Ik wilde het zo graag lenteregen noemen
dat ik drijfnat door bleef lopen
met een glimlach op mijn gezicht
Met een air dat niets mij kon deren
dat het heerlijk was
om buiten te zijn
Ik stapte dapper door de plassen
Voet na voet werd kleddernet
maar lenteregen
deert een zonnekind niet
Terwijl de menigte
verscholen onder paraplu na paraplu
mij hoofdschuddend nakeek
en mijn glimlach langzaam
op mijn gezicht bevroor
Riep ik zachtjes
het is lente hoor
Maar enkel
nog niet eens maart.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten