De woelige water aan mijn voeten
verstillen onder de koude ogen die op mij neer kijken
Golven die ooit woest poogden de oevers te breken
zijn gestopt in hun oeverloze pogingen
De laatste schepen hebben zelfs
hun trossen afgeworpen om
eindeloos door te varen
en ander water te vinden
wellicht dat de vissen hen de weg wijzen
Reken niet op mij
Ik ben er wel
maar slechts in naam
Tijd in een tijdsloos bestaan
Het woelige water aan mijn voeten
Leek een kalm meer te zijn
Des te meer was er
Onder het oppervlakte.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten