Mijn grootste angst

In de donkere schaduwen schuilt hij
Voeten van de vloer
Hakken in het zand
Klaar om te gaan indien verwacht
Maar evenwel behoedzaam en gerust
Ik zie hem wel
Niet met mijn ogen
Maar met de haren in mijn nek
Ik voel hem wel
Niet op mijn huid
Maar diep in mijn onderbuik
Ik hoor hem wel
Niet met mijn oren
Maar galmen in mijn hoofd
Soms schuift hij wat
Een andere hoek
Betere plek
Ver weg van straatlantaarns en autolichten
Niet daar waar de kinderen spelen
Verstopt voor de neuzen van de langs rennende honden
Hij gaat nooit ver
Nooit verder dan ik ben
Daar waar ik ga verstopt hij zich
Hij voedt zich met mijn twijfels
Hij drinkt mijn tranen
Als ik vergeet, dan weet hij
In de donkere schaduwen wacht hij
Hij is mijn grootste angst
Soms zwaai ik
Ik ben niet meer zo bang
Hij weet dat
En zwaait terug.

Jip