Volgzaam liep zij het geijkte pad
Op blote voeten over scherpe stenen
Die niet enkel haar voeten zouden verwondden
Maar diepe gaten lieten in haar hart
Die niet te vullen zouden zijn
Met zoete woorden en lieve gebaren
Die wereldvreemd in het zonlicht schenen
Aan een anoniem toehoorder vertelt
Alsof het een roman was
Die nooit geschreven zou mogen worden
Omdat de hoofdpersoon geen roman waardig zou zijn
In sprookjes leven is de kunst niet
Ze overleven in de wereld van de waarheid is
Onmogelijk.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten