Het spookt in de hoek naast de kast in de kamer
met de deur die niet dicht kan, maar nooit open staat
Ik hoor het kraken naast de plinten en het krassen langs de muur
een eindeloos kabaal, want nooit meer over gaat
Als ik eventjes niet kijk
Hoor ik het zuchten en zacht steunen
Hoewel onhoorbaar voor een ander
Lijkt het mij eeuwig na te dreunen
Soms gaan de laatjes open
soms gaan de laatjes dicht
in de schaduw zie ik weifelend
een angstig eng gezicht
Het waait als het windstil is
en de lampen,gaan nooit aan
Ik twijfel als bij de drempel
Zal ik ooit binnen durven gaan?
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten