Het zijn misschien niet eens meer
de dingen die je zegt
Het zijn de woorden die je maakt
de toon die je gebruikt
Het zijn je ogen
de manier waarop je kijkt
Het is de manier waarop je beweegt
de ruimte die je claimt
En de wereld die je maakt
Het zijn de gezwegen verwijten
die nooit zijn uitgesproken
Het zijn jouw daden waar je nooit
verantwoordelijkheid voor hebt genomen
Het zijn jouw handen
die mij braken
Het is mijn leven
in stukjes
Het is mijn angst om op nieuw te beginnen
om toe te laten wat ik mis
Om op te bouwen
wat stuk is gevallen
En om achter te laten
wat ik mee sleep
Het is mijn verdriet
Het is jouw schuld
Het is oneerlijk
Het is
Te veel.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten