Pak mijn hand en leid me
daar waar het gras groeit
zodat het onder mijn naakte voeten
zich kan buigen
En ik kan omarmen
dat wat ik vreesde te zijn verloren
maar nu tussen de groene jonge sprieten
als een klein kind terug vind
Koester in de palmen van mijn handen
zonder erbij stil te staan
dat mijn handen nooit zullen voldoen
als kooi van dat ik houden wil
omdat het enig maal achterlaten
twee maal te veel is
Met ogen vol vuur roep ik
bang dat ik met fluisteren
mijn schat te kort zal doen
Ik neem jouw hand en leid je
daar waar mijn hart groeit
naast het jouwe.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten