Zo vlak voor de finishlijn struikel ik.
Stap in valkuilen die een ieder, zelfs een blinde nog zou zien
Sla rechts waar rechtdoor de vlag
vol enthousiasme wappert
mij roepende, Kom bij mij, hier waar het einde is
Maar rechts sla ik
Vol overtuiging
Dat ontwijkende, wat ik zo ambieer
waar ik nachten naar verlang
Maar af sla ik
wederom van het pad
Omweg na omweg, kruis ik oplossingen en ruimte
maar door moeten we
Elke klem wordt door mijn voet omvat
alsof er een zelfkastijding moet zijn
van dat wat ooit was
Angst om toe te geven
omdat zoveel keuze die ik maakte
de verkeerde bleken te zijn
dat de keuze die de juiste is
onherroepelijk onjuist zal blijken
of me zal sterken in het gevoel dat ik eerder juist had
kunnen
moeten
durven kiezen
Voetje voor voetje
schuif ik
een zanderig pad af
vol kuilen en doornen
Om de finishlijn te vinden
aan de achterkant van het doek
Als ik mijn ogen sluit en zacht huil
om alle wegen, die ik volgde dan wel kruiste
ben ik dankbaar voor ieder
die ik tegen kwam op mijn paden
die mijn hand wilde pakken
die mijn lach wilde voeden
die mij erkende in mijn eigen ik
Heb ik spijt dat ik niet eerder
van het pad ben afgegaan
dat mij leidde tot deze wedstrijd
De ongewonnen strijd der mensen
die te slecht zijn in opgeven
zodat zij nooit kunnen winnen
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten