Zijn ogen staan nog steeds
strak op de grond gericht
geen zon, geen wind, geen regen
Niets deert zijn gezicht
Hij is er niet
hij is er niet
Hij is niet waar wij zijn
soms kom je even binnen
maar die kans is maar klein
Lopend in rondjes
in gedachten of op straat
niet alleen voor ons
is het een verrassing waar hij gaat
Soms ziet hij ineens bekenden
wankel in evenwicht
verdwijnt elke herkenning
even snel weer van zijn gezicht
Soms wil hij naar me lachen
maar schrikt van mijn ogen
Zodat zijn rug zich kromt
en zijn houding weer gebogen
Ik mis hem
en ik mis zijn woorden
Ik mis zijn wijsheid en zijn lach
Ik mis de man die hij geweest is
Maar niet langer elke dag
Hij draalt soms rond in mijn gedachten
met evenveel twijfel als de realiteit
Zijn lichaam is nog sterk aanwezig
Mijn zijn wezen zij wij kwijt.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten