Laatste dag

Soms loopt het smalle pad, wat anders dan verwacht
Soms kruipt het in je nek, soms nekt het je met volle kracht
Soms lijken de bomen, van groen naar kaal te zijn gegaan
En durfden ze zonder omkijken, het oranje over te slaan.

Soms kijk je over je schouder en ligt elk pad nog open
Soms is er geen weg terug hoezeer je dat ook zou hopen
Soms lijkt de zee vloed te worden, zonder langs eb te zijn gegaan
En lijkt het allemaal, een plaatsje over te slaan

Soms denken wij als mensen, de wijsheid wel te kennen
Soms durven wij dan zelfs het lot nog iets te jennen
En als je denkt zo gaat het goed….
Dan is het toch die bocht die je ontmoet
Die bocht die je niet aanzag komen
Langs de vloed en kale bomen
En die je toch met volle vaart moest gaan
Zodat je daar uit komt, daar waar je wilde staan

Soms is er van het smalle pad, nog maar een korrel over
Een dagje nog respijt
En dan het paadje kwijt
Een laatste dag nog boven aan de toren iedereen doen verbazen
Nog een dag dat de wind om je oren mag blazen
Dan waait de wind de korrel weg, ver zuid, ver zuid, ver zuid,
En spreidt het in een ander land een paadje voor je uit.

Soms loopt het smalle pad, wat anders dan verwacht
Soms kruipt het in je nek, soms nekt het je met alle kracht
Maar meestal komt het pad, daar waar het pad wil gaan
Vol vertrouwen zegt het je, kom op; “Hier gaan we staan!”
Twee voeten in de aarde
De zon op twaalf uur een
Volg lekker toch dat paadje
Anders ligt dat er maar alleen.

Jip