Het lijkt alsof de werkelijkheid aan mijn vingers blijft plakken
terwijl ik de stroperige substantie aan mijn broek veeg
En vrij hopeloze pogingen doe om mijn roze bril
uit mijn zak te trekken
Vieze vegen besmeuren de glazen
en kleverige massa nestelt zich tevreden in mijn haar
Met mijn ogen toegeknepen
worstel ik me langs de vlekken
En als ik mijn wimpers voor mijn eigen blauw houdt
zie ik ergens in de verte.....
Hoopvol tracht ik in het geheel
de pracht van het filter over mijn wereld te gooien
Het is dat of accepteren
dat het leven ook mooi is
Zonder roze bril
en de werkelijkheid overmijdelijk
het leven overneemt.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten