Het zijn de paadjes die je trekt
van mijn kruin tot aan de kuiltjes
De weggetjes die je aflegt
van mijn hoofd tot aan mijn buik
Misschien zijn het de twijfels
die je rondstrooit aan de keukentafel
en die ik vervolgens met de kruimels
bij het vuilnis deponeer
't Zouden zelfs de nachten kunnen zijn
waarin jij slaapt
en ik wachtend
de zon op zie komen
De onvolmaaktheid van je berichten
en het gebrek aan communicatie
als ik daar zo naar verlang
Het is de streling die mijn huid voedt
en je stem als je aan me denkt
Het is iets onvolmaakts
dat mijn terkortkomingen vult.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten