Idealen

De vergeten idealen van de menigte
hebben zich vermenigvuldigd
tot een ongeschreven boek
Met verdwaalde letters
die hun plek opeisen
daar waar geen plek meer is
Het geheel
als optelsom van alles
wat we hoopten, dachten, wilden
toen we jong nog waren
zonder twijfel
omdat de wereld ons niet in kon halen
niemand dat kon
Totdat de tijd op onze schouders leek te drukken
wij vertraagden in onze pas
richting toekomst
Nu kijken wij om
bang voor alles wat we achter gelaten hebben
als de toekomst drukt
hangen onze idealen
als een molensteen aan onze voeten
Onmogelijk om nog vooruit te komen, kijken
zitten wij vast in verplichtingen en eisen
De idealen van de menigte
ze liggen op straat
te wachten op die opportunist
die het aandurft
om te falen.

Jip