Ik begraaf mijn voeten in het zand
duizenden korrels omsluiten mijn tenen
tot aan mijn enkels kruipen zij
om zich daarna te nestelen
in de haartjes op mijn kuiten
koel zand verlicht mijn voeten
die het lopen beu zijn
stap na stap zich sloffend
bewust zijn van de last
die van boven wordt gedragen
Ik begraaf mijn voeten in het zand
het zout bijt in de wonden
die aan het oog onttrokken
met geweld aan het helen zijn
om vervolgens met angst gelijmd
weer opgetrokken te worden
als de druk van boven
te groot wordt
Ik begraaf mijn voeten in het zand
en kijk naar de lijnen die ontstaan
verbaas met over de zon
die kan toveren met zeewater
de meeuwen aan mijn hoofd
hebben geen last van mijn lasten
Ik zoek mijn voeten op
Kom we gaan de wereld begroeten.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten