woensdag 25 februari 2009

Spiegelbeeld

Het is een spiegelbeeld dat ik niet langer ken
hoewel ik zo vaak er in heb gekeken
dat ik uit kon tekenen wat ik voor me zag
Ik kende de details
ik kende de grove lijnen
en zelfs toen alles leek te beslaan
dacht ik nog steeds
dat te herkennen wat ik kende
Steeds heb ik geprobeerd
het mooie te willen te bekijken
het schone onder het vuile weg te halen
Ik heb gepoetst tot de spiegel glom
Maar hoe ik ook mijn best doe
je bent niets van wat ik dacht dat je was

Jip

Wachten

Ik heb zolang gewacht op alles wat niet komen gaat
dat ik het wachten meer dan beu ben
Ik wacht niet meer op alles wat niet komen zal
omdat onzinnigheid enkel tijd eet
Ik wil niet meer moeten wachten
neem mijn lot in eigen hand
want wie op het wachten wachten moet
wacht altijd veel te lang

Jip

maandag 23 februari 2009

Zware voetstappen

Ik heb me menigmaal afgevraagd
waarom ik mijn voeten niet meer op kan tillen
verzwolgen door zand en modder
tot aan mijn enkels
Mijn voetstappen als manshoge gaten
in zand en veen verdwenen
Als lood dat mijn schenen gekluisterd houdt
aan wat ooit lichtvoetigheid zou zijn
Om vervolgens mijn juk af te werpen
mijn veters los te maken
en te springen in zee
Hopend dat ik onderweg
ook het beton kwijt zou raken

Jip

dinsdag 17 februari 2009

Wie ben ik

Je noemt mij niet bij mijn naam
uit angst te verzoeken
waarvan je me verdenkt
werkelijk te zijn
Maar mijn lief
uit mijn hoofd groeit
nimmer een gehoorde huid
Noch zwavel over mijn tong
Geen staart die zich doet ontspruiten
net boven de welving van mijn onderrug
Toch vrees me mij
wellicht
om dat waarvan je weet
dat ik het werkelijk ben
wellicht
vrees je mij
om alles wat ik niet ben
en wat jij evengoed
zelf zou kunnen zijn

Jip

De kleur van mijn pad

Ik heb de weg rood zien kleuren
zelfs onder tranen kon ik geen blauw onderscheiden
ergens was er in het hele geheel
van wegen die ergens weg moesten raken
geen kleur meer te bekennen
die mij niet rood leek
Twijfel in mijn ogen
om de verloren nachten die ik doorwaakt heb gezien
totdat de morgen hem rood kleurde
evenals mijn ogen die ik de slaap ontzegde
Moe sleep ik mijn voeten voort
zonder schoenen over scherpe stenen
het is niet de pijn die mij af en toe lam legt
Het is enkel wetenschap
gevoel van machteloosheid dat tussen mijn tenen doorsijpelt
Ondanks alles wat men mij brengt ben ik altijd op zoek
Naar de kleur die mijn pad moet zijn.

Jip

Onze held

Vol goede moed is hij het strijdveld op gegaan
Gehesen in een pak wat men een harnas wilde noemen
zwaard links en schild rechts
schouders recht, buik in, blik vooruit
wie zou hem raken
Hij was de held
Zo was hem verteld

Arm hoog ging hij de strijd in
Zijn harnas voelde als lood maar evenwel bescherming
zwaard links en schild rechts
recht daar waar hij slaan moest, bukken, ontwijken
wie kon hem raken
Hij was de held
Zo was hem verteld

Maar er zijn altijd mannen die sterker zijn
een harnas is loden last van zwaar metaal
zwaard weg, schild stuk
gebukt onder verwachting, hoop, moed
wie raakte hem
Hij was de held
Zo was hem verteld

Het strijdveld was leeg en geen ademtocht nog te zien
een harnas lag op het ijskoude veld
zwaard rechts, schild links
Verloren in een poel van moed, hoogmoed, verdriet
gevochten, verloren, gestorven
Onze held
Zo is mij verteld

Jip

Gesloten

De deur dicht met een slot er op
dievenklauwen en een ketting
ramen vol met ijzeren staven
en de luiken dicht

Mijn ogen naar de grond
en mijn handen gebald
Staal aan mijn voeten
en gewicht op mijn hart
een ijzeren glimlach
om niet door te komen
doorwaakte nachten
en momenten vol pijn
Leven dat hing aan de punten van mijn schouders
tranen die geen tranen meer waren
alleen nog spetters vol spijt

Het gaat goed
het wordt beter
Ik kan het aan
Het lukt wel geloof me
laat mij maar gaan
onkruid vergaat niet
na regen zonneschijn
Niets aan de hand
schelden doet geen pijn

De deur dicht met een slot er op
dievenklauwen en een ketting
ramen vol met ijzeren staven
en de luiken dicht

En toen kwam jij


Als een niet te stoppen regenbui
donderde je mijn leven in
stapte in mijn plassen
en keek door onontdekte kieren
Met warme woorden vol geloof
met stille berichten vol vertrouwen
Met geduld dat de berg zelfs naar Mohammed zou komen

Ging langzaam de deur van het slot

Jip

Verstopt

Daar achter de lelie
daar waar je met niet zoekt
tussen stenen en modder
diep weg onder de natte tenen
van een bloem die haar bladeren
zacht op het water laat deinen
Daar ben ik
en als je goed kijkt
kun je me zien
Maar goed kijken is niet
wat mensen doen
Dus zit ik hier goed
voorlopig

Jip

Breuklijn

Wellicht voelde het als glas
puur maar breekbaar
Misschien als porselein
zacht onder je handen maar fragiel
Men zou het marmer kunnen noemen
prachtig maar koud
Wie weet als diamant
waardevol tot de eerste beschadiging

Alle woorden van de wereld had men kunnen verspillen
als een onbeschreven blad tot de eerste punt
als rein water tot de eerste regen valt
als ijs tot dooi

Spiegel wat je kunt en omarm het liefste dat je hebt
waak voor jezelf
kijk voorbij dat wat er altijd zal zijn
littekens zijn nooit meer te vervagen
zelfs als je ze niet ziet
zijn ze altijd daar
waar ze achter zijn gelaten

Verminderde waarde tot daar waar men de waarde meten kan

Jip

Na de ruzie

Hij vroeg me wanneer ik niet meer zou zwijgen
aangezien ik het antwoord ontweek
Had dat genoeg moeten zeggen

Jip

zaterdag 14 februari 2009

Lief heb je lief

En zoals zo vaak
vraag ik me ook vannacht weer af
dat als ik wakker word
je nog steeds mijn lief bent
ik je lief mag hebben
wij lief zijn voor elkaar
en een ieder die wij lief hebben
En zoals zo vaak
word ik ook morgen weer wakker
met jou naast mijn hoofd
Diep in mijn hart
Daar waar je hoort
In het opkomende licht
van een geheel nieuwe dag
Zeg ik nog enkel
Lief, 'k heb je lief

Jip

Stem

Ik kan je stem uittekenen
zoals hij mij zovaak moest tegenspreken
in het alles was er niets
dat in jouw oren goed genoeg was
maar uiteindelijk
was het mijn stem
die wel zei wat het moest zeggen
Je zal het maar moeten horen
Dat vergeet je nooit meer.

Jip

Zwijgende daden

De wereld was stil
omdat we allemaal wel wat te zwijgen hadden
En niemand nog de moeite nam
om uit te spreken
wat we allemaal wel dachten
Dat niets komt
zoals we het graag hebben
en we het moeten doen
met zoals het komt
Uiteindelijk hebben we uitgesproken
dat zoals het komt
Niet eens zo slecht is
En misschien wel goed
Langzaam werd de wereld weer wakker
toen wij waren ingeslapen.

Jip

donderdag 12 februari 2009

Vuile ramen

Door het matte glas zie ik de bomen groeien
het gras ontspruiten uit wat de winter overliet
Ik zie sneeuwklokjes die fier hun kopjes oprichten
Zon die de eerste lentebloeiers trots begroet
Ik zie de druppels van de dauw nog snel verdampen
voor zij opgeslurpt worden door voorbij vliegende vogels
die intens genieten van nieuw gevonden warmte
op hun loom uitslaande vleugels
Ik zie bijen die vergeten bloemen vereren
met een verlaat bezoek
Spinnen die naarstig hun web wassen
voor onverwacht maar zo bemind bezoek
waarna menig vlieg zich een andere vliegroute zou hebben toebedeeld
maar nu toch danig te laat zich voelt veranderen in een present
Ik zie hoe zachte lentezon langs de hemel glijdt
en de grijze wolken in de lucht zacht beschijnt met haar stralen
Zodat ontelbare druppels zich gaan vormen waarna
een onbeschrijfelijke bui wederom nieuw leven zal brengen
Ik bezie het raam en alles wat er achter gebeurt
En realiseer me dat ik hier al veel te lang zit en veel te weinig doe
het leven gaat door ook als ik stil sta
Tijd om de ramen te wassen.

Jip

donderdag 5 februari 2009

Verdriet

Ik geloof dat ik niet eens meer weet
waarom mijn verdriet een naam moet hebben
het zijn geen daden van gewicht
die druppelend aan mijn ogen hangen
hun weg naar beneden vinden
om tussen mijn borsten te drogen op mijn buik
Stil laat ik mezelf
in zeeen veranderen hopend dat ik
wegspoel om nooit meer aan te komen
daar waar ik ben vertrokken
Heb mij lief
hoop ik
maar ik vrees dat met mijn zeeen
ik ook die kans verspeel

Jip

Woede

Zij voelde af en toe nog
hoe hij haar huid raakte
tederheidloos geweld
Hoe hij enkel weerzin tentoonstelde
en de lust enkel nog vond
in onuitgesproken details
Als steen was zij, onder zijn aanraking
hoewel er soms zelfs liefde
uit zijn vingers stroomde
Waren angst en te vaak uitgesproken woorden
als naalden in haar wezen
Vergeten waren de dagen
waarin zij, als bijna kinderen nog
de wereld wilden ontdekken
Harde lessen zijn er geweest
kind af
Is zij nu
Soms voelt ze nog hoe hij haar huid beroerde
wanneer hij woedend op de wereld
zijn vuisten tegen haar rug liet schreeuwen
soms gelaten vaak verbeten hoorde zij hem aan
Niemand is zonder zonde
elk draagt zijn deel
Het blauw van de nacht scheen helder
op haar harde lichaam
Hij heeft haar woorden nooit gehoord
zo woedend als hij was.

Jip

Ruzie

Waren we geen vrienden, dacht ik nog
voordat we mokkend
beide met het hoofd gebogen
uit elkaar gingen
De een nog stugger dan de ander
geen woord van afscheid
kon men aan de lucht onttrekken
Sleets verscheen er af en toe
aan lang vergeten horizonnen
een gebaar van hoop
Zou er een spijtbetuiging komen
na zoveel onuitgesproken wrok
Woedende woorden die gegooid waren
als parels voor de zwijnen
want er werd met even veel kracht
tegenwind geboden
De voetstappen die langzaam vervaagden
lieten niets te raden over
Waren we geen vrienden
als voltooid verleden tijd

Jip

dinsdag 3 februari 2009

De zon

De zon wandelde de hemel langs
en ik liep mee
in de rug of op de wangen
soms zelfs bovenop mijn hoofd
De zon wandelende de hemel langs
en jij liep mee

Jip

Weg

We waren het niet eens
we waren het niet eens oneens
we waren enkel nog aan het zoeken
en uiteindelijk vonden we
wat we zochten
een uitweg uit alles
zonder het eens te zijn

Jip

Leilinden

De leilinden in de voortuin laten zich niet langer binden
Zij breken los uit vastgestelde dogma´s
Vooropgesteld dat niets hen langer dan een dag kan boeien
zijn zij een wandelend standbeeld van opgesteld genot
Wees mijn wonder omdat ik wonderwel mijzelf
los heb gebroken van mijn juk
De wind in mijn in vlechten gestoken haren trekt me
maar gelijk de linden laat ik mij niet meer verstenen
wandel een geijkte weg en breek de lans voor hen
die buiten de lijnen denken.
De linden leiden mij de weg naar onzekere dagen
Altijd zekerder dan de nacht die was
Linde weet dat ik kom.

Jip