In plaats van vooruit kijken
heb ik lang over mijn schouder
de wereld bezien
Mijn voetstappen leken niet lichter te worden
en mijn schaduw kromp en groeide
met de stand van de zon
Voor me zongen de mensen
maar ik keek om
Ik hoorde de vogels die van west naar oost vlogen
en ook zij
kwamen weer om
Ook zij gingen vooruit
maar ik liep
met mijn ogen in mijn rug
altijd bang
voor de weg terug
Kruimels heb ik gestrooid
en stenen laten vallen
Mijn stappen geteld
en mijn richting bepaald
Uiteindelijk
werd ook ik ingehaald
door de feiten
Wie in rondjes loopt komt nooit aan
en verspilt de moeite aan het gaan
De weg achter ons is misschien bekent
maar de opties voor ons
maken het leven.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten