Vrij letterlijk neemt hij mijn woorden
Proeft ze in zijn hoofd en bakt er taartjes van
Glimlacht naar de wereld om hem heen
Soms schuchter en verlegen
Maar meestal met een groot plezier
Over de nieuw te ontdekken plekken
Hij wandelt rondjes en verbaast zich
Over boze blikken
En mensen die niet huppelen
Soms moet hij schuilen
Staat naast me en schuift zijn hand stevig in de mijne
Knijpt en lacht voorzichtig
Het liefste zou hij elke ochtend
Op mijn buik verder slapen met zijn voeten
Strak om mijn heupen geklemd
Helaas wordt hij groot en groter
Wandelt rond in een wereld
Die groter wordt dan zijn schaterlach
En zijn handen passen over een aantal jaar
Niet meer in de mijne
Zijn blik zal de wereld minder roze zien
Maar tot die tijd
Bakt hij taartjes van mijn woorden
En eten we ze samen op
Tijdens zijn wandeling langs alle dingen
Die mooi zijn als je vijf bent.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten