zondag 29 juli 2012

Poepvlekken

Vergeten zijn de vogels
Die zuid gevlogen zijn
Hun veren zijn verwaaid
Net zoals hun kreten
Hun nesten zijn gebruikt
Of afgebroken voor gebruik
En wat wij onthouden
Is slechts de resten die zij nalieten
Omdat niemand herinnert wil worden
Door enkel poepvlekken
Komen zij na de zomer altijd weer terug

Jip

dinsdag 24 juli 2012

Ow nee toch

Zijn vuile was zweet in de hoek van de slaapkamer verder
Straks vind ik bord, brood, mes, beleg ergens in de keuken
Een belangrijk briefje speelt samen met de tekeningen die de kinderen reuze belangrijk vinden
En het wc papier staat ergens in plaats van dat het hangt
Ik weet dat hij weg moet
Allang ook
Ik twijfel of hij het weet
Maar voorlopig is hij hier
Denk ik

Ik kan mopperen wat ik wil
Maar ondertussen slaapt hij elke nacht
Op een te kleine slaapbank
Met zijn neus in mijn haren
Omdat hij mij ook lief vindt

Jip

Brokstukken kiezels en huiselijk ongemak

De stenen onder mijn voeten
lijken spaarzamer te worden.
Maar de impact die ze hebben
op de zachte stukken tussen mijn tenen
lijkt enkel meer te zijn
Met een bezem met harde haren
probeer ik al jaren mijn pad vrij te krijgen
van brokstukken en kiezels
die daar niet horen te liggen
Nu begin ik mij te realiseren
dat ik misschien beter
met een handveger
in de hoekjes had kunnen beginnen
In plaats van met m'n stofdoek
te trachten
mijn ramen schoon te houden.

maandag 23 juli 2012

Ik zwijg

Ik zweeg omdat de woorden die door mijn hoofd rolden
over elkaar heen buitelden in hun enthousiasme
en overvloed
Waarschijnlijk niet de boodschap zouden overbrengen
die zij onder elkaar uitspreken
Achter mijn ogen valt te lezen
dat wat ik werkelijk denk en wil zeggen
Maar over mijn lippen komt slechts loze lucht
Ratio regeert over emotie
Dus zwijg ik nog wat dieper

Jip

donderdag 19 juli 2012

Hemelbed

Hoewel mijn tenen uitsteken
en de springveren onaardig in mijn rug prikken
de gerafelde dekens muf ruiken
En ik door de scheuren in het doek
de barsten boven me kan zien
Hou ik mijn hemelbed
Omdat
als ik mijn ogen stijf dicht doe
en hard in mijn neus knijp
Ik nog steeds kan horen
hoe het bed vroeger kraakte

Jip

woensdag 18 juli 2012

Wat jij niet ziet

Hoopvol blijft zij staan
haar ogen half gesloten
en de handen er voor gevouwen
Wat jij niet ziet
kan jou niet zien
Doodstil
midden op straat
Zonder aanleiding
maar met reden
De adem in gehouden
enkel kleine zuchtjes en pufjes
die verdwijnen in de wind
Haar voeten wijfelend op de grond geplaatst
maar met gekromde tenen vol weerzin
Een tas die aan haar schouder hing
was allang naar beneden gestoten
en hangt nu half verdwaast
tussen elleboog en pols
Hij schommelt nog wat
maar blijft daar maar onzinnig hangen
Wat jij niet ziet
kan jou niet zien
Haar mondhoeken vormen
een vrijwel perfecte kromming naar boven
zodat er een glimlach onder haar handen getekent lijkt te zijn
maar in haar ogen glimmen
al meer dan een half uur
zeeën vol verdriet en onmacht
Maar met haar handen
als kommetjes
voor haar gezicht gevouwen
zou deze stortvloed nooit haar glimlach wegspoelen
De wind speelt
als een welwillende man
met haar zacht gekrulde haar
Terwijl zij stoicijns blijft staan
Midden op straat
de drukke winkelstraat
Is zij er niet
want
wat jij niet ziet
ziet jou niet


Jip

De wereld in mijn handen

En al die tijd
dat ik dacht
de wereld in mijn handen te kunnen houden

Zodat ik haar zou kunnen
beschermen
tegen alles wat haar
en mij
pijn zou kunnen doen
Dicht bij me zou kunnen houden
en begrijpen
zodat de woorden die ze fluisterde
direct in mijn oren zouden komen
De tijd dat ik dacht
dat ik zelf grip had
op het geen dat mij
en haar stond te gebeuren
Omdat in de kommetjes van mijn handen
de wereld een prettige plek zou vinden

En al die tijd
dat ik dacht
de wereld in mijn handen te kunnen houden
vergat ik om mijn vingers de sluiten

Jip

donderdag 12 juli 2012

De tafel in de woonkamer

Het is een samenraapsel van mensen
dat zich over mijn tafel heeft verspreid
ergens in de ongelofelijke bende
kan ik zien wie hier woont
de een subtiel
de ander pontificaal midden op het zwarte fineer
Soms schuif ik wat zodat er koffie
of thee
kopjes passen in de gezelligheid
Kruimels hopen zich op naast het boek dat echt gelezen dient te worden
snippers van een goed gelukte knutselpartij verstoppen zich tussen de poten
en auto's vinden een laatste rustplaats tussen een computer en een iets te moeilijk spel
als ik mopper ruimt de rotzooi zich
verbazend snel op
Om daarna even snel zijn weg weer terug te vinden
Wij wonen immer allemaal
op deze kleine tafel

Jip

zondag 8 juli 2012

Onzinnige woorden

Alsof een pen over mijn huid glijdt
en zonder inkt een tekening maakt
op het bijna doorschijnde stuk
wat arm en hand verbindt
Zodat er rode strepen staan
die weg moeten trekken
maar met water en zeep niet verdwijnen
of je ze verafschuwt of niet
Zo kan het voelen als men woorden
langs de oren laat glijden
die je liever niet had willen horen
maar niet direct kunt vergeten
alsof de pen
zonder het te willen
Je arm tekent
en je moet wachten
tot het heelt.

Jip

Jas vol herinneringen

Vergeten herinneringen hangen in m'n jas
verstopt
achter in de kast met slot
waarvan ik de sleutel
ergens heb neergelegd
zodat ik die als verloren kan beschouwen
Toch rammellen de scharnieren van de deur
zelfs als ik niet kijk
en de wind er niet waait
proberen ze open te klappen
alsof ze willen zeggen, ik ben er nog
Ik weet dat er mijn jas hangt
met zakken vol zand en stenen
met stiksels die prikken
in de huid van mijn nek
die ruwe plekken achter laat
daar waar de ceintuur knelt
en een lucht meedraagt die ik nooit meer zal willen ruiken
en daarom nooit meer zal willen dragen
maar niet weg kan gooien
Omdat ik de sleutel ergens neer heb gelegd
waar ik hem niet meer hoefde te vinden.

Jip

vrijdag 6 juli 2012

Stt

Zwijgend heb ik de dag bekeken
na met veel woorden te hebben gegooid
kwam ik tot de conclusie
dat mijn verspilde miscommunicatie
tegen dovenmansoren gericht was


Jip

Het past

Het zijn de paadjes die je trekt
van mijn kruin tot aan de kuiltjes
De weggetjes die je aflegt
van mijn hoofd tot aan mijn buik
Misschien zijn het de twijfels
die je rondstrooit aan de keukentafel
en die ik vervolgens met de kruimels
bij het vuilnis deponeer
't Zouden zelfs de nachten kunnen zijn
waarin jij slaapt
en ik wachtend
de zon op zie komen
De onvolmaaktheid van je berichten
en het gebrek aan communicatie
als ik daar zo naar verlang
Het is de streling die mijn huid voedt
en je stem als je aan me denkt

Het is iets onvolmaakts
dat mijn terkortkomingen vult.

Jip

maandag 2 juli 2012

Twijfelachtig

Onzeker wik ik de dagen in mijn handpalm
bang iets te missen
en evenwel vol vrees een stap te zetten die ik niet had willen doen
Aan mijn wimpers plakken dagen
die van mijn netvlies zijn gespoeld
door onverwachte tranen
Om loze teleurstellingen
Op mijn hakken dans ik
bang om op tenen te trappen
Met woorden die over mijn natgemaakte lippen glijden
nog voordat zij de kronkels van m'n gedachten hebben gepasseerd
Ergens in de eindeloosheid van het bestaan van sommige
Is de snelheid waarmee het van een ander wordt genomen een dwingend contragewicht
Ik slip terwijl ik geen gas durf te geven op een droge weg
Ik wik de dagen in mijn handpalm
om te voelen dat ik ook niet alles kan dragen.

Jip