dinsdag 30 november 2010

Just for you

Just for you a wrote a poem
Just to tell you that I care
Not that I thinkt that you would read it
since I know, you're never there
Just for you a thought of words
I made an effort and did try
I don't even know why I did it
maybe a way to say goodbye
Just for you I tried to make it
better then it used to be
but since the world had darker spaces
I think you should try for me
Light the darkness with a candle
maybe sing a song or two
But time had passed, I have moved on
So I don't care about what you do
Just for you I made a poem
Not to tell you that I care
but to say I will always be here
so, my dear, better beware.

Jip

De veldheer

Verslagen als een veldheer
op een afgebrand slagveld
met het zwaard nog in de ene hand
maar het verlies in de schoenen
Hoofd gebogen en de rug krom
Onderweg zijn lot te ontmoeten
en zijn demonen onder ogen te zien
Alle krijgers die waren
zijn niet langer
Struikelend over alles dat was
is hij aangekomen
daar waar hij zijn moet
een drukkend excuus op de lippen gebrand
en een akelig koele blik
Vandaag was niet zo een goede dag
Maar morgen echt, win ik

Jip

maandag 29 november 2010

Sneeuw

Geruisloos vallen de dikke vlokken in mijn haar
ze plakken aan mijn wangen
en ze smelten in mijn nek
Mijn handen kruipen steeds iets verder
weg in mijn jas
Vol overgave probeert de wind
tot mijn huid te komen
zodat er plekjes onwaarschijnlijk
koud zullen worden
Uit mijn ooghoek zie ik
hoe de wolken boven mij
zich nog wat dichter naar elkaar bewegen
en ik denk
dat zij het waarschijnlijk
ook wel koud zullen hebben
Met ferme stappen
loop ik door het steeds witter wordende
november land
De Sint, de kerst en wij
vinden het allemaal niet erg.

Jip

donderdag 25 november 2010

Au!

Het is alsof de snelweg naast me raast
en men met heipalen probeert
de weg te maken
Alsof de deuren dichtslaan
en iedereen schreeuwt
Alle lantarenpalen flitsen
en iedereen rijdt
met zijn groot licht aan
Het is alsof de hele wereld
herrie maakt
Mijn hoofd doet zeer
vandaag al weer
en niemand, niemand is stil
Maar dat is ook wat onzin
de hele wereld geen geluid
alleen omdat ik dat wil.

Jip

woensdag 24 november 2010

Laten we eens dapper wezen....

Vier stappen doe ik, zachtjes aan
links, recht, links, recht, links, rechts
Geen haar op mijn hoofd, dat ik achteruit zou gaan
Daar komt immers niets van terecht
Ik schuifel misschien, nog wat onzeker van tred
een bospad af, tot de grote weg
Maar ik zal het winnen, want ik kan het
het worden daden in plaats van woorden, ik doe wat ik zeg
Geen sprookjesfiguur wat mijn plaats in kan nemen
geen excuus is groot genoeg
Onderweg naar onbekend, en op weg naar het vreemde
Ik heb nog een hele tocht voor de boeg
Dus ik zwik en ik stuiter en val en verdwaal
Zonder kruimels of steentjes
Het hele verhaal
van mijn kruin tot mijn teentjes
Alles staat klaar voor de wandeling van mijn leven
Diep dus het bos in, tot de grote weg
stapje voor stapje, want het duurt misschien even
maar uiteindelijk doe ik, gewoon wat ik zeg.

Jip

dinsdag 23 november 2010

In dat hoofd

Het spookt in de hoek naast de kast in de kamer
met de deur die niet dicht kan, maar nooit open staat
Ik hoor het kraken naast de plinten en het krassen langs de muur
een eindeloos kabaal, want nooit meer over gaat
Als ik eventjes niet kijk
Hoor ik het zuchten en zacht steunen
Hoewel onhoorbaar voor een ander
Lijkt het mij eeuwig na te dreunen
Soms gaan de laatjes open
soms gaan de laatjes dicht
in de schaduw zie ik weifelend
een angstig eng gezicht
Het waait als het windstil is
en de lampen,gaan nooit aan
Ik twijfel als bij de drempel
Zal ik ooit binnen durven gaan?

Jip

maandag 22 november 2010

Koud

En dan is het weer ochtend,
De kou maakt zich meester van mijn handen.
Hoewel diep weggestopt in een zak van mijn jas,
Toch worden zij koud.
De nacht hangt nog in de lucht
Als wij bedrijvig als mieren
onze rondjes door het huis gaan.
Elkaar aankijken en beide denken
Hoe lang nog
Hoe lang nog staan wij hier
Gezwegen afscheid te nemen
Glimlachend alsof het niet geeft.
Omdat wij de ochtendzon ook mooi vinden
Omdat de heldere nacht de maan en sterren laat stralen.

Maar zelfs in de zomer sta ik
Met koude handen in mijn zakken
Want het is koud; als jij niet hier bent.

Jip

donderdag 18 november 2010

Hoop en angst

Samen liepen zij
gearmd over de natte straten
het zwakke licht van de maan
gereflecteerd in het glinsteren van
aanvriezende druppels
Zij angstig bang om te glijden
Hij met vaste tred
de ogen vooruit en de blik op oneindig
omdat het straks beter zou worden
Onderweg naar
wie weet waar
Al zo lang
dat ze het ijs onder hun voeten
weg zullen voelen smelten
Nooit aankomend
maar altijd reizende
Hoop en Angst
altijd zoekend
naar een plek om zich,
voor even,
te nestelen.

Jip

woensdag 17 november 2010

Ik

Ik
Ben ik
Niet meer
dan ik
Maar zeker
ook niet minder
dan ik
of jij
wel minder
dan wij
want wij is altijd
twee.

Jip

Zonder na te denken

Zonder na te denken
tik ik achteloos wat woorden op papier
verander nog wat kleine dingen
een woordje daar een komma hier
ik kijk eens naar de sterren
hoe ze boven de huizen staan
en denk aan alle dingen
die nog komen gaan
Af en toe hoor ik uit de kamer naast me
een zuchtje en een kreun
Onder me lopen mensen
en de deur sluit met een deur
De verwarming draait wat harder
want de nachten zijn ook koud
Maar zolang als ik hier al zit
wordt het geluid me ook vertrouwd
Zonder na te denken
zet ik woorden op papier
Maar bedenk me uiteraard wel
wie ze lezen zou dan hier
Als ik ze in mijn hoofd zou houden
zouden ze dan niet bestaan
zouden ze misschien
ergens anders aan opgaan
Zouden alle dingen
die ik soms achteloos hier tik
een eigen leven gaan leiden
Nu ik over hun lot niet meer beschik
Zonder na te denken
heb ik al zo veel geschreven
Misschien is het best iemand
wel bij gebleven.....

Jip

vrijdag 12 november 2010

Tegenlicht

Vol afgrijzen kijkt de wereld
naar mensen die dat doen
Wat jij allemaal gedaan hebt
en het afdeed met een zoen
met drie hele loze woorden
die gaan over houden van
En daarom in mij hebt geslagen
wat ben jij een stoere man!

Je bent vast trots op wat je nu bent
een held, een vechter en zoon
En alles wat je ook bent
dat vergeet je dan gewoon
Je kunt de wereld heus wel draaien
in het zwarte licht lijk jij
Misschien wel op gewone mensen
maar echt nooit, nooit mee op mij

Ik kan je handen nog steeds voelen
maar daarin zit geen tederheid
Je zal het nooit willen verwoorden
Maar mij ben je echt kwijt

Het zijn maar woorden, op een blaadje
het zijn maar woorden, uitgewist
Hij had de strekking niet begrepen
en de inhoud toch gemist
Zij heeft er dagen over gedacht
geschreven en doorgehaald
Gekeken naar de zon
en door de maan ook ingehaald
Maar woorden zijn maar woorden
spreken daden tegen wellicht
Het is maar hoe je het bekijkt
en ook in welk (tegen)licht

Jip

Ik zou

Ik zou zoveel kunnen zeggen
wat ik allemaal niet meen
Day het allemaal gelogen was
dat jouw zon even niet scheen
Ik zou zoveel kunnen zeggen
in het bont en in het blauw
Maar dat kost me veel te veel
Dat verspil ik niet meer aan jou.

Jip

donderdag 11 november 2010

Ochtend ritueel

's Morgens als zij wakker wordt
kijkt ze voorzichtig door de spleetjes van haar wimpers
hoe zijn borst langzaam op
en met een zucht neer gaat
Dan draait ze zich
en kruipt voorzichtig
daar in de warmte van zijn hart
omdat zij liefheeft
wat haar vasthoudt
Glimlacht ze tegen de morgen
zelfs als die niet lachen wil
Ze weet dat hij straks wakker wordt
dan stil nog knort
en verder slapen gaat
dat zij hem plagen zal
en hij dan lachen mag
En glimlachend beginnen zij
dan samen aan de nieuwe dag.

Slaapritueel

En elke nacht kijkt hij naar haar ogen
die stil gesloten een verhaal beleven
in een wereld die hij niet ziet
Maar waar hij deel van uit maakt
meer dan hij ooit had gedacht
Wanneer hij met zijn vingers
haar haren kamt
om haar gedachten te kunnen lezen
Haar zachtjes langs de wangen veegt
haar warmte in zijn handpalm voelt
en daarna glimlachend
zijn hoofd naast het hare legt
een arm over haar boezem schuift
en wacht tot dat haar lichaam
past aan het zijne
Dan sluit hij zijn ogen
met een glimlach om de mond
Morgen is zij eerder wakker.

Jip

Uit de wind

Op haar huid waren de schaduwvlekken
allang verdwenen
Haar tranen waren niet langer
een opgedroogd spoor van zout
Maar drie jaar van wind
had zelfs het zout weg kunnen blazen
Haar ogen draaiden niet meer
de weg van de minste weerstand
Haar voeten bestonden weer uit meer dan teen

Zijn harde woorden klonken
niet langer in haar oren
Zijn onmacht werd niet langer
haar ten laste gelegd
Zijn vragen waren niet
de antwoorden die zij niet had
en de wereld kende meer deuren
dan de zijne

Maar de schimmen blijven
zij vlechten zich in haar haren
zij bijten achter haar ogen
en spreken in haar hoofd
hoe hard ze ook blijft zoeken
naar de stilte die is beloofd
De drum op haar vel
die als strak gespannen elastiek
ritmiek bepaald in mening gesprek
klinkt nog na in haar oren
Nacht na nacht draait zij zich
wentelend in de angst
Nu zij niet langer daar is
om dat van wat van haar is
uit de wind te houden.

Jip

dinsdag 9 november 2010

Daden

Het waren geen ogen die dwongen
Het was niet een stem die zei
Het waren geen feiten
Enkel raadselen
Wetenschap in de zuiverste vorm
Want niets is wat het is
Alles is wat het lijkt
Omdat is een reden die niets zegt
Omdat is de reden die alles zegt
Het waren geen ogen die dwongen
Maar daden gedrukt in het leven.

Jip

vrijdag 5 november 2010

Een seconde

Een seconde
was alles wat zij nodig had
Een seconde om zich te realiseren
om zich te bezinnen
om beslissingen te nemen
de weg naar de seconde
was er een van jaren

Maar een seconde was genoeg
om een beslissing te nemen
Een leven was te veel
om met de beslissing te leven.

Jip

donderdag 4 november 2010

Drie jaar na dato

Drie jaar na dato
Maak ik de balans op
en slaat de weegschaal naar links en naar rechts
en ben ik gelukkig
en moet ik hard huilen
Ben ik wie ik zijn wil
en lijk ik niet op haar
Zijn de plekken geheeld
maar de wonden nog open
en is de wereld veel mooier
en lelijk geworden
Heb ik vertrouwen in veel
maar wantrouw ik het meeste
En ken ik de grenzen
maar ik zoek ze niet op
Drie jaar na dato
kijk in de spiegel
en weet wie ik zie
en leer ik haar kennen
Misschien moeten wij
de hand maar eens schudden
en tot die tijd
Tellen we door.

Jip

Sorry

Misschien kende hij de woorden niet
Misschien wist hij ze niet te gebruiken
Misschien zei hij het wel
maar luisterde ik niet
Misschien is er een kans
dat ik niet goed begreep
wat hij zei of wilde zeggen
op een enig moment
Misschien was ik zelfs
wel niet eens aanwezig
en is het mijn schuld dat ik het niet heb gehoord
Maar uiteindelijk maakt het niet uit
wat hij zei, zegt, of wilde zeggen
Als enkel houden van niet genoeg is
is sorry dat ook niet

Jip

Familiebezit

Foto's op de kast
van een leven
blije gezichten
van kinderen die spelen
in de tuin
of het leven
Ouders die kijken
of doen
of ze kijken
Ogen die stralen
of beschaamd de grond bekijken
De vakantie van toen
en de kerst van daarvoor
de verjaardag van ooit
toen iedereen jong was
Het leven gaat voort
en de foto's worden geel
de randen gaan slijten
soms worden ze vaag
en de kast wordt wat leger
op sommige plekken
Het album blijft wit op de pagina's die komen
Maar de kast blijft bestaan
zelfs als de ogen veranderen

Jip

Recht

Het recht zo recht als krom kan zijn
en onterecht te recht
omdat zij het rechtspreken haar recht willen doen
De regels die te verbuigen zijn
tot wetten
tot gaten
waarin mensen springen
of vallen
zich verstoppen
of juist zich kenbaar maken
Het recht zo krom als recht kan zijn
Dus neem ik een omweg
vol bochten
die me brengt waar ik wil
(Te)recht, of niet.

Jip

Bomen

De bomen buigen hun hoofden vandaag
na dagen storm is vandaag
een dag storm te veel
Even zakken zij mee in de wind
deinen ze op het ritme
Om daarna hun hoofd weer op te tillen
tegenwicht te bieden aan het geweld
De regen striemt de bladeren die nog
hoopvol aan de takken
vastklampen
Tevergeefs, de strijd van te voren
al verloren
omdat het herfst is
De bomen hebben vandaag
een dag te veel wind
Maar als de bomen die zij zijn
houden ze toch vol.

Jip