Als niemand de weg meer weet
Van de geijkte paden
Wat blijft er dan nog over naast volkomen verloren
En wezenloos de weg te vragen
De dood in de ogen te kijken
Hem je hand te reiken
En zeggen
Leidt mij
Toon mij dat wat er ligt
Nadat de wereld rond moest worden
En betekenisvol
Zodat doelloos ronddwalen op zoek naar
Of juist niet
Dat ene of het enige wat er compleet blijft
Of overblijft
Als alle stukken in scherven
Gevallen
Gestoten
Gegooid
Een mozaïek op het kale steen maken
Woordeloos stom en in eenvoud geketend
Zal de dood mij aan mijn arm
De balzaal doorvoeren
Mij in vervoering met de prins der duisternis
De slotdans laten openen
Want als niemand de weg meer weet
Wordt mijn dwaalspoor een leidraad op zich.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten