Het onbestemde gevoel van de morgen die daagt
en die zonder het te zeggen, om een antwoord vraagt
Dat je geven kan, omdat het moet
maar het klinkt onoprecht en het is ook niet goed
Als in volle vaart dan het zonlicht komt schijnen
en de woorden weerklinken en niet willen verdwijnen
Als geschreven in steen, inkt of in hout
Hoe je ze bekijkt ze blijven steeds fout
Je wilde graag zeggen hoe je de wereld bekeek
maar de betekenis bleef vaag, en de booschap bleef bleek
En de dag nam een aanloop en liep over je heen
en woorden die gingen en er was er geen een
Die daadwerkelijk durfde te roepen en gaan
Misschien bij het volgende zonlicht durven we het aan
Want de wereld wordt beter en de dagen die lengen
En de toekomst wordt mooi, wat die ook mag brengen
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten