Nooit klonk de stilte zo luid in mijn oren
als toen we niets meer wisten te zeggen
Zonder de ander te storen
en toch waren we beiden niet alleen
Nooit was de nacht zo zwart en zwaar
als de nacht dat we zwegen
En toch zwegen we daar
en bleek het goed te komen
Zachte lippen op een bleke huid
lieten rode sporen na
en zo kwam het uit eindelijk uit
en werd er gezwegen
Grote handen op de laatste onbedekte plekken
die niet alleen maar doelloos zwierven
Maar ook lust konden opwekken
en daarna kwam er stilte
Laatste woorden zeiden nimmer ik zal van je houden
lief en lust konden ze delen
nooit zouden ze trouwen
maar ze deelden zo vele
Na een plek van warmte en klam
kwam een afscheid zonder tranen
en de stappen die men nam
Kwamen nimmer zwijgend
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten