Vroeger, toen alles beter was
toen ik nog in de spiegel keek
de huid tussen de rode vlekken telde
en wachtte tot ik ooit nog zakgeld kreeg
De proefwerken mij nachtenlang de slaap ontnomen
en elk examen leek te zullen gaan falen
Toen jongens nog als vliegen en stroop waren
Maar geen de liefde van mijn leven leek
en afspraak na afspraak uitliep
op een onstuimig zoenen en voelen
maar nooit op liefde
Vroeger toen alles beter was
en ik na mijn afstuderen baan na baan vond
maar niet die die bij mijn opleiding pastte
ik verliefd werd, op baas en alleman
die altijd getrouwd waren en zeer welwillend
ik elke maand puzzelde of ik het droomhuis
-metanderhalvekamereneentuinophetnoordenmaarzo'nleukerkertje-
wel zou kunnen betalen
dat ik elke maand vreesde zwanger te zijn
en nog lang geen kinderen wilde tot ik ruim dertig was
omdat ik nog de wereld moest zien
wat voor mezelf moest doen
en die zelf ook nog moest ontdekken
Vroeger toen alles beter was
denk ik, dat dat, wellicht geldt
voor hen die in hun stoel
het leven achteraf beschouwen
die de dagen tellen
als kinderen die tot de sint tellen
maar dan zonder het feest
en zonder de cadeaus
Nu, nu ik leef,
is alles misschien niet beter
maar zeker niet slechter
Nu, nu ik leef,
zorg ik, dat het later
ook goed is.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten