zaterdag 20 augustus 2011

Moederschoot

Machteloos omarm ik mijn grootste falen
uit angst kwijt te raken
wat ik twijfelachtig heb verzameld
maar niet langer bij mij kan houden
Met gebalde vuisten loopt
in dunne stralen
het zand tussen mijn vingers
dat ik zich in hoopjes durft te verzamelen
aan mijn wankele voeten
Hoe zeer ik tracht los te laten
en weet dat ook de losse draden
zich vast hebben gehaakt
in mijn wezen en mijn zijn
toch kan ik nog geen knopen opgeven
en sta ik menigmaal verbaasd
Hoe uiteindelijk alles zich los weet te worstelen
uit mijn ijzeren greep
Ik weet, zonder aarzeling
dat alles weer terug komt
dat de banden vaster zitten
Dan ik knopen kan
Toch sta ik als kijer aan de kant
als zij mij ontglippen
en ik moet vertrouwen op dat
wat ik over kon brengen
toen ik niet verloor
en als baas, dicator,
de regels mocht neer leggen
Een eis van gehoorzaamheid mij ten deel viel
Maar dat alles was lang
voor zij konden praten
Nu ben ik niet meer
dan de moeder
waar het koord
altijd naar terug zal vieren
Als alle eigenwijze wetenschap durft te falen
Dan nog in de armen gewikkeld
en op de schoot verscholen
Blijkt dat mijn grootste falen
een succesverhaal was.

Jip

Geen opmerkingen: