Beroemd

Hoe toch
Moest die verloren ziel
zijn hoofd boven water houden
terwijl men op tv
Oorlog en doodslag, als komedie brachten
Waar hij zonder waarschuwing
beelden langs zijn netvlies zag komen
die zich in zijn hersenen vasthaakten
Steeds vaker dacht hij
Dat kan ik ook,
Papieren vol plannen,
nam hij mee, in tas na tas
Geen mens die hem zag,
schuiven langs de randen van de stoep
Blik omlaag
Omdat geen mens hem zag
Hoe graag had hij
als clown de mensen laten lachen
als zanger de mensen willen roeren
als schrijver worden onderkent
Maar voor elk van deze vakken
ontbrak hem het talent
Hoe toch
moest die verloren ziel
zijn stempel drukken
zodat de mensheid na hem zou zeggen
Hij, hem had je moeten kennen
dan zou je weten wat
Vol afschuw over de plaatjes
die zijn hoofd maakten
Vol angst dat zijn handen
die plaatjes zouden kunnen maken
Zou hij beroemd kunnen zijn
als zijnde
Die ene verloren ziel
Of zou men
toch meer van hem verwachten
Alles ligt klaar
ik weet het
Dus denk ik
dat ik hem aan moet spreken
Maar ook ik
weet niet wat te zeggen.

Jip