Hij omarmt mij, niet met mooie woorden
waar men op wacht, met roze brillen op
Hij behoudt mij, niet door er altijd te zijn
zoals men droomt, als het lente wordt
Hij bemint mij, niet op witte paarden
gelijk prinsen, zoals in boeken
Hij vergeet me, hij onthoudt me
hij breekt me en hij lijmt me
Hij is er, hij is afwezig
hij probeert het, en mislukt
Hij kijkt en hij ziet
dingen die ik niet zie
Hij houdt van mij
gewoon als mens.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten