Het koude gras aan haar voeten laat haar tranen verstillen
terwijl hij haar met zijn ogen scheldwoorden toeroept
die zij het liefste terug zou kaatsen
onwaar zou maken
maar uiteindelijk toch altijd aanvaardt
Er is geen weg terug
wanneer je deze bent ingeslagen
Het gras dat in de lente haar zolen zal doen kietelen
Het gras dat in de zomer in haar neus zal kriebelen
Nu ligt het door onder haar zolen
niet instaat zich op te richten
om iets te laten bewegen
Roerloos kijkt zij in zijn ogen
-ik vraag me af of haat je op kan eten
Zwijgend kijkt ze naar zijn gezicht
-ik weet dat er niets van je overblijft
Vragend kijkt ze naar zijn bewegende lippen
-ik kan niet eens meer luisteren
Mompelend zal ik weglopen
Mijn hoofd hoog
Medelijden zal ik hebben
Het gras zal zich strekken zodra ik ga.... Gebruik het!
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten