Zelfs de bomen moeten soms hun imposantie kruinen buigen
regen of wind deert ze niet
maar er zijn tegenslagen
die zelfs zij niet te boven zullen komen
Hoopvol kijken ze naar de steeds donker wordende lucht
hopend op een streep blauw
of geel licht van de zon
maar het vuile groen van de donder
dondert hen vele malen harder op hun hoofden
Bij elke slag huiveren zij onder de angst
dat deze daadwerkelijk
hun hart zal raken
en ze voor altijd zal doen breken en vergeten
Wanneer de bui boven hun hoofden schijnt te klaren
en zij opgelucht
en opgewekt
hun bladeren weer naar de hemel wijzen
klaar voor een nieuwe morgen zonder aanval
Vergeten wat er speelde omdat de zon zo veel meer licht bracht
totdat de wolken zich weer samenpakken
voor de laatste genadeslag
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten