En uiteindelijk zwegen zij allemaal
de wijze en de domme
om het even
stonden zonder woorden elkaar aan te staren
Vertwijfeld dacht men
dat de uitgesproken klanken
in de ruimte
een onnavolgbare leegte zouden achterlaten
maar niets was minder waar
De ruimte was vol
vol met verwijten
bezwaren
twijfels
en spijt
En iedereen zweeg
terwijl de stilte op hun schouders drukte
en men enkel nog schuifelende voeten
over het hoogpolig tapijt hoorde gaan
Een enkel woord
wat zo hard voor mijn ogen in duigen viel
en waar niemand nog
een repliek op kon bedenken
Zo draaide zij zich om
en vertrok
een menigte achterlatend in een
alles omvattende zwijging
Misschien
had zij gezegd
Misschien
en daar was alles mee gezegd.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten