Pijn

Woorden als hamerslagen op naakte huid
Jij kent mijn pijn niet, mompelt zij
Hij knikt, dit is de waarheid
die omgekeerd evenredig
evenveel bestaansrecht heeft
Zij noemt de warme tranen op zijn wangen druppels
In zijn wereld regent het onophoudelijk
Daar waar geen paraplu zijn gezicht droog kan houden
ziet zij enkel het einde van zijn buien
En laat zij vervolgens haar eigen onmacht donderen
over een eenzaam verloren gevecht
wat nooit gewonnen had kunnen worden
omdat de deelnemers allang begrepen hadden
dat zij met spoken vochten
Hij ziet haar enkel vechten met schimmen van wat was
of had kunnen zijn.
Maar onlosmakelijk zijn de gezwegen woorden
die uit hun ogen druppen als zij elkaar aankijken
Terwijl zij opbieden in hun gezamelijke twist
tot het grootste lijden
In deze rekensom van ongelijken kan men enkel tot een
eindeloze decimaal besluiten
Hoewel pijn een universeel woord, dan wel begrip is
doet de invulling en beleving van het woord
de een sidderen en huiveren
waar de ander verlekkert zijn woorden zoekt om deelgenoot te maken
Woorden als hamerslagen op mijn naakte huid
voelen anders dan de woorden, die ik op de jouwe spelde.

Jip