Dat was de zon

Boven mij, pakken de wolken weer samen
hoewel de zon zo dapper vandaag
zijn stralen op mijn blonde krullen gooide
en de wolken keer op keer
naar mij knipoogden
terwijl ik mijn huid
een warme gloed toe mocht wensen
Maar nu als een boze moeder
die klaar staat verwijtende woorden
over mij uit te strooien
met de handen in de zij
Zo vormen zij boven mijn hoofd
een dreigend gordijn van twijfels
Zo sta ik
met mijn hoofd in mijn nek
te kijken hoe alles verandert
hoe de zomerdag met gloed
veranderen gaat in een natte brij
alsof de wereld ook huilen moet
om wat wij met zijn allen
aan onzin hebben samen geraapt
De zon deed zo haar best
Maar de kou trekt door mijn botten
gisteren was alles anders dan vandaag
maar zoals vandaag is
zal morgen nooit zijn
Stilletjes probeer ik te glimlachen
het is niet mijn schuld
ik ben er zelfs niet deel van
Denk ik.

Jip