Er waren dagen, sprak zij
dat ik de lucht nog zag zoals deze was
Blauw, soms grijs
witte wolken die aan het jagen waren
op exclusief recht van spreken
vlak naast de zon
waar zij door de warmte
snel verdreven zouden worden
Er waren dagen, dacht zij
dat ik het gras nog zag zoals dit was
Groen, soms bruin
vlekken die onder de voeten
buigzaam plat geworden waren
zonder recht van spreken
er toch nog was
Er waren dagen, verzuchtte zij
dat ik de wereld zag zoals zij is
lichtvoetig, soms melancholiek
gekleurd door de mensen en hun meningen
maar voor iedereen open en vrij
en waren dagen, die dagen gingen voorbij
en kwamen langzaam terug.
Jip
Geen opmerkingen:
Een reactie posten