Er waren splinters over,
van iets wat vroeger
een mooi geheel zou zijn geweest
Met bebloedde handen
omvatte zij
dat wat haar niet machteloos
door de vingers was geglipt
maar wat zij doelbewust
op scherpe stenen had gesmeten
Zoveel verwijten
die niet langer
op aan schouders dorsten te rusten
maar die onder haar voeten
een wankel en oneffen pad begonnen te vormen
Een pad wat een andere richting leek te kiezen
dan waar zij keek
Splinters waren er nog
diep in haar handpalmen
rode vlekken
die met de tijd, vol zweren zouden geraken
om daarna
te helen
en niets anders achter te laten
dan eeuwige tekenen
van winst.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten