Zwarte ogen staren
in hun aanwezigheid lijkt de nacht
te verbleken
Vol afgunst kijken zij
vol haat en woede
om alles
wat er ooit
hen aangedaan is
of zal gaan worden
Vol vuur
en toch zo donker
Zwarte ogen kijken mij aan
Mijn imperfectie
en mijn vrede
met het niet foutloos zijn
lijkt ze enkel
nog donkerder te kleuren
leeg zijn ze
zwarte gaten vol wrok
angst om het licht te zien
maar gelukzalig in het eindeloze gekrakeel van onmacht
Ik zou mijn hand willen uitsteken
in het licht zullen je ogen
bruin, blauw, grijs, groen oplichten
Maar ik ben bang
om die ogen
in het echt te zien
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten