We weten allen
Dat het de laatste klanken zijn
Van een vergeeld muziekstuk
Uit de tijd, in een tijd dat nostalgie nog hip was
Als geknoopte wandkleden
Die het verhaal van de held
Altijd mooier deden uitkomen
Dan de held het zelf had beleefd
Nee niets zou ooit nog
Die wereld kunnen verkopen
Want we weten dat het
Hoedanook
De laatste klanken zijn
Wanneer het stokje
Van de dirigent die,
Onverstoorbaar toch
Nog steeds het tot een goed einde
Zal
Moet
En wil
Leiden,
De laatste maten afslaat
En de menigte een enigszins
Gelaten
Opgelaten applaus laat opzwellen
Uit een half gevulde zaal
Maar niemand de moed
Of de drang vindt
Te vragen om een bis
Het muziekstuk was
Een eindeloze reprise
Van wat de maker vond
Een ideale wereld
Maar over ik zijn zoveel liederen geschreven
Verhalen getracht
En woorden verspilt
Dat er niets meer overblijft
Dan resten om naar te staren
Zo is het goed.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten