Als een prinses danste zij door mijn gedachten
met spitzen trapte zij feiloos
Op mijn lange tenen
en draaiend in haar tutu lachtte zij
mij recht in het gezicht,
en ik twijfelde nog,
uit of toe.
Op de helle klanken van een zojuist gedraaide symfonie
bespeelt zij mijn gevoelens
die zo hoopvol waren door de lichte tonen
maar met haar dramatisch buigen van de benen
en het gebogen hoofd
doet zij mij tranen over de wangen stromen
en mijn handen voor mijn oren slaan
Zij verdraait mijn gedachten als ik niet denk te denken
zij ontrafelt mijn twijfels als ik het zeker lijk te weten
Maar wanneer de doeken vallen
en zij haar knot uiteen doet vallen
en mij vervolgens in de armen stort,
vol twijfel mij aan kijkt,
met ogen die haast roepen om erkenning
dan streel ik haar.
En mompel dat het goed komt
Ieders geest kent meerdere kanten immers
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten