Een samenraapsel van in elkaar gesponnen verwachtingen
En ver uiteen getrokken hoop
Laat zich langzaam zakken over mijn hoofd
Als een kleurige pruik,
hoewel wat warrig,
zingt het woorden van opluchting en angst in mijn oren
Het is goed dat de lange lokken mijn ogen bedekken
Ondanks alles dat ik krijg waar ik zo naar verlangd heb
Vrees ik nu meer dan ooit
mezelf te verliezen en te verstrikken
Ik werp mijn kleurige pruik af
Om hem naast me neer te leggen
En mij te verstoppen in jouw armen
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten