs een streep

van borstbeen tot navel

Ik mis mijn boek

Ik mis mijn ruimte

Ik mis mijn plekje op de bank

In bed...

Zijn hand die mij zoekt

en me vindt

Ik

Ik 

Ik

Ik ben een mama

Ik heb kinderen

Warme handjes in mijn nek

Een oververhit bolletje tegen m'n schouder

Leuke gesprekken 

en rare

Tv die je niet wilt zien

Woorden die je niet wilt horen

Huiswerk

Cijfers

Grote problemen 

En kleine

Er is niet zoveel ik

Maar

Ik ben wel gelukkig

Jip

Warm

Het is warm
ik hoor de buren klagen
over geluid
de zon
Een ander klaagt
dat het nog lang niet warm
genoeg is
En de derde is voornamelijk
niet van plan te gaan sproeien
maar zijn vrouw denkt van wel

Het is warm
Wel 21 graden
hoewel warmer in de tuin
Men klaagt
dat het morgen wel weer zal regenen
want zo is Nederland

Altijd wat te klagen 

Jip

Glazenwasser

Uiteindelijk 

is niets wat het lijkt,

op het eerste gezicht

En in onwerkelijkheid

is alles relatief

Haal ik adem

wetende dat ik het,

over niet al te lange tijd,

weer uitblaas

Zinloos

gelijk voetbal

Achter het zwart wit aan lopen

wegschoppen

En weer najagen

Maar

Hoe zinloos het ook lijkt

Zonder adem geen leven

Zonder het wegschoppen geen spel

Uiteindelijk 

is alles doorzichtig als glas

Als je de moeite neemt

Om langs de strepen te kijken

of een goede glazenwasser neemt

Jip

Je vergeet me

Je denkt dat je me vergeet

als ik niet langer voor je sta

je mijn stem niet hoeft te horen 

en mijn redenen voor jou compleet

onbelangrijk lijken te zijn

Je denkt dat je me vergeet

als ik niet langer in je potten roer

je mijn mening niet hoeft te begrijpen

en mijn aanwezigheid slechts nog

een vervaagde schim lijkt te zijn

Je denkt dat je me vergeet

als ik niet langer in je bed lig

je mijn billen niet langer

tegen je aan gedrukt voelt

en mijn haren enkel stofzuigervoer zijn

Je denkt dat je me vergeet

maar je vergeet 

dat ik heb gezegd

nooit meer weg te gaan

Dus wen daar maar aan. 

Nieuwe koeien en je veters strikken

In dubio

en op twee wankele benen

staat hij vanmorgen zijn mannetje

Met zijn hakken in het zand

maar met zijn veters los

vol tegen de wind in

Zandkorrels deren hem niet

zijn handen begraven in zijn zakken

en zijn hoofd met nek in zijn kraag

De ogen dichtgeknepen

en zijn mond is slechts nog

een smalle streep

Vandaag is alles anders

beter

Misschien

Anders

Zeker

Zijn voeten worden overspoeld door weemoed

wanneer hij de deur zacht in het slot trekt

Tot ziens mompelt hij

terwijl hij zijn hoofd schudt

Tot nooit

klinkt in de gang

Zo zeker als hij weet

de goede keuze te hebben gemaakt

Het liefste zou hij

zijn hoofd verstoppen onder het dekbed wat hij achter laat

terwijl de deuren als vanouds dichtslaan

Struikelend over zijn losse veters

kiest hij een van de vele wegen die voor hem liggen

Het is tijd voor nieuw zeer

heeft hij haar geschreven

Er staat een oude koe

naast getekend.

Jip

Lentebuien

Vreemde wolken bezitten het lentegerichte blauw
Grijze randen aan geel en bruin gekleurd
Met vragende ogen probeer ik te begrijpen
Wat zich afspeelt boven mijn hoofd
Vannacht had ik de sterren nog geteld die boven ons zweefden
En nu was er niets anders dan een mengelmoes
van zoveel dat ik niet ken
Dan een klap
Dikke druppels
5 minuten lang lijkt de ruzie boven mij te duren
Daarna huilt het nog een half uur door
Het blauw boven mijn hoofd
Lijkt als blauwe plekken langzaam weg te trekken
Tot een wit geheel van stapelwolken
Waarna de zon mijn hoofd zoent
Tijd voor een rustige middag

Jip

De zee spoelt

In mijn oren ruist de zee nog na
ik heb haar geroken en gezien
Gevoeld om mijn ongewassen voeten
die langzaam schoonspoelen van dat wat ik een winter lang mee nam
Langzaam strek ik mijn tenen in het natte zand
er blijven sporen achter
van dat wat ik niet wilde zeggen
Hou vast denkt mijn hoofd
Laat gaan zegt mijn hart
zodra de schelpjes beginnen te prikken
in de zolen van mijn voeten
weet ik dat het eelt begint te slijten
en dat het zeer zal doen
als ik de zee weer zal zien
Maar dat de zon het koude water
dan graden heeft laten stijgen
en dat de schelpen minder prikken dan het zout
dat ik over mijn wangen laat glijden
Elk jaar begroet ik het strand
en elk jaar

Lijk ik meer op mezelf.

Jip

Ik ken jou

Ze zeggen
Dat ze me wel kennen
Dat ze weten
Wie ik ben
Bij binnenkomst
Gaan ogen dan ook
Onwillekeurig mijn kant op
Ik schuil me
Achter blauwe ogen
En een glimlach
Als ik schuchter de drempel neem
Op hakken waar ik in eenzaamheid
Al uren op gelopen heb
Maar die nu lomp en onhandig aan mijn zolen kleven
Uit angst om te vallen
Grijp ik de hand vast
Die uitnodigend mijn kant op steekt
Een naam,
onthouden,
ik ken jou wel
Onzin
Denk ik
Ik weet zelf niet eens
Wie ik ben

Jip

Zo was ooit

In een kooi
waarvan de tralies zo ver wijken
dat ik er uit zou kunnen lopen
als ik zou willen
Sta ik met mijn eigen handen
om mijn nek gewrongen
en mijn voeten
in zelf gegoten beton
Zo staar ik met gesloten ogen
door de afgeplakte ramen
Niet zo eens zo zeer angstig
voor wat er buiten is
ver buiten mijn gehoor
en gezichtsveld
Maar vastgesmeden aan het geen
mij bindt met mijn kooi
Ontsnap ik aan het licht
Het licht dat alle onvolkomend heden
een voor een uitlicht
Waardoor de walging enkel groter worden zal
en zo mijn kooi zal verkleinen
Ik ben niet bang
zo neem ik mij voor
om te vallen of te struikelen
En neem mijn handen van mijn keel
de eerste lucht
die mijn longen bereikt en ze doet vullen en zwellen
ontsnapt mij echter
met een hoge gil
Ik gun mijzelf meer vrijheid
dan ik ooit kon bevatten
Zo huil ik
jaren van verstikking
door de gootsteen.

Jip

Knopen op de grond

 

 

Ik tel de knoopjes van boven naar beneden
ook de losse draadjes
Die ik allang vast had moeten zetten
maar wat ik nagelaten heb
Als ik met mijn vingers over het gladde plastic ga
wiebelen de knopen vervaarlijk
Ik herinner mij,
hoe ik vanmorgen zorgvuldig en voorzichtig
ze door de gaten heb gewrongen
Mij realiserend dat zij niet nog een dag
op de boord zouden blijven zitten
Glimlachend bedenk ik me
dat dat vanmorgen nooit mijn opzet is geweest
maar dat jij dat gewoon weg nog niet wist

 

Jip

Puber (voor later)

Onder het schemerige licht van de flikkerende lantaarnpaal
zie ik hem staan
Handen in de zakken en het hoofd licht gebogen
Tussen je nonchalant uitgeblazen rookwolken
zie ik fel oranje lichtjes in zijn gezicht
Hij staat daar
enkel te staan
Te wachten tot het leuk wordt
of spannend
Denk ik mij in
Af en toe worden denkbeeldige steentjes
richting de lege straat getrapt
en even zo vaak zie ik zijn gezicht oplichten
in hel wit electronisch licht
Tussen zijn onverschillige ogen
en zijn zware wenkbrauwen
Zie ik een mond die ik herken

Ik doe mijn gordijnen nog niet dicht
en zet wat water op

Straks komt het thuis en zal ik vragen
of het leuk was
hij zal waarschijnlijk wel ja grommen
niet wetende dat ik weet
dat hij nooit verder is geweest
dan die lantaarnpaal die zacht flikkert
als de wind tegen de bovenkant blaast
Groot worden doe je gelukkig nog altijd in stapjes

Jip

Neem

Neem mijn hand
of mijn vinger
Neem mijn gedachte
of mijn hart
Neem mijn woord
of mijn daden
Maar neem het
serieus



Jip

Verdriet

Vergeet nu maar de dagen
waarin de zon je haren kuste
maar je ogen regenbuien over je voeten uitstortte
Waarin de stormen in je hoofd
zo raasden dat je oren
langzaamaan hun functie leken te verliezen
Ik heb je handen gepakt
en je wangen gestreeld
Je tranen gedroogd met de panden van mijn oude jas
om deze daarna op je kapstok te hangen
voor hergebruik
Het zout op de vloer van de smalle gang
liet paden achter
later
op de houten vloer in de keuken
Uitgesleten paden, waar jij je voeten langs sleepte
tijdens eindeloze kopjes thee

Vergeet nu maar de dagen
waarin de schone schijn niet meer was
dan een opgepoetste spiegel
waarin je niet meer dan glimlachen kon
en vervolgens
een dikke deken om je schouders sloeg
om je te beschermen tegen je eigen kou

Ik heb mijn best gedaan
om je te beschermen en te begrijpen
Maar het leek meer jouw intentie
om mij te begrenzen en te beperken

De zon schijnt
voel ik op mijn natte wangen
Ik besluit vandaag om nooit meer
Zo verdrietig te zijn.

Jip

Spoken

In de kilte van de nacht tel ik mijn spoken
een voor een vinden zij hun weg
langs talloze zenuwknopen
Rillend wacht ik
tot zij hun weg vervolgen
Mijn raam uit
onderlangs de deur
Maar vaker nog
kruipen zij tussen de lauwwarme lakens van mijn bed
En vind ik ze terug
als ik wakker word in de vroege ochtend
Plat en levenloos realiseer ik mij
dat mijn spoken bestaan
omdat ik ze laat vliegen

Spoken

Vertrek

Dag heerschap met je scherpe nagels
onbarmhartig zet je ze mij
ongewild in de rug
Diepe krassen op een wit laken
rode vlekken sijpelen langs het slap katoen
En jij, je lacht
wellicht om je daden van onfatsoen
of je gedachten van ongenaakbaarheid
Vol glorie sta je voor me
Nog altijd ongewenst
en dus draai ik mijn hoofd
En wendt mijn blik tot mijn voeten

Dag heerschap met je scherpe nagels
Hoewel je denkt dat je me nog zo vast hebt
ben ik in weze al jaren lang weg

Jip

Storm

Loodzware regendruppels lijken met donderend geweld op mijn hoofd te kletteren
ze verstommen elk geluid
en om mij heen lijkt men mime te spreken
Ik kijk
en zie
Ik knik
of schud
Afhankelijk van wat mijn ogen juist achten
Maar om mijn oren raast een waterval
waar geen paraplu tegen op gewassen is
En zelfs mijn kniehoge lieslaarzen
vullen zich vrij onvrijwillig met ijskoud water
Zo ril ik mijn eigen regenbui door
Met mijn vingers ferm in mijn oren gestoken
probeer ik te overkomen wat mij overkomt
Hoewel ik nooit zal zeggen dat ik part noch deel heb
regent deze bui over mij uit alsof ik de goden heb verzocht
Als ik na uren snikkend ook warme druppels over mijn wangen uitstort
houdt hij zijn handen boven mijn hoofd
en droogt met zijn klamme lippen mijn tranen
Zachtjes zal hij op me mopperen met een glimlach op het gelaat
Ik vecht al jaren alleen tegen mijn wolken
Terwijl hij allang weet
waar ik mijn zon verstopt heb

Als de storm om mij oren
en op mijn hoofd verstilt
Hoor ik enkel nog wat woorden
van de mimespelers om mij heen
Die wonderwel
ook met geluid
zeer onnozel blijken te zijn

Jip

Per ongeluk

Misschien dat er in de eeuwigheid
zoveel mensen zijn geweest
Die wisten wat ze deden

De waarheid is waarschijnlijk
dat de meeste van de mensen
ook gewoon weg maar iets deden
wat per ongeluk goed uitpakte

Het verschil zit hem voornamelijk
in het feit
dat zij goed waren
in zichzelf voorhouden
dat per ongeluk
niet in hun woordenboek staat
Terwijl bij jou
op pagina een al staat geschreven
Sorry! Dat deed ik niet expres.

Jip

klein balletje

Het kleine balletje groeit langzaam
tot een niet te negeren gevoel
en als ik met mijn hand
probeer te voelen wat ik niet kan zien
komt onherroepelijk reactie

Af en toe negeer ik
want ook al worden kleine balletjes groot
met je ogen dicht
en je handen op je rug
kun je net doen als of er niets is
was en komt

Dus draai ik af en toe
gewoon even mijn rug
naar mijn spiegelbeeld
en is het kleine balletje
wat langzaam groeit
niet meer dan besef

Ik wacht nog even
totdat het kleine balletje
wel moet ontploffen

Nachtblind

Hoewel ik weet
dat buiten een witte wereld wacht
opgesierd met plat getrapte vlakken
die glinsteren in een opgewekte maan
Het ijs tinkelt af en toe tegen mijn langzaam opwarmende ruiten
en tocht kruipt door de kieren naar binnen
Ik weet dat het winter is
en hoe de wereld buiten
zich allang heeft ontvouwen als een gemiddelde kerstkaart
Zonder de bijbehorende bomen, kaarsen en ballen.
Zie ik van dat alles helemaal niets
Als de stroom uitvalt
is voor mij de wereld
zwart met zwarte vlekken
wel zo rustig