Wellicht voelde het als glas
puur maar breekbaar
Misschien als porselein
zacht onder je handen maar fragiel
Men zou het marmer kunnen noemen
prachtig maar koud
Wie weet als diamant
waardevol tot de eerste beschadiging
Alle woorden van de wereld had men kunnen verspillen
als een onbeschreven blad tot de eerste punt
als rein water tot de eerste regen valt
als ijs tot dooi
Spiegel wat je kunt en omarm het liefste dat je hebt
waak voor jezelf
kijk voorbij dat wat er altijd zal zijn
littekens zijn nooit meer te vervagen
zelfs als je ze niet ziet
zijn ze altijd daar
waar ze achter zijn gelaten
Verminderde waarde tot daar waar men de waarde meten kan
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten