De gordijnen gaan open
Applaus is mijn deel
Ik doe alles zo goed
en doe niets net te veel
Buig mijn hoofd tot mijn haren
mijn tenen haast raken
Kan de grenzen van mijn zijn
en mijn kunnen bewaken
Ik ben prinses in zijn leven
koningin van de dag
Maak de wereld gelukkig
met een enkele lach
Geef mij bloemen, erkenning
zet alles opzij
Ze klappen allemaal
Maar helaas niet voor mij
Want ik kijk van de zijlijn
ik analyseer vaak mijn deel
doe van veel vaak te weinig
en van de rest net te veel
Ik buig niet, maar ik buk
Geloof geen woord van wat hij zegt
Zei het tegen een ander
dan meende hij het echt
Ik hoef geen bloemen, erkenning
dat alles maakt me niet blij
ze lachen allemaal
en allemaal om mij
Want ik ben, in mijn ogen
een spotprent van mijn ik
Als ik spreek, braak ik woorden
waar ik bijna in stik
Ik beken, verontschuldig
dat ik ben wie ik ben
Tot hij op een morgen
zei dat ik mij niet ken
Dat ik niet wilde zien
wat hij allang had vertrouwd
Een oprecht en lief mens
Waar hij al jaren van houdt
Dus ik klap achter gordijnen
en buig eervol mijn hoofd
En heb spijt van de jaren
dat ik hem niet heb geloofd
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten