Terwijl ik mijn koude billen in het dekbed druk
Aai jij mijn lome haren
Mijn buik maakt afdrukken in het, onder ons, strakgetrokken laken
En ik wentel mij is een ongekende weelde
Ik hoor vanaf mijn wolk jouw lage stem
Mijn naam noemen
En mijn ogen kijken in een rustige chaos van emoties
Ik herken, draai me langzaam, jouw wereld in
Zolang het kan groei ik jouw richting op en jij de mijne
Zonder vooraf gestelde voorwaarden
En vol wetenschap
En als wij botsen
Wat wij doen, als het laken te strak staat,
Dan duw ik mijn billen in jouw buik
En mompel ik hoe blij ik ben
Dat jij ook niet perfect bent
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten