En in het niets dat er was
of dat er zou komen
ontstonden gaten
gevuld door
angst of dingen
die gedaan moesten worden
die het niets verdreven
Hoe groots het niets
dat om ons heen hing
ook zijn uiterste best deed
om almachtig te zijn
en ons volkomen te omarmen
te verlammen in zijn kunst
op te slokken
Tussen de gaten echter
werd het niets
steeds minder
een beangstigend beeld
van eindeloosheid en uitzichtloosheid
Het niets werd een vereenzelfiging
van rust
en tijd
om niet te denken
niet te rennen
maar stil te staan
en te zien
Hoeveel indruk
iets achter kon laten.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten