Mijn ridder ter paard
is zijn ros weer vergeten
hij weet waar hij staat
en zelfs hoe hou zou heten
Maar zijn benen zijn moe
en zijn billen doen zeer
het is niet het hoe
dus het komt wel een keer
Mijn ridder ter paard
heeft zijn harnas verlaten
Het loopt niet zo'n vaart
en hij wil met me praten
Dus ik neem dan maar aan
dat die man die ik spreek
dat HIJ dat is
omdat hij nu niet leek
Op die blikken vent
op dat grote paard
Die eigenlijk niemand kent
en die altijd weer gaat
Dus ik kies voor de prins, zonder paard, zonder ridder, zonder harnas, wellicht, in de blote kont
Want hij houdt wel van mij, en hij komt als ik vraag
En al dat ijzer, da's heus niet gezond
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten