Het zijn niet de woorden die ik wilde schrijven
het is niet eens de klank die ik kende
het is niet de plek waar ik wilde blijven
maar wel de plek waar ik naar toe rende
Het is niet het lijf wat ik vast moest houden
maar desalniettemin deed
Het is niet het gezicht dat ik vertrouwde
maar wel waar ik veel van weet
Het zijn niet loze tranen
het is wel heel veel verdriet
Hoe ze tot elkaar kwamen
weet ik evenwel weer niet
Het zijn honderdduizend dingen
En niet een is het echt waard
Waarom de vogeltjes weer zingen
waarom de zon terug staart
Het zijn zoveel lieve woorden
die naar mij werden geschreven
Die een ander vreselijk stoorde
maar mij zijn bijgebleven
Over liefde en trouw
over vlinders en de bloemen
Over een man en een vrouw
dingen die ik nooit zou noemen
Op de mat heb ik gevonden
en ik stuur het nooit meer terug
Ik weet waar beide geliefden stonden
Met een muur tegen de rug.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten