Er echoot in mijn oren nog iets na
van onbedoelde woorden
De kern van waarheid is echter onmiskenbaar door de zaal gegoten
Men plukt onzichtbare pluizen
van het glad gestreken damast
En niemand spreekt
de laatst geklonkentonen
hebben alle andere intenties te niet gedaan.
Geschokt kijkt hij mij aan
terwijl mijn wangen rood kleuren
en zelfs mijn oren beginnen te trekken
Misplaatst voel ik mij
uit het veld geslagen misschien
maar in ieder geval vreselijk dom
Zo goed bedoeld dacht ik hem
"Gefeliciteerd"
toe te fluisteren
Compleet ongepast op de begrafenis natuurlijk
maar als minnaar hoor je daar
ook niet te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten